I heard you were 'wounded'

Bij de voorgaande ceremonie had ze dat kleine poesje Nimblepaw gezien. Maar het had haar verrast dat ze ook was genoemd in de ceremonie. Voor een koud moment dacht ze dat het slijmballetje een Warrior zou worden, maar deels werd ze opgelucht met het nieuws dat ze een nieuwe mentor kreeg, maar aan de andere kant.. waarom? Al snel bleek het dat Snowdrop niet in staat was de trainingen te vervolgen. Woede vlamde op in haar groene ogen terwijl ze met stevige en venijnige passen naar de medicine cat den toe liep. "Jij." Grauwde ze, haar bovenlip trillend en kwaad opgetrokken. Vuur vlamde in haar ogen. In de tussentijd had ze mee kunnen trainen met andere mentor apprentice koppels. "Leuk dat je slijmbal een nieuwe mentor heeft, maar wat was je van plan met mij te doen?" Siste ze naar de warrior. Het was een zwakkeling, maar dat was haar allang duidelijk geworden.

Ze krulde haar staart rond haar poten en staarde voor zich uit. Ze was iets vergeten maar wist niet echt wat... Ze haalde even diep adem toen ze besefte wat en liet een bedroefde blik over de den gaan. Waarom ze hier aan het wachten was was om te vragen of ze misschien nu in staat was om verder te doen met haar werk en anders kon Maskheart nog eens kijken naar haar poot... En misschien kon ze zichzelf nuttig maken bij hem... Ze kon het maar vragen. "Jij." Ze wiebelde even met haar oortjes, maar draaide haar kop niet naar de kattin die haar apprentice was. "Leuk dat je slijmbal een nieuwe mentor heeft, maar wat was je van plan met mij te doen?" De grijswitte kattin bewoog niet, haar rug naar de grijze kat gericht. "Niks," zei ze op harde toon. Nee, deze keer zou ze niet terug in haar schulp kruipen en onderdanig doen tegenover haar doen. Dit was iets dat ze wilde doen. Ze slikte even maar bleef zelfzeker voor zich uit staren.

De zwakkeling wiens rang niet eens Warrior mocht zijn keek haar niet aan. Bijna had de grijze poes op de grond gespuugd uit verafschuwing, maar ze hield zich nog in. De poes antwoordde echter met slechts een woord en dat woord zorgde ervoor dat elk haartje op Starlingpaws lijf recht overeind ging staan en haar groene ogen wakkerden met vuur dat afkomstig kon zijn uit de Dark Forest. "Verkeerd antwoord." Grauwde ze woest en zette haar nagels in de staart van de Warrior, die haar rug nog naar haar had toegekeerd.

Het was even stil maar ze voelde hoe de spanning aan het opbouwen was. Starling zou dit antwoord niet makkelijk opnemen, dat wist Snow maar al te goed, maar eerlijk gezegd... Kon het haar voor die ene keer niks schelen. Ze zou haar mannetje staan. Maar ergens was ze misschien toch wel bang voor het antwoord en reactie van haar apprentice... Maar toch... waarom was zij bang van haar? De grijswitte kattin was groter, sterker en slimmer dan de grijze poes... Dus waarom was ze dan zo bang? Ze sloot haar goudgele ogen en wenste dat ze weg zou gaan. "Verkeerd antwoord." De poes opende haar ogen en liet haar blik over de den gaan. Toen opeens een scherp gevoel in haar staart ontstond sprong de jonge warrior recht en draaide ze haar om. In haar goudgele ogen stond geen enkele emotie en wel meteen, zonder enige twijfel sloeg ze zachtjes tegen de kop van Starling, haar nagels nog deftig in haar hulsel. De klap was niet zo hard, maar was enkel een waarschuwing geweest. "Let maar op, Starlingpaw. Vergeet niet dat jij nog steeds een apprentice bent," zei ze op rustige toon. Ja, woede was nooit echt iets geweest voor haar.

De Apprentice trok haar pootje snel weg toen de Warrior een reactie liet zien tegenover haar actie en ze ontmoette de koude blik van haar 'Mentor' met een arrogante. Het was niet slim, maar Starlingpaw liet dit poesje niet zomaar de baas zijn over haar. Ha, nooit! Een onverwachte klap van Snowdrop kreeg ze plots te verduren en woest keek ze de poes aan. Ze wilde haar mond openen om een stroom van vuile woorden te laten, maar opeens had de Warrior haar stem weer teruggevonden. "Let maar op, Starlingpaw. Vergeet niet dat jij nog steeds een apprentice bent," Ze snoof. "Jouw Apprentice." Grauwde de grijze poes en ging de confrontatie aan door haar neus bijna tegen die van Snowdrop te drukken. "En totdat jij ervoor zorgt dat ik een nieuwe krijg zit je elke dag met me opgescheept." Siste ze recht in haar gezicht.

De grijze apprentice snoof, Snow had duidelijk gemaakt dat de ze niet iets meer dan was haar en dat zij nog steeds macht over der had. "Jouw Apprentice." Ze kwam dichter maar de grijswitte poes bewoog geen spier en bleef de arrogante blik vasthouden. "En totdat jij ervoor zorgt dat ik een nieuwe krijg zit je elke dag met me opgescheept." De warrior knikte naar der en bleef even lang in haar ogen kijken voordat ze antwoord gaf. Ze liet het even tot de kattin zelf doordringen wat ze zei en hoe dom het wel niet klonk. "Inderdaad," zei ze kalmpjes. "En als het moet zal ik daar lang genoeg over doen," zei ze op een vaste toon. "Jij blijft mijn apprentice tot je leert respect te hebben en leert te luisteren," zei ze op een kalme toon. "Dat heb ik je een paar moons terug ook al gezegd," Ze haalde even diep adem. "Dus jouw toekomst ligt volledig in jouw poten, Starlingpaw,"

Ze trok haar lip licht dreigend op terwijl ze naar dat eindeloze gebrabbel van Snowdrop moest luisteren. "Ik zal er hoogstpersoonlijk voor zorgen dat elke dag een levende hel voor je wordt, elke minuut van elke dag." Grauwde ze woedend. Al moest ze hiervoor voor zonsopkomst opstaan, ze zou er alles aan doen om Snowdrop de meest ongelukkige kat te maken die er hier rondliep. Nooit had ze haar zo moeten laten zitten en nu kreeg ze de behandeling te verduren die Starlingpaw gepast vond voor dat soort katten.

De kattin voor haar krulde haar lip naar haar, maar opnieuw deed Snow niks. Haar houding was kalm en haar blik ook. Ze keek neer op haar aangezien ze wel groter was dan de apprentice, ze was namelijk groter dan de meeste katten. "Ik zal er hoogstpersoonlijk voor zorgen dat elke dag een levende hel voor je wordt, elke minuut van elke dag." Zei ze. De grijswitte kattin haalde haar schouders op. "Nou en wat dan nog?" zei ze op uitdagende maar nog steeds kalme toon. "Ik beslis toch of je warrior word of niet, dus als ik jou was zou ik maar beter opletten," vervolgde ze, haar visie herhalend. Nee, deze keer zou ze niet terug kruipen voor haar...