Hello cute kitty

Snowbird was verveeld. En dat voorspelde niet veel goeds. Het was wachten tot iemand het moest bezuren. De zon was verdwenen en er hing regen in de lucht. Ze rook het. Haar snorharen trilde toen ze haar kop ophief. De zuurstof was vochtig. Toen een nog vers druppeltje de elders den in viel voelde ze de trillingen haar kant op komen. Ze draaide haar blinde kop er naartoe en besloot toen maar op te gaan. De meeste katten sliepen nog. De 'meeste'. Trillingen van buiten de den vingen haar poten op. Nieuwsgierig gin ze er op af. Meteen herkende ze die zoete, vreselijke melkgeur. Een kit! De geur die zich er mee vermengde maakte Snowbird misselijk. Icecloud. Haar moeder. Voorzichtig besloop ze de kit van achteren en zette toen één poot op hem. "Hallo daar! Kleine kit!" Zei ze opgewekt en ze glimlachte vals. "Wat doe jij op zo vroeg?" Haar blinde ogen keken naar de kit.

(Pantherkit)

Het was nog niet zo lang geleden sinds de kleine kitten geboren was, maar toch was hij al wel oud genoeg om nieuwsgierig te zijn. Vooral naar alle geuren die hij elke keer rook en niet alleen de geuren die van de den kwamen, maar ook die erbuiten waren. Voorzichtig opende de kitten zijn ogen voor de eerste keer en knipperde een paar keer tegen het felle licht dat zijn ogen in scheen. Het was best wel een raar gevoel om aan alle geuren een beeld te kunnen koppelen en het beeld was dan wel onscherp in het begin, maar het werd al snel scherper en kon hij beginnen met dingen te onderscheiden. Voorzichtig stond hij op en begon hij wat ongemakkelijk te lopen, hij was er duidelijk nog niet echt aan gewend, maar hij had al een doel voor ogen waar hij naartoe wilde gaan. Hij wilde weten waar de geuren van buiten allemaal bij hoorden. Het maakte hem dan ook niet uit als zijn moeder boos zou worden dat hij de nursery uit zou zijn gegaan en bleef daardoor ook stapje voor stapje doorlopen.
Het leek ellendelang te duren, maar toch kwam hij toen toch aan bij de ingang van de den. Even bekeek hij het, maar liep toen toch maar door. Alleen toen hij bijna buiten was struikelde hij, waardoor hij al tuimelend naar buiten viel en daar bleef hij even roerloos liggen. Dit was namelijk iets wat hij niet verwacht had en het had hem even een beetje door elkaar heen geschud. Alleen voor hij weer kon opstaan voelde hij dat er een poot op hem gedrukt werd en even piepte hij geschrokken. Hij kon nu tenslotte niet meer opstaan. "Hallo daar! Kleine kit!" Hij deed zijn best om alle woorden te begrijpen die de stem zei en dat lukte gelukkig nog wel aardig. "Wat doe jij op zo vroeg?" Een vraag naar wat hij aan het doen was? Hoe moest hij daar nou weer op reageren? Hij moest toch proberen de woorden te vormen of op zijn minst één woord. "Ver.. kennen?" Zei hij met een licht vragende ondertoon.

Snowbird krulde haar staart om de kitten heen. "Wauw! Echt waar?" Vroeg ze quasi geïnteresseerd. "Stoer van je" Ze trok een peinzend gezicht en duwde de kitten dichter tegen haar aan. Als ze eerlijk tegen zichzelf moest zijn had ze zich nog geen enkele keer verdiept in de kittens van haar moeder. Haar halfzusjes en halfbroertjes. Datzelfde gold voor het gebroed van haar oudere broer Whitelion. Daarom had ze dus ook geen flauw benul wie de kitten was. "Zal ik jouw eens wat vertellen? Ik ben familie van jou" Ze glimlachte nog stralender dan voorheen. "Mijn naam is Snowbird! En welke sterke warrior ben jij?"

Het volgende dat kwam was eigenlijk een soort van onverwacht, want de poes krulde haar staart om hem heen. Hij was het wel gewend van zijn moeder, maar van een andere kat was hij dat toch niet echt gewend. "Wauw! Echt waar?" Hij wist niet helemaal hoe hij daar op moest reageren, want hij kon natuurlijk gewoon ja zeggen, maar was dat wel goed? "Stoer van je" Hij voelde zich best wel blij met het compliment, want het was niet elke keer dat je zoiets te horen kreeg. "Dankje." Zei hij dan ook en keek even omhoog naar de witte poes. "Zal ik jou eens wat vertellen? Ik ben familie van jou" Hij hield hierbij even zijn kopje scheef, want hij wist zo snel niet wie ze moest zijn. Ze had wel dezelfde witte vacht als zijn moeder, maar of dat haar familie zou maken wist de kitten natuurlijk niet. "Mijn naam is Snowbird! En welke sterke warrior ben jij?" Nu hij de naam hoorde van de poes kon hij zich wel herinneren dat zijn moeder het over haar had gehad. Dat betekende dus dat ze zijn halfzus was als hij het goed had. "Pantherkit!" Antwoordde hij enthousiast, want nu hij zeker wist dat ze familie van hem was, raakte hij toch wel wat nieuwsgierig.