Heart-shaped box

Een zwarte kater had zich terug getrokken vanuit de drukte in het Shadowclan kamp. Hij had wat tijd voor zichzelf nodig en tijd om gewoon eventjes na te kunnen denken zonder gestoord te worden. Zijn apprentice had hij al een tijdje niet gezien en gehoord, dus dat vond hij ook nogal raar. Misschien had Forcepaw het druk met andere dingen buiten het trainen met hem om. Wat best raar zou zijn. Ravenpaw was erg onzeker over hoe goed hij zou zijn als mentor, aangezien hij met zijn warriornaam ook een apprentice had gekregen.
De zwarte kater haalde diep en rustig adem en richtte zijn blauwe ogen op de grond voor hem. Compleet weggezonken in gedachte keek hij voor zich uit. Zijn gedachten gingen naar zijn familie. Zijn zus die een partner had gevonden en zijn broer die laatst voor het eerst tegen hem had gesproken. Ook zijn moeder, Innerghost, die hij niet zo veel zag als hij wou. Al kon hij dat zelf ook wel veranderen, maar begreep Ravenheart goed dat zij het druk had met andere zaken. De kater was zo diep weggezonken dat hij geen oog meer had voor de omgeving om hem heen.
& Talonmask

Helaas was de kater toch te verzonken in gedachte om ook maar iets te merken van een andere aanwezigheid. Rustig ademde hij door totdat er opeens geluid naast hem was. "Goedemorgen." miauwde een poes naast hem. "Ravenheart was het toch?" Zijn eerste reactie was opspringen en zich zo groot mogelijk oppoffen door zijn vacht uit te zetten. Toen pas zag en rook hij dat het gewoon een Shadowclan warrior was net als hij. Ook nog ongeveer van dezelfde ceremonie. Misschien wel dezelfde. "Ja dat ben ik! Wow jeetje sorry.." mompelde hij afwezig en deed eventjes moeite om zijn gedachte weg te drukken zodat hij weer hele zinnen kon praten. "Sorry dat ik zo schrok, ik had je echt helemaal niet gehoord. Uhm," Het was even stil. Ravenheart groef diep om de naam van de kattin te weten te komen. "Talonmask was het niet?" Hij schaamde zich wel een beetje erg dat dit was gebeurd. Oepsie.

Ravenheart keek eventjes naar de klauwen van Talonmask die uit haar poten waren gekomen. Hij wou haar niet laten denken dat hij in de aanval zou springen. Hij was alleen heel erg geschrokken. "Nee, het spijt mij dat ik je zo had laten schrikken." Hij schudde zijn kop en grijnsde. Hij draaide zich naar haar toe, zodat hij haar gewoon aan kon kijken. "Ben je helemaal alleen hier?" Al had hij geen recht van spreken over alleen door het Shadowclan gebied zwerven, aangezien hijzelf hier ook alleen zat. Om dingen bij elkaar te rapen over zichzelf en anderen. Want voor hem voelde het de laatste tijd alsof zijn realiteit onder zijn poten wegkroop.
"Hoe gaat het met je? Heb je honger? Ik heb hier nog een rat begraven liggen." Die had hij gevangen en begraven voordat hij hier was gaan zitten om na te denken. Misschien dat Talonmask hem wel wou hebben.

"Uh, ja, ik was wat aan het jagen." Ze was aan het jagen geweest. Hij ook, heel eventjes dan want toen had hij al geen zin meer gehad en was hij hier gaan zitten. "Nee, bedankt." Hij glimlachtte terug naar de poes. "Ik heb niet zo lang geleden gegeten. Maar het gaat goed hoor." Ravenheart knikte. Dat was goed. "En met jou, hoe gaat het er mee?" Hij haalde zijn schouders op. "Verschilt. Het gaat momenteel iets minder dan gewoonlijk." was het simpele antwoord van de kater.
"Was je hier om te jagen of om.." In eerste instantie was hij dat wel geweest. "Andere redenen?" Hij keek naar Talonmask.
"Eerst kwam ik hier om te jagen, en dat heb ik ook eventjes gedaan. Maar al snel verloor ik alle zin in jagen omdat ik aan allemaal dingen tegelijk moest denken en concentreren niet goed ging," Hij haalde diep adem. "Heb jij de spanningen in het kamp gemerkt?" Vooral rond zijn moeder, Innerghost had hij het gemerkt. Ze was de laatste tijd erg gespannen en Ravenheart merkte dat. Hij merkte dat in meer katten, maar vooral in haar.

"Ja.." Ravenheart kon ook niet de enige zijn die het gemerkt had. "Maar het gaat vast wel weer snel over." Daar was hij niet zo zeker van. Het kon wel eventjes gaan duren voordat alles weer kalm was in het Shadowclan kamp. "Ik weet niet.." mompelde hij.
"Maar was dat wat je dwars zat?" Raven zag al dat ze haar oren wat naar achter deed, alsof ze het niet mocht vragen. "Je mag het best vragen hoor. En tja," Hij bedacht zich even hoe hij het ging verwoorden. "Ik weet niet precies. Ik maak me vooral heel erg zorgen om mijn ouders. Innerghost en Flamepath, weetjewel? Er zijn wat.. spanningen tussen hun twee en ik vrees voor de uitkomst daarvan." Het was eruit hoor. Ravenheart bedacht zich dat hij zo eigenlijk niet kon praten over de deputy van Shadowclan. Maar het was ook zijn moeder en hij maakte zich zorgen op dit moment.