Pardon me -Acepaw-

Onderwerp: Pardon me -Acepaw- ma 23 jun 2014 - 11:13

Hij zette grote passen in de richting van het kamp. Er trok een korte rilling over zijn ruggengraat hee toen hij een zacht gegrom uit zijn keel voelde ontglippen. Hij had weer eens niks goeds kunnen doen. Niks kunnen vangen en nu moest hij als een nutteloze kat terug naar het kamp. Starclan… Echt… Waarom was hij zo nutteloos? Hij haalde even adem en stopte om even te zuchten. Hij liet zich langzaam door zijn poten zakken en keek vantussen zijn poten door naar het woud. Naalden versperden zijn zicht, zijn poten lagen mooi gekruist over zijn snuit en blokkeerden deels zijn ademhaling. Hij kon ademen hoor, geen redenen tot enige paniek of het graven van een graf. Jep, kon je hem er zo in gooien en niemand zou het merken dat hij weg was… De nutteloze kater van Shadowclan. De blauwzwarte kat zuchtte opnieuw waarna hij langzaam opstond en even een treurige blik op het woud legde voordat hij rustig verder wandelde, zijn blik nogal leeg, een beetje zoals altijd eigenlijk… Er was dus niet zoveel aan hem veranderd… Of… Toch wel?

_{and as he was the black canvas

they drew stars and a moon to make him a glorious night

Theme}

Onderwerp: Re: Pardon me -Acepaw- ma 23 jun 2014 - 17:55

Acepaw liep mokkend rond, jagen liep niet zo lekker. Het litteken was dankzij het rusten wel heel mooi en glad, maar niet soepel. Nu moest hij bij iedere beweging een scheurend gevoel van zijn huid doorstaan. Kleine wondjes waren begonnen met bloeden rond het sterke littekenweefsel, toch was het enkel een gescheurde huid en was het al snel bedekt met een korstje. Het was een minderheid van het ontslagen zijn uit de Med. Den. Maar hij merkte al wel dat het snel minder werd, over een tijdje was het vast wel soepel genoeg om er geen last van te hebben. Dus jammer dan, vandaag geen prooi. Hij had zijn best gedaan. De kater beende door, steeds sneller. Ineens stak een geur hem in de neus. De apprentice hief zijn kop en keek in de richting ervan. Al snel won zijn nieuwsgierigheid het, deze geur kende hij maar hij wist niet waarvan. Toen Ace een zwarte kater zag liggen duidde het hem. Dit was Nevermind, van toen Tall doordraaide. Hmm. Hij liep op de kater af en duwde hem tegen zijn schouder aan met zijn snuit. ‘Nevermind? Hé, kom op, niet midden in het bos sippen’ Zo wachtte Ace op antwoord, des nood sleepte hij de kater hoogspersoonlijk terug naar het kamp.

Once more into the fray, into the last good fight I'll ever know. Live and die on this day

Onderwerp: Re: Pardon me -Acepaw- do 26 jun 2014 - 0:41

Hij bleef stug ddorwandelen, niet goed wetend waarom. En toen hij niet echt besefte waarom hij ookal weer zo stug bleef wandelen, stopte hij. Wat voor nut had het eigenlijk? Echt... Soms had hij het gevoel dat hij nutteloze dingen zat te doen. Zoals eten... Echt nutteloos, soms, op sommige vlakken. Hij spitste zijn oren maar keek niet op toen hij iets hoorde naderen. Ruiken kon hij niet met dat rotzintuig dus moest hij enkel en alleen op zijn oren letten als het over besluipen enzo ging. Toen hij opeens een snuit voelde tegen zijn schouder, trok Never deze poot op en keek hij met lege ogen naar de tabby die er stond. ‘Nevermind? Hé, kom op, niet midden in het bos sippen’ Wat? Kende hij deze kater ofzo? Waarom raakte hij zijn schouder aan... En hoe wist hij zijn naam?! Hij knipperde een paar keer met zijn ogen voordat hij knikte. "Wat? Waar moet ik dan wel gaan sippen?" Zei hij op een zuchtende toon,, hopend het gesprek levend te houden.

_{and as he was the black canvas

they drew stars and a moon to make him a glorious night

Theme}