When our fears become true. {Stormysoul}

Zijn bruine vacht glansde in de zon van zonhoog en hij genoot van de warme stralen op hem. Intussen hield hij zich in, zodat Stormysoul hem nog kon inhalen. Misschien was na zijn voorstel om de waterpeil te gaan checken meteen zelf vertrekken niet zo'n goed idee geweest. Wel hij had verwacht dat ze hem meteen achterna was gegaan, maar dat was niet het geval of misschien toch wel... Lynxfang keek achterom of ze er al aankwam en hield halt. "Sorry voor mijn haast"'zei hij verontschuldigend en hoopte dat ze niet al te kwaad was. Hij kende de poes nog niet goed aangezien ze eigenlijk nog niet zo lang Warrior was en hij nog nooit een praatje met haar had gemaakt. In de verte zag hij de River al liggen en hij keek opzij naar haar, "Wel daar gaan we" Hoewel er waarschijnlijk wel meer katten waren geweest, leek het Lynxfang handig om toch nog een kijkje te nemen. Bovendien had het de hele nacht en ochtend geregend, dus dan kwamen de katten zeker niet bij de River. Daarnaast was dat een hele goede reden om nog eventjes te kijken voor de zekerheid.

-In de volgende posten kunnen we bij de river komen?-

When our fears become true. {Stormysoul} Scherm17

Euh, een beetje help hier?:

$When our fears become true. {Stormysoul} I_need10$

Nadat Lynxfang had voorgesteld om de River te gaan checken had Stormysoul daar natuurlijk mee ingestemd, ze waren meteen op pad gegaan. De kater die op een afstand voor haar aan het rennen was is best wel snel, vandaar dat hij wat verder weg was dan de kattin maar ze was niet van plan om haarzelf zo gemakkelijk uit het veld te laten slaan! Lynxfang hield een plotselinge halt waardoor Stormysoul bijna tegen hem aanbotsde "Sorry voor mijn haast" ze grauwde even willekeurig door zijn plotselinge stop, de twee keken elkaar aan en mauwde "daar gaan we" de tabby knikte en stapte richting de River, nog geen idee hebben wat ze daar zouden gaan aantreffen.

-het spijt mij echt heel erg voor de late reactie, ik had niet echt veel inspiratie maar nu weer wel!-

When our fears become true. {Stormysoul} CDoHGsg

Topics gezocht || Dropping || Meet Stormy

Stamps c::

De poes naast hem bleef zwijgen en even voelde Lynxfang zich ongemakkelijk,ze was toch niet boos op hem? Samen liepen ze naar de River...Lynxfang slikte en staarde naar de rotzooi. Het water had het zand van de oever in een dikke laag modder veranderd en dat was niet het enige. Het water lag nu zo ver uit zijn oevers dat het de campwand had bereikt, nog even en het water stond in het camp. "Dawnstar had gelijk"zei hij, een korte rilling in zijn stem. Lynxfang ademde diep in en probeerde zijn zelfverzekerde 'ik' te zijn. "Die modderstroom is te gevaarlijk voor de Apprentices, zeker de jongsten onder hen. Het water is zie en zo gevaarlijk voor elke kat, we moeten Dawnstar informeren over dit en we kunnen daar niet al te lang mee wachten."' Somde hij vlug op, zijn zware stem was terug. Hij liet zijn ogen langs het water en de modder gaan. Het waren nu nog enkele stukken waar de modder was, maar als zo door ging met de regen ging de modder zeker door. Gelukkig waren ze veilig in de High Lands. "Kom, dan gaan we de rest van de River checken"Hij ging voorop, maar wachtte dit keer wel.

Euh, een beetje help hier?:

$When our fears become true. {Stormysoul} I_need10$

Al snel waren de twee katten bij de River gekomen, een veel te hoge, wild stromende River. "Dawnstar had gelijk." Lynxfang stopte even met praten om wat zelfverzekerder te klinken en ging verder "Die modderstroom is te gevaarlijk voor de Apprentices, zeker de jongsten onder hen. Het water is zie en zo gevaarlijk voor elke kat, we moeten Dawnstar informeren over dit en we kunnen daar niet al te lang mee wachten." Stormy was nog steeds niet heel bij met zijn plotselinge stop van net maar had besloten om er niet op verder in te gaan, dus als antwoord knikte ze alleen maar. "ik ga proberen wat meer in de buurt te komen, om te zien hoe snel het gaat stijgt" de kater leek aanstalten te maken om te vertrekken maar bleef deze keer op haar wachten. Voorzichtig ging de tabby stap voor stap richting het wild stromende water, nu had ze precies het ongeluk op een gladde plek te stappen en daarna ging het veel te snel voor haar. Stormysoul voelde hoe ze in een veel te snel tempo naar beneden gleed, richting de razende River. Bevroren van angst en de schok kon ze niet om hulp schreeuwen, of haar poten bewegen, nog geen vijf seconden nadat ze was weggegleden plonsde ze in het wilde water. Met geen adem en haar lichaam geschokt door de kou probeerde ze omhoog te komen maar als ze weer boven kwam kwam er een golf aan die haar weer onder water trok.

~ Ganzenopdracht

Topics gezocht || Dropping || Meet Stormy

Stamps c::

Net toen Lynxfang wou vertrekken, sprak Stormysoul hem aan. Lynxfang knikte en keek toe hoe Stormysoul naar beneden ging. Misschien moest hij mee of was het juist verstandiger dat er een van hun buiten de modder bleef. Niet dat hij smetvrees had of zo, dat was niet echt het geval bij hem. Toch leek het hem gewoon slimmer, dus wachtte hij totdat Stormysoul klaar was. Plotseling gleed ze weg en geschrokken schoot Lynxfang naar voren, haar nog net niet achterna. Ze gleed te snel en plonsde al vlug het water in, het wilde water in. Lynxfang rende naar beneden en kwam slippend bij de nieuwe oever tot stilstand. Het was glad en hij moest zijn klauwen in de modder graven om niet uit te glijden. Waar was ze nu gebleven? Hij zocht haastig in het water, kom op, kom op, totdat ze weer te voorschijn kwam. Voor even, want een golf slokte haar weer op. Lynxfang vloekte binnenmonds en sprong naar haar toe, het water in. Hij dook onder en probeerde tegen de sterke stroming in te zwemmen. Een schim was het enige wat hij zag in het troebele water, maar hij wist dat het Stormysoul moest zijn. Bijna, hij moest adem halen. Lynxfang schoot naar boven,haalde adem en ging weer kopje onder. Hij was bij haar. Lynxfang greep haar in haar nekvel en zwom weer naar boven. Een golf sloeg hem weg en bijna ging hij weer onder. Stormysoul was als extra gewicht geen fijn bijkomentje, maar hij moest volhouden. De oever, hij was er. Hij zette zijn klauwen in de gladde grond en gleed weer weg. Wat nu. Hij was zo moe, zo ontzettend moe. Maar hij mocht niet opgeven, nog niet. Hij zwom weer terug naar de oever, tilde met al zijn kracht Stormysoul op en gooide haar op de oever. Net gehaald. Zijn poten trilde en hij voelde zwarte vlekken voor zijn ogen dansen. Nee, nog niet. Nog niet. Hij werd onder water getrokken en even leek het over te zijn voor Lynxfang, als een golf hem niet optilde en op de kade smeet. Door de klap werd hij weer wakker en merkte dat hij niet meer in het water was. Lynxfang probeerde overeind te krabbelde en het lukte. Hij hoestte en spuugde water uit, zijn poten voelde zwaar aan en hij had het ijskoud. Waar was Stormysoul, waar was ze? Hij keek rond en vond haar, vlug rende hij naar haar toe, al ging dat erg zwaar. Bij haar viel hij weer neer, “Wees oké, wees alstublieft oké” fluisterde hij, praten ging niet meer. Hij was zo moe, maar hij moest volhouden. Het moest gewoon. Weer die vlekken, Lynxfang schudde zijn kop en knipperde met zijn ogen. Nee, hij ging niet gehoorzamen aan zijn lichaam. Hij probeerde weer op te staan en gleed weer weg. Nee, nee… niet…zwart. Alles werd zwart.

-klifhanger-

Euh, een beetje help hier?:

$When our fears become true. {Stormysoul} I_need10$