[Rai] You here?

Het was alweer weken geleden dat ze voor het laatst iets over Rai of Owyn gehoord had. Ondanks dat ze al een tijdje in het elite kamp verbleef, ondanks dat ze Owyn laatst nog op de ceremonie gezien had, vond ze het vreemd niets te horen over zijn 'vriendinnetje' Zouden de twee misschien iets aan het bekokstoven zijn? Ze wilde er haar kop niet over breken. Zij had haar leerlingen om op te leidden. Hoe het met hen ging wilde ze er niet aan denken.

Haar pad verlegde zich tot het territorium van de rogues. Hier was ze tenminste veilig. Hier was ze alleen en kon elk van die eenzaam levende mormels alleen af. Indi grinnikte waarbij ze op een muurtje sprong en van hier uit perfect overzicht had over een klein deeltje van het gebied. Ze wist niet wat er achter het bos lag. Clan territorium of één van de bebouwingen van de mensen? En ze was ook niet van plan om het uit te gaan zoeken. Haar blik gleed over het gebied heen en vanuit het bos viel haar plots een schaduw op die ze niet eerder had gezien. Duidelijk geïrriteerd zuchtte ze waarbij ze haar haren overeind zette. "Je hoeft je niet te verbergen. Kom tevoorschijn!" Duidelijk geïrriteerd door haar verstoorde momentje rust.

Eerste post voor Rai
Flutje ;/

Rustig stapte de tabby poes van haar slaap plek en rekte zich uit. Ze sperde haar bekje uit om de slaap en beetje te verdrijven. Ze keek even naast zich, waar, zoals nu gewoonlijk, de langharige grijze kater lag. Even grijnsde ze ze en duwde haar kop zacht tegen hem aan voor ze weg stapte. Ze wist inmiddels wel hoe hij was als je zijn slaap ontnam, hij werd er niet vrolijk van.

Met haar eigen norse passen stapte Rai langs de grenzen. Haar nagels lieten lichte groeven in de harde zandgrond zodra ze eroverheen liep. Ze had geen zin in het kamp, hij was vervuild door poten die daar liepen, niet de poten die besmeurt waren met bloed, of modder, nee, juist de poten die dat niet waren. Sommige goedzakjes die onterecht in hun kamp, hun elite terecht waren gekomen. Lítil moest maar eens goed gaan kijken wie het waard waren om in de elite te zitten en welke katten dat niet waren. Sommige waren het overduidelijk niet waard. Even zuchtte de poes voor ze de lucht opsnoof. Maar wat ze rook was niet wat ze wou ruiken. Ze had zo geen zin in die poes. En de stem die ze hoorde irriteerde alleen maar meer. "Ik verstop me niet, ik loop hier, geheel in het open" sprak ze terug en keek op het muurtje naar de poes. Indi, die poes die met haar vuile poten aan haar partner had gezeten. Geërgerd sloeg haar staart heen en weer. Ze had echt gewoon geen zin in de poes.

Haar hart stond even stil toen de poes zich bekend maakte. Onmiddellijk rezen haar haren de lucht in. Maar behalve dit bleef ze een rustige uitdrukking behouden. Ondanks dat ze nog geïrriteerd was. "Kijk wie we daar hebben. Schatje moet je niet bij je poedel lopen?" Ze zei het op zo'n honende manier dat dat waarschijnlijk wel kwaad bloed bij haar zou opzetten. Lenig sprong de venetiaanse van het muurtje af waarbij ze op Rai afstapte. Het was duidelijk hoe groot en gespierd Rai was. In tegenstelling tot haar kleine gestalte. Maar men moest klein zijn niet onderschatten. Zeker niet in haar geval.

Rai grijnsde even toen ze de haren van de poes meteen overeind zag komen te staan. Die indruk had ze graag op katten. vooral op deze kattin. "Oh, Dear. Er is niemand die mijn pootje hoeft vast te houden hoor, maar ik kan het wel bij jou doen als je dat nodig hebt" antwoorde ze er mierzoet op terwijl ze haar ogen scherp op de poes voor haar hield. Rai zelf was iets groter, het scheelde niet veel maar ze was iets groter wat knap was aangezien Rai zelf al een behoorlijk kleine bouw had. Dit oudje was nog kleiner. Even grijnsde Rai. Ook haar haren stonden overeind en haar nagels gleden uit hun hulzen in de grond.

Een lieve glimlach kwam op haar snoet te staan en haar gezicht zette zich daar ook naar. Evenals haar stem. "Ooh schat dat is zo lief van je, maar ik denk dat ik dat moet afslaan. Ik kan gemakkelijk voor mezelf zorgen." Ze tuitte haar lippen waarbij ze een luchtkus richting Rai gooide. "Maar je mag me altijd komen vergezellen, als het niet meer leuk is bij die poedel van je." Deze keer haalde ze haar staart onder Rai haar kin door terwijl ze omkeek om haar reactie te weten. Dit was nog maar het begin. Als ze dit graag zonder klauwen wilde uitvechten, vond ze het fijn. Maar voor een gevechtje was ze altijd in.