Master in being awesome ~ { Rowankit }

Oké. Met een ietwat sneeky blik keek de kater naar zijn moeder. Zijn pootjes lieten hem langzaam voortbewegen, zonder enig geluid te maken. Een klein grijnsje sierde zijn gezicht, zoals die daar altijd zat. En net zoals hij altijd vol ideeen zat. Meestal een idee die andere gek maakte. Maar ach. Hij vond het leuk en hij vond zijn vermaak wel belangrijker dan de ergernis van een ander. En ach, hij was jong, had schattige oogjes en kon bijna overal onderuit komen. Dus het interesseerde hem weinig als zijn ma boos werd om één van zijn zoveelste streken. Wat kon ze hem doen? Geen eten geven mocht niet, in de nursey houden wilde ze vast niet want dan werd hij zo irritant dat ze hem er voor straf uitstuurde. En ze kon hem niet dwingen zijn mond te houden, want die ging de hele dag heen en weer. Een zucht verliet zijn bek en hij viel met een plof de nursey uit. Zoals weleens vaker. Eigenlijk ging hij altijd zo de nursey uit. Echt cool. Hij keek even ietwat verward rond, maar algauw werd zijn hoofd weer helder - en niet in de vorm van heldere gedachtes, dat had hij weinig, maar in de vorm van helder kunnen zien - en hij grijnsde. Again, hij was opnieuw ontsnapt. Met een zucht keek hij rond. Oké, zo interessant was het nu ook weer niet.

Er verscheen echter algauw een nieuwe kitten. Barkkit keek ietwat fronsend naar de kitten, die net als hem ook uit de nursey klom. De kater leek een stuk enthousiaster over de buitenwereld te zijn dan Bark zelf. Misschien kwam hij nooit buiten? De kater haalde mentaal zijn schouders op en liep met een kleine grijns naar het katertje. "Heyhoi coolerd," sprak hij grijnzend, al klonk er geen sarcasme in de stem van de gestreepte kater. De kater had het nooit echt op andere katers. Allemaal arrogant - net als hij. En als er iets was waar hij niet tegen kon was het wel dat anderen het zelfde waren als hem. Hij was gewoon origineel en de rest aapte hem allemaal na. Er verscheen een kleine grijns op het gelaat van de kater. "Cool hé, zo buiten?" sprak hij grinnikend, waarna hij om zich heen keek. "Moest je in de witte spul seizoen doen, dan is het pas cool.." sprak hij nu grinnikend. Ach. Die kleine zou wel begrijpen dat witte spul seizoen leafbare was. En zo niet was deze kitten gewoon niet erg slim. Want de slimheid van Bark was niet te overtreffen. "Wat is je naam?" vroeg Barkkit fronsend.