Get away from me! Please..

Hij was snel genoeg, maar wilde de warrior die bij hem was deze keer niet kwijt. De gozer had gezegd dat hij ging jagen en dat Tall hier moest blijven zitten, wat dom eigenlijk. Innerghost de deputy, en zijn moeder hadden het duidelijk gemaakt dat de apprentice niet bij de grenzen in de buurt mocht komen. Nu zat hij hier zo ongeveer op de grens, en keek er met een zucht overheen. Geen zin in bezoek vandaag, sorry.

- Nimblepaw

Het Thunderpath bleef Nimble maar trekken. Eerst kwam ze hier een enkele keer per week, maar nu was ze er bijna iedere dag te vinden. De ontmoetingen die ze hier had met de Shadowkatten bevielen haar iedere keer weer. En tegenwoordig kon ze zelfs zeggen dat een paar van haar beste vrienden in de Shadowclan zaten. Het was ongebruikelijk, maar waar, en Nimble kon het moeilijk negeren.
Ook nu was ze er weer te vinden, en liep langs de grote weg die naar rubber stonk. Binnen een paar minuten zag ze alweer een gestalte staan. Een glimlach verscheen, en die werd breder toen ze zag dat het Tallpaw was. "Hey!" zei ze vrolijk terwijl ze op hem afdribbelde. Ze bleef wel veilig aan haar kant van de weg. Zo wist ze zeker dat er geen problemen met de twee clans zouden ontstaan.

Hij trilde van top tot teen, zijn staart begon onrustig heen en weer te schuiven en met de nagels van zijn rechterpoot tikte hij op een stukje steen. Basically hetzelfde als een twoleg dat met een pen aan het klikken is, het had hetzelfde resultaat. Hij was duidelijk bang dat er iets zou gebeuren, iets als- "Hey!" Hij kromp in elkaar, zoals dat dus. Langzaam draaide de apprentice zich, en zag de poes staan, even glimlachte hij. Die warrior was er nu toch niet. "Hey!" Klonk het over het Thunderpath toen hij antwoordde, op zijn plek bleef hij wel, hij was braaf.

Het was een redelijk logische vraag aangezien hetgene wat ze erna zei maar al te waar was. Tall kon het niet laten even te glimlachen, toch wel grappig dat zelfs katten buiten de clan hem nu zo goed kenden dat ze het aan hem zagen. "Nee niets," Antwoordde hij, zo gejaagd dat zijn woorden acuut teniet werden gedaan. "Je moet hier weg Nimble, we kunnen niet meer praten," Mauwde hij, en keek schichtig om zich heen of de warrior terugkwam, "Ik zit in de problemen, en straks jij ook," De kater keek haast smekend naar de poes. Ga weg. Ga weg. Ga weg.

Natuurlijk viel het Nimble meteen op dat Tall's woorden nergens op sloegen; er wás iets aan de hand. Maar toen legde hij uit dat hij in de problemen zat, en Nimble knikte begrijpend. Ze zette een paar stappen naar achter, zodat ze naast een bosje kwam te staan. Als het nodig was, kon ze zich binnen een seconde verbergen tussen de bladeren. Niemand die haar dan zou zien. "Ik hoorde al zoiets," zei ze. "Je moeder was flink pissig dat je vrienden wordt met katten uit andere clans, right?" Acepaw had haar dat gister verteld.

De kater ontspande zich iets toen de poes meedacht een naast een bosje ging staan maar dat was niet voor lang. Zijn spieren spanden zich toen Nimble tegen hem praatte over wat er was. Hoe wist zij dat? "..Ja," Mauwde hij uiteindelijk, niet al te vrolijk door het feit dat de poes van al zijn problemen wist. Welke gozer had dat gedaan? "Hoe weet je dat?" Zijn stem was wat stijfjes, maar de kater moest het weten, wie was hem hier aan het verraden?

Nimble schrok even toen ze de toon in Tallpaw's stem hoorde. Hij was er duidelijk niet blij mee dat ze het wist. "Je hoeft niet bang te zijn, dit is alles wat ik weet. Geen details, alleen dit." Ze wilde vermijden dat ze moest zeggen wie haar dit had verteld. Ze had begrepen dat Tall en Ace hele goede vrienden waren, en ze wilde niet dat er problemen tussen hun twee zouden ontstaan. Bovendien... Ace kon wel eens goed in de problemen komen als bekend werd dat hij dit soort info aan haar vertelde. En zij had ook hem iets verteld over de clan. Ze kon zichzelf wel voor haar op slaan. Waarom was ze hier over begonnen? Ze realiseerde zich steeds meer dat het gesprek met Ace geheim moest blijven.
"Ik praat wel eens met Shadowclanners. Eigenlijk heel vaak. Ik ontmoet ze vaak hier, bij het Thunderpath, en dan hoor je in het voorbijgaan nog wel eens wat kleine informatiedingetjes. Niks groots. En bovendien," grijnsde ze, "weet zo'n beetje iedereen dat jij allemans vriend bent. Het was geen verrassing." 

De kater luisterde met een half oor naar de uitleg, en gebruikte het andere om te luisteren of de warrior alweer terugkwam. Toen dat niet het geval bleek te zijn ontspande hij wat en grinnikte om haar laatste woorden. "Je doet het klinken alsof dat positief is," Mauwde hij met een kleine glimlach. "Daar denken ze hier anders over," Nog niet helemaal op zijn gemak sloeg hij zijn staart om zijn poten, help.

"Nou..." mompelde Nimblepaw nadenkend. "Ík vind het niks negatiefs. Ik weet niet of het een regel van de Warrior Code is dat je niet met andere clans om mag gaan, of dat het meer een regel van de clans, maar in beiden gevallen snap ik niet goed waarom het verboden is." Ze ging zelf ook veel om met katten uit andere clans. "Ik weet ook eigenlijk niet hoe Firestar en Silverfang er op zouden reageren als ze er achter zouden komen dat ik met katten uit de Shadowclan omga." 

De shadowclan kater grinnikte, alsog haar mening zijn moeder op een ander idee zou brengen. Niet dus, en dat hoefde ook niet, ergens wist Tall ook wel dat het niet goed was in tijden als deze. "Ik wel," Mauwde hij dus in reactie op de laatste zin van Nimble, "Ze zouden je uit de clan schoppen, of misschien voor eeuwig apprentice houden," Zijn gezicht stond grimmig, geen grapjes nu.

"Echt?" zei Nimble geschrokken. Zouden ze haar hierdoor écht apprentice laten? Ze keek even dromerig voor zich uit. Ja, misschien zouden ze dat wel doen. "Zeker omdat ik een halfclan ben.." Ze had nauwelijks door dat ze dat hardop had gezegd. "Dan ben jij er nog wel goed mee weggekomen," glimlachte ze, blij dat Tall een relatief milde straf had gekregen.

Haar antwoord deed hem, ondanks de omstandigheden, toch even grinniken. "Misschien," Antwoordde hij, en niet helemaal naar waarheid. Hij probeerde de poes ook een beetje te beschermen, dan kwam ze minder snel in de problemen als ze er bang voor zou zijn om de regels te overtreden. "Nee," Mauwde hij ferm toen ze over halfclan dingen begon. Dat was het niet, "Silverfang is van Skyclan," Dat legde alles wel zo'n beetje uit naar zijn idee. "Ik ben er goed genoeg van afgekomen, maar niet zo goed als je zou hopen," Antwoordde hij toen een beetje bitter. Irritante warriors.

"Maar," begon Nimble, "hij is wel heel trouw aan de Thunderclan, geloof ik. En als ze daar bij mij aan gaan twijfelen, dan.." Ze wist eigenlijk niet zo goed wat dan. Ze moest gewoon voorkomen dat dat zou gebeuren. Al was dat lastig, aangezien ze de laatste tijd meer en meer met Shadowkatten omging, en minder met Thunderkatten. Maar ze vond het gewoon zo leuk! "Maar soms snap ik niet waarom er problemen tussen clans zijn. Soms heb ik het gevoel dat de problemen tussen de leaders zijn, maar niet tussen de apprentices, of de warriors. Zoals tussen ons, of zoals tussen Ace en mij. Of Ravenheart. Ik vind het niet leuk dat het niet toegestaan is om met jullie om te gaan."

Tall luisterde met een half oor en met half gesloten ogen. Het was lastig voor de vredelievende kater om te proberen afstandelijk te zijn, maar toen hij hoorde dat Nimble dus ook gewoon met Raven en Ace omging was het plots een heel stuk gemakkelijker. Een beetje verbaasd en onzeker keek de kater nu haar kant op, en schoof met zijn poten over het gras voor hem. "Hoeveel Shadowclanners heb je dan ontmoet?" Vroeg hij, met een onpeilbare stem, "Als het er niet zoveel zijn zullen de leaders nooit aan je twijfelen,"

Even viel Nimble stil. "Ehh, geen idee," mompelde ze, terwilj ze de katten probeerde te tellen. "Best.. veel.. Maar van veel weet ik de naam niet meer, omdat ik ze maar een keer heb gezien. Maar gister bijvoorbeeld nog Slenderpaw, een aardige kat." Eigenlijk werd ze nooit betrapt, waardoor het tot nu toe nooit voor problemen had gezorgd. 

Het baarde Tall redelijk zorgen dat ze de namen van de katten niet eens meer allemaal wist zoveel als het er waren, maar geoefend als hij was liet hij het niet merken. Gewoon het standaard knikje, oke, zijn clan werd dus geïnfiltreerd door haar in zekere zin en ook al was ze eerst een 'vriendin' achtig iets geweest, ze was niet meer te vertrouwen dus. "Slender is inderdaad aardig," Beaamde hij echter wel, aangezien het waar was, maar keek verder onderzoekend naar de poes. Wat moest hij hier nu mee dan?

Nimble hield haar kop een beetje scheef toen ze Tallpaw onderzoekend naar haar zag kijken. "Wat is er?" vroeg ze een beetje terughoudend. Ze vond het jammer dat zij en Tall duidelijk niet meer met elkaar omgingen als vroeger. Hij leek meer afstand te zoeken.

Natuurlijk, hij was al te dichtbij geweest, ze wist het al, hij had zich al verraden. Zacht vloekte de kater, gooide toen zijn haar uit zijn gezicht en keek ernstig haar kant op. "Het kan zo niet langer," Het deed de kater pijn, dit, deze woorden, "Je kan toch niet half in mijn clan half in jouw clan leven?" De boosheid en frustratie dat hij de enige leek te zijn die het snapte waren beiden te horen. Pijn echter ook, de pijn van het weggaan van een vriend, hij wilde niet dat ze ging, maar ze moest. Nu.

Nimble keek verbaasd naar Tallpaw. "Ik leef toch niet half in jouw clan? Ik ben niet eens de grens over geweest," zei ze onbegrijpend. "Ik ontmoet katten uit andere clans, en raak bevriend met ze. Is dat niet precies wat jij ook doet?" Hij had er net een straf voor gekregen, dus was niet tegenstrijdig dat hij haar hier nu de les over wilde lezen?