Bleed {Runningpaw}

Moe neusde ze het muisje wat naar voren en keek met een verveelde blik naar haar maal. De honger was weer verdwenen toen ze het ding van de prooistapel had gepakt, maar ze durfde hem niet terug te brengen, bang dat katten haar zouden uitmaken voor een hebberig iemand. "Hey Running," Loom keek ze op vanaf haar plekje en keek plots in de blauwe kijkers van haar vader. Schuldig liet ze haar oortjes hangen en schoof het muisje even weg. "Hoe gaat het met je? En met je trainingen?" De verandering van zijn blik deed haar meteen twijfelen of ze wel alles moest vertellen, dus bleef ze even stil. "Eh, met mij gaat alles goed." Antwoordde ze, Wolftail's blik vermijdend en slikte even. Liever wilde ze geen leugens verspreiden en hopelijk had de kater nog niet met Tallpaw gesproken. "En.. Thrushdive heeft me het hele territorium al laten zien, alleen.. ik denk dat hij soms wat meer betrokken is met zijn partner, maar oké.." Ze wierp hem een voorzichtige blik.

"Het is normaal dat hij nu wat meer met Snowynight bezig is," Ze knikte een beetje afwezig, het zou wel leuk zijn geweest als Thrushdive haar ten minste had voorgesteld aan zijn partner, maar misschien had haar vader gelijk en was hij meer bezig met zijn partner. "Ze hebben net kittens samen gekregen, maar ik ben er zeker van dat hij je trainingen gauw genoeg terug oppakt." Wat aarzelend keek ze hem aan en knikte. Oké. Om zichzelf af te leiden pakte ze het muisje er weer bij en begon het met haar pootjes te bewerken.

Totdat het gewoon niet meer ging en ze een wat hulpeloze blik op de grote Warrior wierp. "Eh papa..? Er is.. nog iets." Beteuterd keek ze naar haar pootjes en maalde de woorden door haar kopje, hoe ze het zou moeten brengen. Ze kon beter niet liegen tegen haar ouders, dat zou haar problemen alleen maar groter maken. "Ik.. eh.." Het ging te moeizaam en ze drukte haar oortjes tegen haar kop. "Ik.." Kleine traantjes verschenen in haar oogjes en snel stond ze op en drukte zichzelf tegen haar vader aan en snikte zachtjes. "Papa.. ik.. ik heb een Apprentice aangevallen." Snikte ze zachtjes en durfde zich ook niet meer terug te trekken uit haar vader's vacht. Bang voor zijn blik, bang voor zijn boze stem, bang voor alles.

Zelfs toen hij met zijn voorpoot over haar rug wreef durfde ze niet op te kijken. Straks zou hij nog boos worden ook en was dit maar een.. valsstrik. "Ssht, rustig maar," Haar schokkende gesnik kalmeerde wat, maar de tranen liepen nog over haar wangen en op haar vader's bruine vacht. "Het is normaal dat je eens in een gevecht raakt met iemand, ik heb dat zelf ook vaak meegemaakt." Heel voorzichtig keek ze op, haar betraande oogjes keken in die van hem. Echt waar..? Had haar papa ook al eens met Clangenoten gevochten? "Het is al goed." Heel zachtjes snorde ze toen hij haar een lik gaf en keek even wat verbaasd op toen hij haar van hem wegduwde. Vervolgens werd haar kopje wat omhoog getild, zodat ze hem wel moest aankijken. "Het is al goed, geloof me maar." Haar laatste paar snikjes stierven weg en ze wreef met haar pootje over haar wangen. "O-oké papa," Hikte ze nog zachtjes, maar wist haar vader aan te blijven kijken. "Ben je.. echt niet boos? En mama dan?" Alweer angstig voor antwoorden drukte ze haar oortjes in haar nek en voelde een misselijk gevoel in haar maag opkomen.