The truth? {.Littlekit}

In de stilte van de eerste zonnestralen, keek hij met een leeg gevoel uit naar opnieuw een hopeloze dag. Hoe moest de clan het nu maken met al die honger? Al die problemen? Misschien was het zelfs niet dat dat hem zorgen baarde. Misschien was het alleen het feit dat hij zogezegd uit de 'problemen' was gekomen. Maar dat was helemaal niet waar. Aurynight had het hem vergeven en Lone wilde hem niet meer zien en de kits mocht hij ook niet zien. Aury wilde het ook zo. Maar wat wilde de kits? Hij zuchtte even. Hij kende ze niet eens! Waarom maakte hij zich zoveel zorgen om hen? Hij had ze nog nooit dicht gehouden of liefde getoond. Waarom gaf hij dan om hen? Was het een instinct? Een gevoel? Of was het gewoon zijn hart? Hij hapte naar adem bij het besef wat het eigenlijk wel kon zijn. Hij hield van hen... Oh in de naam van Starclan! Echt? Nee, dat mocht niet. Hij was gewoon moe, had honger.... Of toch niet? Hij zuchtte even en liet zich door zijn poten zakken, zijn ogen gericht op de opkomende zon. En nog steeds heerste stilte in het kamp.

_{and as he was the black canvas

they drew stars and a moon to make him a glorious night

Theme}