Through the gates of hell [ Nevermind ]

"Wat fantastisch dat je de weg naar het kamp zo goed kent, Nevermind." Hij versnelde zijn pas en trok even met zijn oren. Stomme rat. "Maar toch blijf je mooi met ons mee lopen. Terugkomen." Als een klein kind liet hij een zucht horen en legde hij even zijn kop in zijn rug om zo naar de kater te kijken. Hij knipperde een paar keer met zijn ogen, een neplach om zijn lippen. "Natuurlijk," zei hij op een zoete toon waarna hij zijn kop terug gewoon legde en rolde met zijn ogen. Fijn... Jippie... Ugh... Waar bemoeide hij zich mee? Hij stond even stil en wachtte op de twee. "Smokebreath?" Hij trok even met zijn oren toen hij de stem van de kattin hoorde. Hij wist beide namen niet want door de klap waren de meeste namen uit zijn kop geslaan... "I was patrolling the Marshlands and all the sudden Nevermind bumped in to me. He said he couldn't smell me but that's foxshit" Wel meteen borrelde woede terug op in zijn borstkas. Hij draaide zich woest om en keek met ijzige ogen naar de kattin. Hoe durfde ze zo te praten om zoiets serieus? Wiste ze eigenlijk wel wat voor problemen dat gaf? Hij had door die stomme neus een apprentice verminkt en tja ook nog andere dingen gedaan. Hij stapte met grote passen op haar af. Hij kon niet langer de langharige kater zien. "We got in to a aruge and then he attacked me. And this is the result..." Hij trok zijn lip op. "Nevermind! Watch out, Fox!" Een grauw ontglipte zijn lippen. "Als ik jouw was zou ik maar uitkijken, probleemkat," Grolde hij woest en hij drukte zijn kop tegen de hare waardoor zijn voorhoofd nat werd van haar bloed. "Dat je zo snel op je teentjes bent getrapt kan me niks schelen maat me uitschelden om iets waar ik niks aan kan doen, dat is laag," Hij trok zijn kop terug en gaf haar een kopstoot tegen haar wond. Hij bleef zijn kop tegen de wonde duwen. "Wat is jouw probleem eigenlijk? Kon je me niet gewoon met rust laten? Me gewoon al van het begin zitten uitschelden! Kijk eerst naar jezelf rat!" Gilde hij uit. "Dat jij problemen hebt kan me echt niks schelen maar leer jezelf eens in te houden! Jij viel mij aan omdat ik je wat plaagde en dan weet je wat je terug krijgt!" Hij gromde woest en besefte niet dat zijn stem steeds luider klonk. "Verwacht je nu echt dat ik kalm blijf als je me aanvalt omdat ik zeg dat je niet zo mooi bent als andere katten en omdat je een probleem hebt. Ooit al eens gehoord van SARCASME? WEET JE WAT IK MEEN HET! Lelijke rat!" Hij haalde zijn poot op en sloeg een klauw in haar gezicht. Hij snoof even en rechte zijn rug waarna hij zich omdraaide en even een ijzige blik op de langharige kat legde. "Kunnen we NU gaan? Of gaan we hier een hele dag ronddraaien?" Hij krulde zijn bovenlip op. "En ze houd maar beter haar bek of ik zorg ervoor dat ze hem nooit meer opent," Hij gromde even en keek met ijzige ogen naar de kater, wachtend op een antwoord.

Niks, zij en haar jachtpatrouille hadden geen enkele prooien gevonden. Het leek wel op te zijn, enkel hadden ze een zielig, broodmager dood muisje gevonden. Het was nog steeds koud, en af en toe hagelde het zelfs. Vandaag was de lucht donker en kil. "Kijken jullie anders verder, zien of jullie nog iets weten te vinden," sprak Innerghost. "Ik moet terug naar het kamp," meet uitleg gaf ze hun niet. "Jij neemt de leiding," sprak ze tegen één van de katten, waarna ze zich om draaide, en er vandoor ging. De andere katten gingen er ook van door. Net toen Innerghost terug naar het kamp wou gaan, drong de geur van Shadowclan bloed haar neusgaten binnen. Geen andere clangeuren. Innerghost snoof en ging er op af. En al snel trof ze drie katten aan. Smokebreath, die duidelijk juist de twee warriors uit elkaar wou krijgen, en Otterflight en Nevermind. Nevermind leek in haar ogen ongeduldig, maar het leek Innerghost beter als Nevermind er even bij weg ging om af te koelen. Ze zou later wel met hem in gesprek gaan. "Nevermind, ik wil dat je op mij wacht, daarginds," sprak Innerghost, met haar staart naar een plekje ergens verder op wijzend. Toen richtte ze haar blauwe ogen op Otterflight, waarvan het gezicht doorbloed was. "Wat is er gebeurd," sprak Innerghost op kalme, directe toon.

Innerghost straalde misschien kalmte uit, maar ondertussen begon ze te borrelen van irritatie, en misschien zelfs woede. Het leken wel kits. Warriors vochten niet met elkaar, tenzij het een training was, of warriors uit een andere clan die de regels aan hun poten lapten. Crossroad kwam er bij, en herhaalde haar vraag naar Otterflight, dat ze wet negeert werd door de kater vondt ze nogal on respectvol over komen. Verder kwam Tallpaw er vlak daarna ook bij, tot haar ergenis. “Nevermind bumped in to me, telling me he couldn’t smell me. We argued about that and then he attacked me. This is the result.” Innerghost zuchtte, en weerhield zich zelf er van om met haar ogen te rollen. "Prima, oké, bij deze, het is waar dat Neverminds geur zintuig onderontwikkeld is," begon Innerghost. Ze irriteerde zich er mateloos aan als katten dingen niet serieus namen van anderen, of dingen niet geloofden. "En dat zo'n kibbel ruzie tot dit heeft uit moeten lopen stelt mij diep teleur, in jullie beide, ongeacht wie het gevecht gestart heeft. De ander had er uit kunnen stappen," sprak Innerghost op kalme, directe toon. “Innerghost. I smell fox..” miauwde Otterflight opeens. Innerghost snoof de geur op, en vagelijk rook ze inderdaad de geur van vos. Daar ging haar plan. "Tallpaw, wil jij Otterflight mee terug nemen naar het kamp?" miauwde Innerghost, met een knikje naar de apprentice. "Smokebreath, jij blijft bij mij, wij handelen die vos af," ze wierp een blik op Nevermind. "Ook jij gaat mee terug met Tallpaw en Otterflight naar het kamp, beide gaan jullie naar de medicine cat den, en laat ik er niet achter moeten komen dat jullie onderweg elkaar weer in de haren zijn gevlogen," grauwde Innerghost met een door dringende blik op Nevermind gericht, en vervolgens op Otterflight gericht. Ze richtte haar blik weer op Tallpaw, "ik wil dat jij één andere warrior naar ons toe stuurd voor eventuele versterking bij het verjagen van die vos," miauwde ze. Vervolgens knikte ze naar Smokebreath, "wij gaan op zoek naar die vos om 'm te verjagen zodra die warrior er is," sprak Innerghost.

"Nevermind, ik wil dat je op mij wacht, daarginds," Hij keek op en keek met een ijzige blik naar de deputy. Hij snoof lichtjes bij haar commando, maar reageerde toch. Hij sjokte naar de plaats die Innerghost had aangeduid en kruiste ondertussen een andere kater, duidelijk vrienden van de rat. Hij wijkte uit en duwde zijn grote schouder tegen de borstkas aan, het was overduidelijk dat hij deze de modder in had willen gooien, maar zichzelf inhield. Ook Tallpa verscheen, maar die ging naast de teddybeer zitten. De kater snoof afkeurend en stapte verder, om een heel eindje verder te gaan zitten van de rest. Woede stroomde door hem heen en hij negeerde het meeste wat rat zij en wat haar boyfriend deed. "Krijg je prioriteiten eens recht en ga geen neuzelverhaal ophangen aan je partner over wat er gebeurd is. Bewaar dat maar tot het kamp." Hij kneep zijn ogen tot spleetjes. "En Nevermind, hou alsjeblieft die kaken op elkaar of ik gooi je voor een vos." Nevermind sprong op, zijn haren stonden overeind, het was duidelijk dat hij nu echt wel niks kon verdragen. "Hey pluisbal," gromde hij woest. "Hou maar die misvormde bek van je, want als ik met je klaar ben zal je kop zelfs niet meer op dat van een vos lijken," Hij trok zijn bovenlip op en keek met ijzige ogen naar de kater. "Ook jij gaat mee terug met Tallpaw en Otterflight naar het kamp, beide gaan jullie naar de medicine cat den, en laat ik er niet achter moeten komen dat jullie onderweg elkaar weer in de haren zijn gevlogen," Hij keek even naar de deputy. Hij liet zijn ijsblauwe ogen op haar inwerken voordat hij zijn kop omdraaide en weg sjokte. Zijn kop hoog, zijn staart laag. Hij gromde even woest en sprong even in het rond, waarbij hij als een dolle hond achter zijn staart leek te lopen. Opeens vloog er iets in zijn zij en liet hem stoppen. Woest keek hij op toen hij zag dat het die vos was. De kater spande zijn achterhand op en schopte keihard in de buik van het lelijke dier. Zijn nagels zakten diep weg in de buik van het roofdier. Zijn voorpoten stonden tegen de schouders van het dier, zijn nagels zakten diep weg in zijn vlees. De bek van de vos klapte dreigend boven hem open en toe. Echt.. Dat moest hij weer hebben. Rotgeur. Hij trok zijn achterpoten terug en verzamelde al zijn kracht. Zo hard als hij kon, stampte hij tegen de vos aan, waardoor deze de lucht in werd getilde. Het beest begon even wild in het rond te stampen, maar Never greep zijn kans en trok het beest naar zich toe met zijn voorpoten. Zijn tanden zakten weg in de neus van het dier en al snel trok hij zijn bek terug, een stuk van de neus in zijn bek houdend. Bloed droop van de puntige neus af en bevuilde zijn kop. Hij kneep zijn ogen toe en spande opnieuw zijn achterhand op. Al snel kwam het dier terug neer, maar razendsnel sloeg hij zijn poten er terug in. Het dier verloor zijn lucht en leek even bevroren. Never duwde zijn lichaam tegen de grond aan en duwde zijn voorpoten terug naar boven waarna hij zijn nagels uit de vacht liet gaan. Zo snel als hij kon, vloog hij weg van onder de vos. Met snelle passen liep hij naar de groep toe. Woede vonkte in zijn ogen toen hij de vossenneus uitspoog voor de voeten van zijn mede-warriors en even een waarschuwende grauw gaf dat niemand zijn bek moest openen... Want anders zou die vos niet de enige zijn zonder neus.