First Training [Dot]

Onderwerp: First Training [Dot] zo 6 jul 2014 - 0:47

Miles sloop naar beneden, Litill sliep nog en hij wou het niet riskeren om hem wakker te maken. Het was nog donker buiten en Miles kon het zachte getik van de regen horen. Toch ging hij naar buiten, hij had plannen voor vandaag die hij niet kon vergeten door het slechte weer. Hij moest en zou zijn nieuwe apprentice leren een goede krijger te worden, en een goede krijger kan wel tegen een miezer buitje. Hij hoopte vurig dat Dot niet was gaan slaapwandelen zodat hij haar makkelijk zou kunnen vinden. Hij proefde de lucht maar de regen maakte het lastig om geuren te kunnen onderscheiden. Hij besloot naar de plek toe te lopen waar hij haar vaker had zien overnachten. Eenmaal daar proefde hij weer de lucht, ze was inderdaad hier. "Dot?" Fluisterde hij zachtjes, maar zijn stem stierf weg door het geluid van de regen. Hij wachtte even en zei toen hardop "Dot? Wakker worden, training." Hij ging zitten en hoopte dat hij niet iemand anders met ochtendhumeur had wakker gemaakt. Vechten in de regen is nou eenmaal niet het fijnste, zeker niet om deze tijd. Hij dacht terug aan gister, toen had hij zijn leerling na de ceremonie meegenomen om door de stad te leiden. En ze hadden samen gejaagd. Tijdens het jagen had hij haar tactiek bestudeert en vandaag wou hij kijken of hij haar goed had ingeschat. Het leek veel te lang te duren tot Dot eindelijk er was maar uiteindelijk stond ze voor hem. "Kom" Zei hij kortaf en hij liep voor haar uit door een stel steegjes tot ze bij een klein binnenpleintje kwamen. "Oke, val me aan, je mag je klauwen gebruiken maar geen kritieke verwondingen, of je rest van je training zal nog extra zwaar worden."

Onderwerp: Re: First Training [Dot] zo 6 jul 2014 - 16:09

Dot lag fijn in het Apprentices den, alleen lag ze helemaal alleen niemand wilde wat met haar te maken hebben. Ze kon net het zon licht zien tussen de wolke, vandaag kon ze niet slapen en helemaal niet wat er gebeurt was. "Harpus.." fluisterde ze, waarom ben je de laaste tijd er niet..? dacht ze en kroop meer ineen. Deze dagen werden steeds harder en harder, ze had teveel meegemaakt en het was helemaal erg omdat Harpus alles wist maar niks zei. Waarom deed ik het mijn broer aan, waarom hielt je me tegen om hem te doden? dacht ze en kneep haar ogen dicht en hoorde het neer komen van de regen druppels. Ze zuchtte even en waar was Alice die haar beloofd had om altijd haar te helpen, ze ontblootte haar nagels meteen toen ze er al aan dacht. Vreemd genoeg vertrouwde ze Alice, de stem die haar altijd hielp niet meer. Er bleek een heel spel te spelen tijdens dat gevecht met Draco, ze had hem zo wat bijna vermoord toen hij het over haar broer had als of niemand dat mocht weten. Ze kon er niks aan doen en dat haatte ze, ze erg dat ze zichzelf een klap kon verkopen. Ze opende haar ogen en keek naar een van haar poot die helemaal onderde wonden zat tijdens het gevecht met zichzelf en Draco, ze krulde haar staart en hoorde iets achter zich. "Dot? Wakker worden, training." sprak Miles, liever niet. dacht ze gelijk en kroop meer ineen en vormde zichzelf tot een pluize balletje. Ze stond op, het regende hard maar daar had ze geen probleem mee. Altijd zij haar broer tegen haar 'je hoeft niet bang te zijn voor een klein beetje water hahaha.' Ze zuchtte even, Dat waren mooie tijden. Ze liep de Apprentices den uit en stond voor deze kater. "Kom" zei Miles erna, kennerlijk had hij nog niet opgemerkt dat ze de hele nacht opgebleven was. "Kom laten we naar Miles de vreemde, gezelige en natuurlijk de onpositieve kater toe gaan." lachtte Foollin hard op. Dot negeerde zichzelf en volgde deze kater, ze kwamen uiteindelijk bij een binnenplein uit. "Oke, val me aan, je mag je klauwen gebruiken maar geen kritieke verwondingen, of je rest van je training zal nog extra zwaar worden." sprak Miles rustig. Dot dijnste achteruit, ze schudde nee. "Ik wil je geen pijn doen... Ik kan het niet.." Miauwde ze en kreeg het blik terug dat ze bijna haar broer vermoorde ter wel ze er geen macht over had. Ze moest toe kijken hoe ze haar broer bijna vermoorden maar toen schoot ze in een gevecht met Harpus, dat kon ze maar niet vergeten alleen wist ze niet wat er daarna gebeurd was. "Dot ben je weer is een bange kip, Ik eet je wel op jij!"riep Hydra nogal boos maar die was altijd boos. "Miles ik val je niet aan nooit!" schreeuwde ze even en zette weer een stap achteruit. "Dot, Miles wilt je alleen helpen." begon Alice rustig. "Nee ik wil niemand meer pijn doen!" riep ze en liep nog een stap naar achter.

Online stuff:

Onderwerp: Re: First Training [Dot] do 10 jul 2014 - 23:07

Tot zijn verbazing kwam de kleineling niet op hem af maar deinsde ze juist achteruit. "Ik wil je geen pijn doen... Ik kan het niet.." Hij zuchtte, een zwakkeling dus. Dit kon nog wel eens lastig worden. "Luister, ik heb nu al genoeg van je 'ik kan het niets'. Dus laten we daarmee stoppen, oke? Ten tweede: ik ben je mentor en het is jouw opdracht te doen wat ik zeg. Ik kan heus op mijzelf letten en ik probeer jou het 1 en ander bij te brengen." Hij stond rustig op. "Kom op, val me aan." pookte hij nog eens extra. "Miles ik val je niet aan nooit!" schreeuwde ze dit keer, nog verder naar achter lopend. "Het werkt zo niet. Je zult moeten leren vechten om te overleven, kleintje" zuchtte Miles. Dit zag er naar uit nog een lange dag te worden. "Nee ik wil niemand meer pijn doen!" riep ze weer terwijl ze nogmaals achteruit stapte. Miles zuchtte, hij had genoeg van dit gedoe. Hij sprong vooruit en pakte haar bij haar nekvel, ondanks dat ze al bijna de grootte van een volwassen poes had kostte het hem amper moeite haar boven de grond te tillen. Hij schudde haar kort heen en weer en liet haar toen op de grond vallen. "Luister, dit is de laatste waarschuwing. Als je nog 1 keer mijn opdrachten negeert zal ik de rest van je training hard zijn." Gromde hij. Hij stapte dreigend op haar af, "Toen ik zo oud was als jou had ik genoeg van de Elite. Ik wou meer dan dat, ik wou de wereld zien. Ik was dapper genoeg om weg te gaan, en zie: ik heb het prima overleefd zonder training. Maar jij zal in je eentje nog geen dag overleven, de ratten zullen je levend opvreten, als de honden of rogues je nog niet eerder te pakken krijgen. Ik heb mezelf opgeofferd om jou een fatsoenlijk member te maken, en of je dat nou wilt of niet, je zult moeten leren vechten om dat te halen." Hij liep nog verder op haar af, zijn oren half naar achter en zijn scherpe tanden ontbloot. "Dus let op, kiddo: jij valt me nu aan of ik haal 1 van jouw mooie oortjes wat kleiner maken, begrepen?" Hij ging klaar staan en wachtte af, hopend dat ze het eindelijk begreep. Dit zou nog een zware, zware opgave worden.

Onderwerp: Re: First Training [Dot] vr 11 jul 2014 - 12:43

Dot stond een stukje weg van Miles, ze had al zoveel katten wat aangedaan. Haar eigen broer bijna vermoord en ook haar liefje Draco, dat was de reden om niet meer te vechten wat als ze Miles wat aan deed. Ze stapte weer naar achter als of Miles een monster was maar voor haar gezegt van zij het eerder, "Luister, ik heb nu al genoeg van je 'ik kan het niets'. Dus laten we daarmee stoppen, oke? Ten tweede: ik ben je mentor en het is jouw opdracht te doen wat ik zeg. Ik kan heus op mijzelf letten en ik probeer jou het 1 en ander bij te brengen." zei Miles rustig en stond daarna ook op. "Ik begrijp je reden wel maar ik kan er niks aan doen..." zei ze en wende wat meer naar achteren. Haar ogen keken in de zijne, waarom kon hij het niet zien want zij zag. Waarom wilde hij het, om haar wat bij te brengen maar dat ging nooit want vaak als ze ging vechten werd ze zichzelf niet meer als of ze weg was van deze wereld. "Kom op, val me aan." zei Miles doordringend, ze schudde nee met haar kopje. Harpus een van haar stemmen had verteld voordat ze dood ging dat Alice het was en wilde iedereen vermoorden op haar pat omdat ze iets vanplan waren haar stemmen maar wat wist ze niet, "het spijt me zo.... Ik wou dat ik het kon Miles, dan zou het makkelijker zijn... Ik ben mezelf niet tijdens het vechten." Miauwde ze angstig om het wel toetegeven. Ze trilde met haar poten en dijnste achteruit, "Het werkt zo niet. Je zult moeten leren vechten om te overleven, kleintje" zei Miles wijs. Ze ging weer een stukje achteruit maar stond al ingesloten, ik kan niemand pijn doen.... Dat kan ik niemand aan doen... Harpus geef me raad, jij was de enige die om me gaf.. dacht ze en kneep haar ogen dicht. Ze zette haar haren op maar veder deed ze niks, Miles liep naar haar toe en pakte haar op aan haar nek vel en schudde haar een beetje en pleurde haar daarna op de grond. Dot lag op de grond en krabbelde overeind. "Luister, dit is de laatste waarschuwing. Als je nog 1 keer mijn opdrachten negeert zal ik de rest van je training hard zijn." Gromde hij. Hij stapte dreigend op haar af, "Toen ik zo oud was als jou had ik genoeg van de Elite. Ik wou meer dan dat, ik wou de wereld zien. Ik was dapper genoeg om weg te gaan, en zie: ik heb het prima overleefd zonder training. Maar jij zal in je eentje nog geen dag overleven, de ratten zullen je levend opvreten, als de honden of rogues je nog niet eerder te pakken krijgen. Ik heb mezelf opgeofferd om jou een fatsoenlijk member te maken, en of je dat nou wilt of niet, je zult moeten leren vechten om dat te halen." sprak Miles dreigend en hij liep dichter naar haar toe. Hij had zijn tanden ontbloot en zijn oren naar achter gezet, "Dus let op, kiddo: jij valt me nu aan of ik haal 1 van jouw mooie oortjes wat kleiner maken, begrepen?" gromde hij Dreigend. Ze staarde hem angstig aan maar ze was niet bang van Miles maar van zichzelf, ze wilde dit niet ze wilde niks behalven alles goed maken. Ze had zoveel dingen al verkeerd gedaan en dus nu ook, ze schudde nee en bleef stand vast. "Ik begrijp het maar ik wil je niks aan doen.... Ik wil niemand wat aan doen en ik kan al overleven in mijn uppie..... Ik weet genoeg en jij ook. Ik wil niet vechten, ik heb zoveel al verkeerd gedaan, zoveel..." miauwde ze en staarde hem serieus en angstig aan. Haar poten trilden en haar oren lagen in haar nek en haar staart tussen haar poten, ze stond ingesloten met een grote kater voor zich. Ze stond in een hoek tussen twee meuren en een grote kater voor haar, het was koud in de schaudwen.

Online stuff:

Onderwerp: Re: First Training [Dot] wo 16 jul 2014 - 0:45

Ze scheen het niet te willen begrijpen, ze scheen niet te snappen dat vechten het belangrijkste element was van de groep. Elke keer dat ze smoesjes gaf om niet te vechten werd de woede in Miles groter. Waarom vertikte ze het getraind te worden? Snapte ze niet dat weigeren te vechten er uiteindelijk toe zou leiden dat ze uit de clan gegooid zou worden? Misschien word ze direct wel vermoord door iemand die haar zwakheid net te irritant vind. Waarom bleef ze weigeren? Ze kon in elk geval niet vluchtten. mooi, want hij had geen zin om te rennen in deze vroege ochtend. "Ik begrijp het maar ik wil je niks aan doen.... Ik wil niemand wat aan doen en ik kan al overleven in mijn uppie..... Ik weet genoeg en jij ook. Ik wil niet vechten, ik heb zoveel al verkeerd gedaan, zoveel..." Hij wist niet of ze haar zin niet af kon maken of dat ze eindelijk klaar was, want hij had zich boven op haar geworpen. Hij duwde haar omver en wist op een of andere manier haar buik te bereiken. Hij pookte haar enkele keren in haar buik, nagels nog net ingetrokken. Hij was boos, woedend om haar domheid, haar koppigheid en haar logica. Hij wou ervoor zorgen dat ze begreep dat de wereld niet goed is en dat hij doet om haar te helpen. Hij hield 1 poot op haar borstkas om haar stil te houden en liet de nagels uit zijn ander poot schieten. Hij wou haar iets geven om te herinneren. Maar 1 seconde twijfelde hij, niet omdat hij het te hard vond, maar omdat hij zo zeker de verschrikkelijke mentor zou moeten blijven spelen. Ze zou hem nooit meer vertrouwen, en dat zou alles alleen maar moeilijker maken. Hij verborg zijn klauwen weer en stapte van haar af. "Sta op en volg me. Ik wil je iets laten zien."

Onderwerp: Re: First Training [Dot] wo 16 jul 2014 - 10:13

Spoiler:

Dot zat voor de grote gespierde kater, ze kon er naar kijken maar ze bleef angstig zitten. Haar ogen waren gemikt op deze kater en ze kromp al ineen, haar broer en Draco maar natuurlijk had ze ook al meer gedaan. Ze had zoveel katten willen aanvallen maar dat moest ze in houden, ze had een angst voor zichzelf. Ze voelde dat Miles de massieve kater op haar sprong en werd omver geduwt, waardoor haar buik bloot en open lag voor een kei harde dood. Ze schrok en wilde tegen werken maar besloot om dat niet te doen, ze wilde niet vechten op welke manier dan ook. Ze had al zoveel verkeerd gedaan, misschien verdiende ze deze dood van deze zware harde kater. Ze voelde een zachte poot van Miles haar borst kast raken, ze keek hem aan met angstige ogen en zag een scherpe klauw verschijnen. "Doe het dan, ik heb alles al verkeerd gedaan in mijn leven.." siste ze op een lieve toon en staarde naar boven, waar de ochtend zon al op kwam. Ze staarde hem rustig aan met haar ijs blauwen ogen en voelde dat Miles van haar af stapte de reden wist ze niet, ze nam diep adem en ging overeind staan. Waarom deed hij het niet, er moet een reden voor zijn er moet iets zijn wat ik zelf nooit achter kan komen. Dacht ze en staarde naar de lucht. Hoe kon deze kater haar laten leven of haar niet verwonden wilde hij haar iets leren of verdiende ze het niet om door hem dood te gaan, ze zou niet op geven om te leven maar winnen van Miles zou ze nooit kunnen. Dat zou altijd haar in de grond duwen zou hij haar willen laten zien dat ze niks waar is, ze schudde haar kop en keek Miles aan en begon "Waarom deed je dat niet?!" zei ze en staarde hem aan met een ijverige blik maar meer met een warme blik. Ze nam een kort moment van stilte, de wind ging langs hun en voelde de zachte koude wind door deze miezer regen. Miles stapte op haar af met grote sterke poten die je van meters af stand nog kon zien "Sta op en volg me. Ik wil je iets laten zien." zei hij met zijn ogen gericht op haar. Dot knikte en wist niet wat er zou gebeuren alleen dat ze kon hopen op deze wereld, het was hard op dit te geloven en besloot om deze kater te gaan volgen. Ze voelde de harde onder grond en de zon die zachtjes op hun scheen net als de wind die langs hun ging, ze tuurde in het rond en wist niks van dit pad af als of ze een kitten was die net deze wereld verkende.

Online stuff:

Onderwerp: Re: First Training [Dot] wo 30 jul 2014 - 0:04

Oh fijn, niet alleen weigert ze te vechten en hoort ze stemmen in haar hoofd: ze wil ook nog eens dood. Hij zag elke minuut de kans kleiner worden dat ze in Bloodclan kan blijven. Hij zou zo snel mogelijk Litill alles vertellen en dan zouden ze samen overleggen over de toekomst van dit wezen. Gelukkig luisterde ze wel en volgde ze hem netjes. Hij wist precies waar hij naartoe ging, maar hij zei niets tot hij de eerste stenen van het gebouw achter het groen vandaan zag komen. "We zijn er bijna" zei hij zacht. Hij stopte en keek naar zijn leerling om er zeker van te zijn dat zij dit ook deed. "Luister goed, zie je dat half verbrokkelde huis? Ik wil dat jij op het dak daarvan komt. Maar eerst wacht je hier, tot ik je het teken geef dat je kan gaan. Ga niet eerder, sinds dat voor beiden gevaarlijk zal zijn." Oorspronkelijk had hij deze opdracht voor veel later gepland, als ze bijna sterk genoeg zou zijn. Maar sinds ze een aantal lesjes te leren heeft, wou hij het nu doen. Hij wist precies welke risico's hij nu nam, maar hij wist ook dat als deze poes niet heel snel van houding veranderd, ze of vermoord of verbannen wordt. En leek 1 van de weinige opties om haar nog te veranderen.

"Wacht op mijn teken." zei hij nog eens om duidelijk te zijn. Toen liep hij in zijn eentje naar het gebouw, het was nog zoals de laatste keer. Hij had deze plek ontdekt toen hij uit de elite was ontsnapt, en had hier zijn eerste nacht alleen meegemaakt. Sinds hij weer terug bij de groep is kwam hij hier eens in de zoveel tijd, het voelde gewoon als zijn plekje ook al kwamen er vast ook wel eens andere katten. Het gebouw was een oude, vervallen schuur. Zo erg vervallen dat je een stel lastige sprongen moet maken om de gaten te ontwijken. Vooral op de eerste verdieping hoor je de ratten, die vooral onder het huis zitten. Die ratten zijn ook de reden waarom je hier niet naar beneden wilt vallen, zeker niet als een amateur vechter. Hij dook naar binnen via een gat in de muur, vervolgens liep hij voorzichtig op de richels. Af en toe sprong hij over een gat. Toen hij eindelijk de schuine balk aan de overkant had bereikt voelde hij een enorme kick. Hij had het weer eens gehaald. Hij klom omhoog op de houten balk en bereikte de hooischuur. Hier waren nog meer gaten maar ook meer omgevallen voorwerpen en balken. Zolang hij zich niet sneed aan scherpe hoeken zou het goed komen. Hij kende zijn route goed genoeg en klom zich een weg naar een gat dat naar het dak leidde. Eenmaal op het dak was hij trots en voelde hij zich weer vol met energie. Hij ging op het hoogste punt staan en miauwde naar Dot. Vervolgens klom hij weer ietsjes terug om zijn leerling stap voor stap te kunnen volgen, en indien nodig in te kunnen grijpen. "Dit moet vast helpen..."

Onderwerp: Re: First Training [Dot] zo 3 aug 2014 - 19:35

Dot volgde Miles alleen voelde ze zich rot, alleen dat Miles haar al negeerd voelde ze al een steek op komen. Ze voelde de tegels over de grond, ze kwamen veel tegen maar ze lette daar niet meer op. Ze staarde alleen naar de grond, "Het spijt me Miles, door mij op die dag ben je door een Thunderclan kat aangevallen." miauwde ze. Ze wist dat ze er niks aan kon doen maar ze had in de Clan moeten blijven en niet verdwaald in het bos bij de Fourtrees, ze had hem waarschijnlijk al een hekel aan haar gebracht. Ze keek hem aan en merkte dat hij stopte, "We zijn er bijna" zei Miles zacht met een vertrouwde blik. Ze ging voor hem zitten en staarde naar de Deputy en de toekomstige leider. "Luister goed, zie je dat half verbrokkelde huis? Ik wil dat jij op het dak daarvan komt. Maar eerst wacht je hier, tot ik je het teken geef dat je kan gaan. Ga niet eerder, sinds dat voor beiden gevaarlijk zal zijn." sprak Miles nogal bot en streng. Ze knikte, dat is een makkie dit heb ik zovaak gedaan met Vulture. dacht ze met een glimlach. "Dit gevaarlijk, dit is tot nu toe waarschijnlijk het makkelijkste." miauwde ze vrolijk. Ze keek naar Miles die al heel erg van deze wereld afdwaalde en begon "Wacht op mijn teken." Zijn stem golfde in haar oren maar ze schudde haar hoofd en knikte even, "zal ik doen." miauwde ze trouw. Ze zag hoe Miles met snelle bewegingen in een gat van het huis sloop, ik heb al een andere manier in mijn ogen als ik naar binnen zou gaan zouden er tweebenige kunnen zitten. dacht ze en staarde naar het vervallen huis. Ze zag al vluch dat Miles al op het dak was en een miauw ga, het teken. dacht ze. Dot keek eerst naar de kater die al ietsjes omlaag klom en begon, "Dit moet vast helpen..." Ze kreeg een glimlach en liep naar het vervallen plekje, ze keek naar het huis. Ze zou ook van buiten af het huis kunnen beklimmen, "moet ik het persé doen op Uw manier of mag het ook op mijn manier." riep ze om haar verstaanbaar te maken. Voordat Miles iets kon zeggen sprong ze omhoog en zorgde dat ze met haar klauwen net iets kon vast pakken, ze voelde dat ze gauw los kon laten maar ze moest snel zijn. Dot sprong nog een stukje omhoog, nu was ze veder van de grond af al twee staart lengtes. Ze hield nog vast en sprong voorzichtig nog eens omhoog, het ging al best goed alleen had ze nog 7 staart lengtes te gaan. Dot sloot even haar ogen en sprong nog eens hoger, en probeerde steeds veder te komen. Dot hijgde even, dit was waarschijnlijk moeilijker dan zijn manier. Dot besloot om nog eens veder te gaan en sprong om nog een stuk te paken, alleen haakte haar poten los van de steen die ze vast had en viel naar beneden. Ze landde op de grond, even miauwde ze even van de pijn maar stond weer op en begon weer met klimmen. "Ik geef niet op." miauwde ze met een kreun en was al twee staart lengtes van de grond af.

Online stuff: