Having a good time {Open}

Haar twee glimmende ogen waren gericht op een kleine kever die over het gras heen kroop, zoekend naar iets om mee te nemen naar zijn nest. In haar ogen was een speelse twinkeling te zien, die je normaal gesproken nooit bij haar zag. Toen de kever dichtbij kwam sprong ze erop af en voelde ze hoe het schild het begaf en hoe de insect in elkaar werd gedrukt. Ha, net goed!

Zijn ogen volgden een grassprietje, saai dit, de warrior die met hem mee was zat maar te leuteren en te zwetsen. Niet normaal zeg! Plots zag de kater een grijze vacht, een glimlach verspreidde zich. Langzaam, zonder de warrior die nog geestdriftig zijn verhaal tegen een boom aan het vertellen was, te storen kroop Tall weg. "Hey," Siste hij tegen de poes die hij tegengekomen was. "Let's get out of here,"

Toen de poes haar pootje ophaalde voelde deze een beetje kleverig aan, yuck. Ze keek rond en vond een blaadje waar ze haar pootje aan afsmeerde. Snel trippelde ze weg bij het plaats delict en keek toen wat verveeld om haar heen. Was er dan niks spannends om te doen hier? Plots dook er een kater voor haar op, een die verschrikkelijk veel op haar leek, maar dan wel een stukje groter was. "Hey," siste de kater toen naar hem en Amberpaw keek iet wat verbaasd op. "Let's get out of here," vervolgde de kater zijn andere korte groet toen. "Waarom?" mauwde ze, automatisch ook op een zachte toon.

Toen ze antwoordde was dat gelukkig genoeg ook zacht, Tall rolde even geamuseerd met zijn ogen en wenkte de twee moons jongere poes mee. Buiten gehoorsafstand van de saaie kater begon hij weer te praten. "Ik word in de gaten gehouden," Simpele uitleg, omvatte alles wel zo'n beetje.

De ander sprak nog zacht, ook al waren ze bij de ander weg. Whatever, het maakte Tall niet al te veel uit, zolang ze maar niet ontdekt werden door de gekke bomenprater. "Gewoon weg van hier," Mauwde hij simpel met een schouderophaal, hij was er al weg, maar nu moesten hij en de poes inderdaad nog wat te doen vinden, dat ging nog leuk worden.

Tall keek zo nu en dan achterom of ze hem nog volgde, en stond uiteindelijk stil bij een klein stukje duinzand. "Kan je vechten?" Random vraag, maar hij had er zin in op het moment, niet normaal, leek hem leuk. Ook als ze het niet kon, kon hij het haar wel leren, deed hij graag.

Hij grinnikte toen de poes tijdens haar antwoord klaar ging staan, en luisterde aandachtig. "Oke," Mauwde hij toen, als een echte mentor, "Ik tel tot drie, en dan beginnen we," Hij knikte naar waar de poes moest staan, ging zelf ook klaar staan, en begon te tellen. "Één," Klonk het, niet al te luid, maar luid genoeg. "Twee," Deze strijd ging niet eerlijk worden, en ja. Tall viel aan, "Drie," Zei de kater triomfantelijk toen hij de poes al lang en breed tegen de grond geduwd had. Balen joh!

Tall kon niet erg lang van zijn overwinning genieten, want plots liep een net nieuwe warrior tegen hem op. Ze beschuldigde hem meteen, alhoewel al die tijd, ook tijdens de klap, gewoon op Ember was blijven staan. De kater snoof even en knikte toen. Netjes blijven doen, hij kon zich atm geen fouten veroorloven. "Ja mevrouw," Nette toon was mislukt, het klonk eerder als de reactie die mensen vaak gaven tegen een zeurkous.