This is your time {Frostpaw's Ceremony}

De poes draaide zich nog eens behaaglijk om in haar nest en stond pas op toen ze echt de drang in haar poten ervoor voelde. Voorzichtig hees ze zich overeind en keek ze even rondom zich heen. Het was al zonhoog, ze was daarnet nog even gaan slapen omdat ze wist dat ze zo meteen de reis naar de moedermuil moest maken. Ze had gisteren Frostpaw ingelicht over het feit dat ze haar wel zag zitten als medicine cat apprentice, en de apprentice had hiermee ingestemd. En dus zouden ze vandaag naar de plek reizen waar het contact met Starclan het grootst was.
Haar spieren voelde wat stijfjes aan toen ze zich uitschudde en richting de den uitgang trippelde. Ze had de reiskruiden met zich mee genomen, en hoopte ergens dat Frostpaw nog niets gegeten had vandaag. Anders zouden ze de reis moeten uitstellen tot morgen. Met een zucht zette ze zich neer voor het leerlingen hol. "Frostpaw? Het is tijd," Miauwde ze luid en duidelijk terwijl ze de kruiden pakketjes even op de grond legde en met een ietwat ongeduldige blik naar de ingang van de apprentice's den keek.

"Ik kom eraan, Littlestream" Hoorde ze haar toekomstige apprentice algauw zeggen. Een tevreden glimlach kwam op haar gezicht te staan toen ze het gestalte van Frostpaw zag verschijnen. Voorzichtig schoof ze het kruiden pakketje van de apprentice in haar richting. "Hier, eet op. Je zult je krachten nodig hebben straks." Miauwde ze ernstig terwijl ze de poes doodserieus aankeek. Ze mocht dan misschien wel een aardige kattin in het algemeen zijn, als mentor was ze altijd bloed serieus. Misschien had ze dit van Smokebreath overgekregen..? Veel kwaad kon het niet, kijk maar naar waar ze nu stond. Zonder de discipline en strengheid van de ex- medicine cat was ze nooit zover gekomen, en aangezien ze wel geloofde in de strenge aanpak ging ze haar eigen leerling dus ook zo opleren. Frostpaw moest dit begrijpen, medicine cat apprentice zou namelijk iets geheel anders zijn dan ze gewoon was geweest.

Ze keek even op toen de poes haar naam uitsprak en wiebelde even voorzichtig met haar oortjes. "Oh, euh, Littlestream?" Begon de poes. "K... Kan u me misschien vertellen... welke kruiden dit juist zijn?" Een kleine glimlach kwam op haar gelaat te staan. "Niet zo gehaast," Miauwde ze, waarna ze haar eigen kruiden doorslikte en terug opkeek. "Dat zal ik zeggen zodra je officieel mijn leerling bent." Ze knipoogde even naar de poes en draaide zich vervolgens om. Met haar staart wenkte ze naar Frostpaw, als teken dat zij haar moest volgen. Shadowclan's territorium was het dichtst gelegen bij de moedermuil, maar dat betekende alsnog niet dat het geen zware reis was. En dus hadden ze geen tijd te verliezen. De zenuwen begonnen ondertussen aan haar pootkussens te prikkelen. Wat als Starclan Frostpaw niet accepteerde..?

De grijze kattin keek even achterom om te zien of haar toekomstige leerling haar wel volgde, en greens even toen dit het geval bleek te zijn. Zodra ze zich door de kampuitgang had gewaagd, versnelde ze haar passen wat, alsof ze bang was dat ze te laat zouden komen.
Toen de rand van het territorium in zicht verscheen hielt ze wat in en wierp ze een blik over haar schouder. "Je weet toch wel dat er enkele regels aan de rang gebonden zijn?" Vroeg ze om de stilte te verbreken. Ze hoopte maar dat de poes dit al wist, aangezien ze geen zin had om het hele gedoe over partnerschap aan haar uit te leggen. Zeker niet omdat ze er zelf niet echt in geloofde. Haar groene ogen keken de jongere kattin even nieuwsgierig aan, waarna ze opkeek en op een rustige tred verder wandelde.

De stotterende manier waarop de poes het uitsprak, en de vragende blik in diens ogen deed haar zachtjes zuchten. Ze had het moeten weten.. Een nerveuze staartzwiep kon er nog net af, maar voor de rest keek ze de jongere kattin wat stijfjes aan. Hoe kon ze dit gaan uitleggen? Al de regeltjes waar ze zich zou aan moeten houden, al de dingen die plots verboden worden, onder andere partners worden met degene van wie je hield.. Littlestream wierp haar olijfgroene blik op de poes en wist een krampachtige lach op haar gezicht te plaatsen. "Aangezien een medicine cat zich compleet op haar werk moet concentreren, en omdat het belangrijk is dat de Clan voorgaat, voor wat dan ook, mogen wij geen.. partners of kittens krijgen." Miauwde ze luid en duidelijk, zodat ze het zeker geen tweede keer zou moeten herhalen. "Als we kittens zouden krijgen zouden we in die tijd niemand kunnen helpen, en dat is niet de bedoeling." Miauwde ze met een frons op haar gelaat, alsof zij dit alles heel serieus nam. Maar wat kon ze anders doen dan? Hoe kon ze iemand iets uitleggen waarin ze zelf niet eens geloofde? Littlestream wist haar gelaatsuitdrukking nog maar net onder controle te houden. "Dus, wil je nog steeds het pad van een medicine cat bewandelen? Of deins je nu terug omdat je denkt dat je niet trouw zult zijn aan deze regels?" Miauwde ze plechtig, alsof de Ceremonie al begonnen was. Nee, dit was eerder om Littlestream's vertrouwen te winnen. Ze wou geen leerling die halverwege de training terug deinsde, omdat ze toch liever het zoete leventje van huisje, boompje, beestje wou hebben.  

De vraag die haar kant werd toegeworpen deed haar eventjes zuchten, waardoor haar blik van de jongere poes werd afgeslagen en ze zich nu deels op het samen kneden van de grond concentreerde. "Dan is er nog steeds een deputy die deels de taken van een clanleader kan overnemen, als wij alle verantwoordelijkheden in de poten van onze leerling moesten leggen, dan zou dat gewoon ronduit ondraagbaar worden voor jullie." Miauwde ze kalm terwijl ze haar groene blik alweer op Frostpaw had gericht. Echter deden de volgende woorden die uit Frostpaw's mond kwamen gemiauwd haar wel goed. Een kleine lach verscheen op haar gezicht, maar deze werd algauw overdekt door een serieuze uitdrukking. "Dat is dan goed. Maar nu moeten we echt opschieten." Miauwde ze met een frons op haar gelaat, waarna ze zich van haar leerling weg draaide en verder in de richting van de moedermuil begon te bewegen. Nu ze dat al achter de rug had liggen, kon die Ceremonie haar niet veel meer uitmaken. Het moeilijkste deel, het verbod van het partnerschap, was uitgelegd. Starclan moest deze apprentice wel aannemen, want een betere zou er de komende moons niet voorbij passeren.

Haar kleine voetjes voelden nu al zwaar aan, maar ze wist dat ze nog niet eens over de helft van de reis zaten. En dus verbood ze haarzelf nu al te klagen. Iedere keer als ze een lange reis moest maken, of als ze eens wat langer naar kruiden moest zoeken herinnerde haar lichaam haar eraan waarom ze nooit krijger had kunnen worden. Haar uithoudingsvermogen zou ondertussen al verbeterd moeten zijn, maar in plaats daarvan leek het alleen maar erger te worden. Ze kon nog geen enkele stappen buiten het kamp zetten, of de vermoeidheid trok haar al richting de grond. Ze wist nog goed hoe ze zelf als jonge leerling nog veel meer kon doen dan nu, maar haar lichaam leek nu al af te takelen. En ze wist niet eens hoe het kwam.

>Skip in time<

Haar groene ogen straalden een zekere vermoeidheid uit toen ze eindelijk aan de moedermuil waren gearriveerd. Haar blik richtte zich op Frostpaw en met een kleine lach wees ze naar de donkere grot. Ze wist nog goed hoe ze de eerste keer was verschoten van hoe donker het er wel niet was. "We zijn er. Dit is je laatste kans. Ben je zeker dat je Medicine cat apprentice wilt worden, om je je hele leven dichter bij Starclan te bevinden dan wie dan ook?" Vroeg de poes nogmaals. Misschien kwam het door al de leerlingen die voor haar Medicine cat apprentice waren geweest, dat ze zo voorzichtig was. Smokebreath zelf had al genoeg opgevers meegemaakt, en ze wou dit zelf niet ervaren. Frostpaw moest er honderd procent achter staan, al had ze enige twijfel, dan zouden ze moeten terug keren. Ze wou geen apprentice hebben die na de eerste maan al zou opgeven.

"Ja, Mevrouw Littlestream! En ik beloof dat ik in mijn hele Apprentice tijd trouw aan u zal blijven!" Miauwde de apprentice, waardoor Littlestream rustig knikte. Voor de rest zweeg ze, en liet ze zich dragen door haar voeten tot ze bij de maansteen waren gearriveerd. Algauw zag ze het licht aan het einde van de tunnel en glimlachte ze even kort, waarna ze haar oortjes terug spitste. "We zijn er bijna." Miauwde ze zachtjes. Ze moest niet luid zijn, aangezien de wanden van de grot haar stem meerdere keren deed weer botsen..

Littlestream richtte haar een rustig knikje toe. Verder maakte ze geen geluid. Ze liepen verder tot ze aan de maansteen arriveerden. Aan het einde van de tunnel scheen een mysterieus licht dat haar toekomstige mentor eventjes deed glimlachen. 'We zijn er bijna.' Haar zoete stem klonk zacht in haar oren, die ze opgewonden gespitst had staan. Het geluid van Little weergalmde in de grot. Het gaf een prachtige echo! "Waauw..", was het enige wat de kattin uit kon brengen. Ze was helemaal overdonderd door de schoonheid van de plek waar ze zich bevonden. Frostpaw bleef stok-stijf-stil staan en staarde verwonderd om zich heen. "Dus dit zou de plaats moeten zijn waar StarClan mij zou accepteren als jou Apprentice?", miauwde de lynx-point op een vragende toon. "Hopelijk...", zei ze al heel wat zachter en aan de onzekere kant.

OOC; Sorry voor laatheid.. x$