Strangers

Vulture keek op zijn hoede tussen de bomen door die het ThunderClan territorium afbakende. Hij was zo dichtbij gekomen uit pure nieuwsgierigheid. Onbekende katten ontmoeten was iets wat hij wel kon beschouwen als iets wat toch wel bijna dagelijks terugkeerde. Zijn groene ogen fixeerde zich op een koolmeesje die niet zo ver van hem vandaan op de grond zat te pikken en hem nog niet had gezien. Vulture hoorde zijn maag rommelen. Het zou geen kwaad kunnen als ik hem snel greep .. dan zou ik in no time weer terug zijn aan de andere kant van de grens. Dacht hij hongerig. Timide begon hij de lucht op te snuiven. De ThunderClan geur was van vrij lang geleden. Er was al een tijdje niemand op deze uithoek van de grens geweest. Hij zakte door zijn poten en hakte de knoop door. Uiterst voorzichtig sloop hij tussen de struiken door en langs de bomen die lange schaduwen op zijn pels wierpen. Vulture had ook last van de prooischaarste .. hij had alleen de optie om bij twolegs wat te eten te krijgen en zij niet. Alleen daar al om voelde hij zich schuldig dat hij weldra het koolmeesje uit hun territorium jatte. Eenmaal dichtbij genoeg en in de bescherming van een lage braamstruik, begon hij zijn spieren aan te spannen. Het meesje zou ongetwijfeld niet zo lang op de grond blijven dus hij moest er voor gaan. Het moment dat hij naar voren schoot, schoot er iets anders uit een andere struik links van hem en hij knalde er volop tegenaan. Het meesje was verdwenen toen Vulture zijn groene ogen opende. Maar een ThunderClan poes was er voor in de plaats gekomen. En wat zat hij in een lastig pakket.

- Eerste post voor Nightwolf, daarna zijn andere welkom:)

Haar blauwe ogen hielden het gestalte van een kleine vogel strak in de gaten. Ze had deze ochtend nog niks anders weten te vangen, en dus zou dit de ultieme kans zijn om toch niet met lege poten terug te keren. Zodra ze zich afzette en zich op het prooidier wou wagen, vloog er iets tegen haar aan en smakte ze tegen de grond. De lucht werd uit haar longen geperst en voor enkele seconden leek ze geen adem meer te kunnen krijgen. Haar poten tintelden toen ze overeind sprong en woest in de ogen van een rogue kater keek. "Wat denk jij te doen?!" Miauwde ze woest, terwijl de vacht op haar rug overeind kwam te staan. "Dit is Thunderclan territorium, die mees behoorde aan ons toe!" Spuugde ze hem vervolgens toe terwijl haar zwarte oren tegelijkertijd plat in haar nek gingen liggen.

Vulture keek met een mengeling van schok en onrust omhoog in haar ijsblauwe ogen en wenste dat hij gewoon was omgedraaid en nooit enige voet in dit verdomde territorium had gezet. Ongemakkelijk krabbelde hij omhoog en ging hij een respectabele stap achteruit. "Ahem .. dat had ik niet gemerkt" Loog hij toonloos. "Ik dacht dat dit gebied aan niemand toebehoorde" Hij klapte zijn klauwen ongemakkelijk uit, klaar om te vechten of te vluchten indien nodig. "Wie ben jij?" Probeerde hij het onderwerp te veranderen.

Een witte poot verpletterde een kleine varen. Een andere werd ernaast gezet. De tenen daarvan waren zwart. Sough draaide zijn oren nieuwsgierig heen en weer. Zijn pluizige oortjes vingen een zacht gefluit op. Hij rook mees en trippelde daarop af. Niet dat hij ging jagen. En blijbaar was dat ook niet nodig want er klonk veel kabaal en daarna zag hij het vogeltje angstig fladderend wegvliegen. "Wat denk jij te doen?!" Hij draaide zijn kop naar de woeste stem. "Dit is Thunderclan territorium, die mees behoorde aan ons toe!" Nieuwsgierig ging hij op de stem af. "Ahem .. dat had ik niet gemerkt" Sough hoorde meteen dat de kat loog. "Ik dacht dat dit gebied aan niemand toebehoorde" Het witte katje bleef even staan. Hij nam heel snel het tafereel in zich op. Er was een zwarte poes en een duidelijk genegeerde kater bij. Hij schudde meewarig zijn kop. Jonkies. "Wie ben jij?" Hij stapte uit het struikgewas en ging zitten. Ook al was hij veel ouder hij had het formaat van een kitten. Niet iets om trots op te zijn. Hij rechtte zijn rug maar zei niets. De katten zouden wel laten merken wanneer dat hij iets moest zeggen.

Een nieuwe stem voegde zich bij Vulture en de poes. Hij keerde zich om en zag een kleine kater hun kant op komen. Zwijgend wierp hij een blik op de ThunderClan poes. Misschien dacht ze wel dat het kleine ding bij hem hoorde en dat hij een overval wilde plegen. "Dat kan ik jou ook vragen" Hij wendde zich van de poes af naar de kater. Vulture nam hem in zich op. Hij was spierwit met IJsblauwe ogen en had het formaat.. die enorm klein was in vergelijking met zijn zwaar volwassen stem. Ondertussen hield hij de zwarte clanner scherp in het vizier.