Open your heart

~ {Snow / Tess'}

Mockingpaw likte zijn lippen. Hij had net prooi op, zonder dat hij er iets terug voor deed. Nee, als het hem niet beveelt werd zou hij niets doen. Hij stond op om een rustiger plekje te zoeken. Met zijn staart hoog in de lucht, nam hij plaats bij de boomstronk. Hij bekeek de katten alsof hij de leider was, alsof ze tot hem behoorde.

Rustig keek Snowpaw rond maar haar blik bleef hangen bij een mede apprentice. Ze had de kater niet met prooi binnen zien komen maar hij had er net wel een opgegeten. Zuchtend stond ze op en trippelde naar hem toe. Ze was niet een poes die ze al te graag op hun fouten wees maar de clan leed al onder prooischaarste. "Was je nog van plan om te gaan jagen of wat?" vroeg ze kortaf, meteen met de deur in huis vallen.

Een mooie poes wandelde naar hem toe. Mockingpaw grijnsde. "Was je nog van plan om te gaan jagen of wat?", vroeg Snowpaw kortaf. Hij grinnikte voordat hij zich helemaal tot haar wendde. "Rustig maar poesie.", begon hij. "En als je een antwoord op de vraag wilt weten; tot een warrior mij het beveelt." Hij legde de nadruk op warrior. Daarbij ging hij zich nog eens goed zetten.

Snel draaide ze haar oren weg van hem toen hij haar poesie noemde. "tot een warrior mij het beveelt." antwoordde de kater. Snowpaw draaide even kort met haar ogen voor ze ging zitten. "De warrior code goed genoeg?" vroeg ze mierzoet een nadruk op code leggen. Hierna keek ze hem lichtelijk uitdagend aan, en wachtte op wat hij zou gaan zeggen.

"De warrior code goed genoeg?" Hij gaf toe dat Snowpaw wel slim genoeg was om hem gedeeltelijk te kunnen vloeren. "Slim, maar ik ben een apprentice." Hij doelde op het woord 'warrior'. "En ze spreken van een warrior code.", lispelde hij grinnikend. Het was een leuk spelletje, wat hij bij iedereen die geen respect verdiende speelde.

Lichtelijk vermaakt klopte ze met het puntje van haart staart op de grond. "Slim, maar ik ben een apprentice. En ze spreken van een warrior code."sprak de kater als reactie. "De warrior code geldt voor alle katten, zelfs voor de kleinste kitten" sprak ze. Dat ze in het kamp moesten blijven bijuvoorbeeld. "Of ben je kleiner dan een kitten? Hulpelozer?" ging ze door.

"De warrior code geldt voor alle katten, zelfs voor de kleinste kitten. Of ben je kleiner dan een kitten? Hulpelozer?" Hij lachte luidop. Daarbij gaf hij een tikje met zijn staart tegen Snowpaws kop. "Nee, jij?" Hij grinnikte nog even na voordat hij zijn gezicht weer in een gemene plooi liet leggen. "Nee, poesje. En als je niet oppast met die woorden van je..." Grijnzend zocht hij naar de juiste woorden. "... dan ben je kraaienvoer.", besloot hij maar te zeggen. Maar ergens met een glimp van humor in. Nee, hij wou hulpeloze katjes niet bang maken.

De blik in haar ogen veranderde niet terwijl de kater hardop lachte. Hij kon lachen wat hij wou, hij ging tegen de warrior code in al hij niet ging jagen. De clan leed al onder de prooischaarste. "Nee, poesje. En als je niet oppast met die woorden van je..." Even leek hij te wachten, te zoeken naar woorden. "... dan ben je kraaienvoer." Nu was het haar beurt hardop te lachen. "Aww, de kit wil mij tot kraaienvoer benoemen?" miauwde ze, Mockingpaw nogsteeds recht aan kijkend. "Come on, give me your best shot" siste ze. Ze had de humor wel opgemerkt maar negeerde die.