{Open} Purr purr purr

"Wie... Jij?" vroeg de kleine kit vragend. Dat praten ging nog best goed. Naar zijn weten kreeg een kitten pas een stem na een eeuwigheid. Maar goed, wat wist de kater ook van kittens. Vriendelijk liet de kater zich door zijn poten zakken zodat zijn gezicht op haar ooghoogte was. ‘Ik ben Acepaw’ Voor de eerst in tijden zei hij zijn achtervoegsel erbij. Normaal liet hij het weg maar voor een kitten leek het zo makkelijker. ‘En wat is jouw naam?’ vroeg hij toen maar. Even liet hij zijn blik wat door de Nursery glijden. Misschien kwam straks de moeder van dit kleintje, dan wou hij het niet zo laten lijken dat hij haar uit het nest had gehaald. Maar hij kon het dingetje moeilijk oppakken en weer terug zetten, hij was gewoon een vreemde voor haar. Tevens ook voor de moeder Fawnstep, en het leek hem niet zo slim om een moeder tegen te zitten.

De kater had geen idee waar de kit mee bezig was maar het leek niet prettig te zijn. Toen de kitten zich ineens om liet vallen grijnsde hij even. Ja, hij was gesmolten. Zachtjes duwde hij het bolletje grijs overeind. Waarna hij even met zijn staart zwiepte. "Ace...paw" Rakend. Hij knikte lachend. De kater wachtte op de naam van de kit. "Slatekit," Vriendelijk keek hij naar de ander. ‘Mooie naam’ lachte hij zacht. ‘Maar wat wou je doen? Zo uit je nest?’ vroeg hij nieuwsgierig. Hijzelf was vaak weggelopen, opzoek naar avontuur. Jammer genoeg werd hij steeds gepakt en was zijn jeugd vroeg gestopt dankzij het verlies van zijn moeder. Maar misschien kon hij dit kleintje helpen om wat van de Nursery te zien, misschien wel zelfs erbuiten. En als ze niks wou doen dan kon hij haar altijd nog terug zetten.

Ineens begon het beestje hard te spinnen en Ace kreeg een geweldige glimlach toegeworpen. Waarom waren pluisjes zo schattig? Ze broken door zijn imago heen, niet eerlijk. "Kijken,’ Duidelijk genoeg. Ook wel logisch, de kater had geen idee hoever een kitten uit haar nest kon gaan maar uiteindelijk worden ze toch wel moe? Deze was ook zo klein. "Jij?" Toen de kitten tegen zijn poot aan leunde gaf de kater met zijn staart een tikte op haar snuit, zachtjes genoeg om speels over te komen. ‘Ik kwam kijken naar jouw mama, en natuurlijk naar jou en je zusjes’ zei hij zacht. Deze zouden vast nog slapen. En de kleine Slate ook binnen een paar minuten als hij het goed begreep.

Blijkbaar was een staart geweldig voor de kitten entertainment. De kleine Slate kraaide en probeerde de staart te pakken, zonder succes. En dat was maar goed ook, dat zou een hele hoop vacht zijn om voor een kitten in de mond te hebben. Toen hij antwoord gaf op haar vraag leek ze het niet helemaal te begrijpen, echter was Ace niet al te snel van begrip en aangezien er geen andere vraag na werd gesteld reageerde hij er niet op. De kitten probeerde wat te raken met haar pootje en de tabby kat kon niks anders doen dan fronsen. Wat was ze aan het doen? Het werd pas duidelijk toen haar kleine pootje zijn snorharen raakte en een trilling door zijn gezicht trok. Dit was niet het enige dat bewoog, Slatekit was ondertussen in het zand gevallen en was nu aan het snorren. Wat speels bracht hij zijn staart weer naar de kitten en hielt hem in haar bereik, om de paar minuten hielt hij zijn staart weer weg. Ineens kwam er weer een nieuw pluisje aanlopen. Wat verrast door het nieuwe bezoek liet hij zijn staart stilhangen bij Slate, ongewild binnen de kit haar bereik. "Wat jij... doet hier?" Deze kittens waren wel nieuwsgierig zeg. ‘Ik kwam kijken naar je moeder en natuurlijk jou en je zusjes’ herhaalde hij zijn woorden dus weer. Van deze grijze bol kende ze de naam niet… Misschien een lichte hint. ‘Ik ben Acepaw’ begon hij dus, zijn naam duidelijk uitsprekend.

Ace had zich helemaal op pluisje nummer 2 gericht en vergat zijn staart even. Kan je een ding dat constant aan je kont vast zit vergeten? Ja, ja dat kan zeker. Tevens is Ace een kater dus je moet niet vergeten dat deze niet kunnen multitasken. "Roughkit," De uitspraak was at vreemd maar aangezien er geen ding zoals een ‘wouf’ bestond en het pelsje van de kleine kattin ruw was vertrouwde hij op Roughkit. Ace was wat afgeleid en schrok op van het plotse gevoel in zijn staart. Rough begon te lachen en de kater keek om naar Slate. Deze was hij even vergeten, nou ja, zover je een kitten kan vergeten. Hij kon het best begrijpen dat ze zijn aandacht terug wou maar om zijn staart op te gaan eten was wat drastisch. Toen hij opmerkte dat deze wat wegdoezelde trok hij zachtjes zijn gevoelige en vochtige staart terug. Straks eerst zijn staart wassen. Daarna legde hij deze toch om Slatekit heen en trok haar wat naar zich toe zodat ze bij hem lag. Heel tactisch legde hij zijn staart zo dat Slate erdoor werd bedekt maar het puntje op een veilige afstand bleef. Even bekeek hij het resultaat en besloot dat missie staart was geslaagd. Zo richtte hij zich op de andere kitten. For Starclans sake, twee kittens was dus te veel voor hem om te handelen. Wat speels en zacht probeerde hij Rough om te duwen met zijn neus en vroeg zich kort af of hij zijn awsomenis in de apprentice den had laten liggen.

Slate was best schattig maar het mama genoemd worden krenkte zijn mannelijkheid best wel. Toch was het best leuk om te zien dat de grijze kitten in slaap viel door de warmte van zijn vacht. De andere echter was een stuk actiever en leek niet toe te geven aan de kitten moeheid. Als Rough straks ook nog in slaap zou vallen zou hij echt gered moeten worden. Ace kon moeilijk gewoon weglopen als ze allebei tegen hem aan lagen. Nu probeerde hij ook de ander nog te entertainen door haar om te duwen. En hij had succes, toen ze in zijn poot wou bijten, viel het bolletje grijs om. Gelukkig was deze niet van duiker gemaakt en piepte vrolijk. De kater liet Rough dichterbij komen en haar pootjes tegen zijn hoofd zetten. Echter voelde hij de druk ervan nauwelijks maar besloot was mee te spelen. Hij deed net of de kitten te sterk voor hem was om tegen te houden en liet zich languit op de grond vallen, ervoor zorgend dat Slate niet te veel verplaatst werd. Zijn grijze kop legde hij op de grond en keek met zijn groene ogen op naar de kitten. ‘Spaar me grote Roughkit’ zei hij zacht met een speelse blik in zijn ogen.

Triest, ze begreep hem niet eens. Dat was gewoon niet leuk. "Moeee..." Uitte de kitten. Nouw, deze was dus ook zo knock. Even was hij verbaast toen ze naar hem toe kroop en tussen zijn poten ging liggen. Ehem… Hoe kwam hij hier nu weg? Zijn blik gleed naar Slate die ook nog sliep. Help… Iemand. Hij was nog niet klaar voor het moederschap… ‘Iemand?’ fluisterde hij om de kittens niet te wekken. ‘Help…’ Wat wanhopig liet hij zijn groene blik rond gaan. Deze twee werden vast wel gemist door hun moeder… Ja toch? Of een andere queen die een ineens de vage apprentice op de grond zag liggen. Hopelijk. ‘Please’ bracht hij nog zielig uit. Moest hij hier nu blijven wachten tot die kittens wakker werden…

{Nog open voor iemand die Ace gaat redden of uitlachen xD}