Stupid, stupid, stupid!

De plek waar het allemaal was begonnen, waar de ruzie tussen haar en Tallpaw had plaats gevonden. Haar blauwe oogjes staarden in het kleine stroompje en geïrriteerd begroef ze haar witte voorpootjes in de modder. Nooit meer wilde ze hem spreken. Niet sinds hij met iedere poes in zijn bereik omging. Straks, als ze Warriors zouden zijn, kreeg hij kittens en dan zou ze geheel uit zijn blik verdwijnen. Een zachte grom verscheen in haar keel. En die Cherrypaw. Een venijnige glans verscheen in haar ogen. Die dacht dat ze heel wat was om zomaar haar broertje van haar te stelen. Die kreeg er nog wel eens van langs, hoe dan ook.

De Apprentice zuchtte en haakte haar pootjes los uit de modder en waste ze in het nog schone water. Het werd weer tijd om haar dagelijkse taakjes uit te voeren. Met een zucht kwam ze overeind, maar had niet gemerkt dat iemand haar genaderd had.

OOC; Eerste post voor Petalpaw.

Dorst, dorst, dorst. Ze moest veel bewegen om haar poot weer aan te sterken na het gevecht met de Terror Claws. Daarom was ze gaan rennen, wat als resultaat had dat ze nu moe was. En dorst, die vreselijke dost. Met moeite stapte ze door naar het kleine beekje dat in het ShadowClan territorium lag. Haar poten voelde vreselijk zwaar, Petalpaw had dan ook continu het gevoel dat ze elk moment zou kunnen instorten.
Eenmaal met genoeg moeite aangekomen bij het beekje zag ze een zwart-witte kat zitten. Petalpaw hoorde dat deze zuchtte. Precies op de manier dat Thistlepaw dat ook deed als haar iets dwars zat. "Hey", zei ze van een afstandje. Aan haar stem kon je duidelijk horen dat ze moe was. Zonder verder nog iets te zeggen liep ze in een streep door naar het water. Daar begon ze gulzig te drinken, eindelijk verfrissing. "Is er iets?" vroeg Petalpaw zodra ze klaar was met het water.

OOC: Sorry voor mijn extreem late reactie, ik was dit topic een beetje vergeten.
Dit speelt zich trouwens af na het gevecht met de Terror Claws en de ruzie met Thistle, maar nog voordat ze gewond raakt tijdens de training.

"Hey" Afwezig kijk de zwart witte Apprentice op en zag een Apprentice haar kant opkomen om te drinken. "Is er iets?" Ze legde haar oortjes wat naar achteren toen de vraag klonk en haalde haar schouders maar op. "Ligt eraan." Zei ze wat afwezig en krulde haar staart om haar lichaam.

De zwart witte apprentice naast haar haalde haar schouders op. "Ligt eraan." antwoordde deze afwezig. Petalpaw wist wel beter, er was iets aan de hand. Maar wat het was wist ze niet. De kattin had haar staart om haar lichaam gekruld en haar oren lagen wat naar achter. De afwezige blik maakte het plaatje compleet. Ze had dit al zo vaak bij haar zusje gezien dat ze ondertussen wel wist dat er iets aan de hand was met deze apprentice. "Aan wat dan?" vroeg Petalpaw behulpzaam. Het was zo gewend dat ze andere hielp met problemen en opvrolijkte. Dat ze het ook gewoon bij deze zou gaan proberen. Het zou toch nooit erger kunnen worden door haar. Afleiding kon ze nu ook wel gebruiken.