.. and you find it hard to sleep

Met de maneschijn op zijn rug en het licht van de sterren om hem op zijn pad te begeleiden, gleed hij als een grijze schaduw onder de bomen door, zonder een enkel geluid te maken. Zijn blauwe ogen stonden wat dof en moe, maar in zijn nest kon hij geen slaap vinden, nee, in de hele Den niet. Langzaamaan kwam hij tot stilstand toen hij het gammele houten hekje zag dat de Carrionplace van het territorium moest afschermen, maar waar echte Clankatten natuurlijk in minder van een seconden overheen konden gaan. Afkeurend schudde hij zijn kop. Twolegs ook. Gebruik makend van zijn klauwen klom hij op het hout en nam plek op een van de paaltjes, dat schudde onder zijn plotselinge gewicht maar al snel werd zijn evenwicht hersteld. Zwijgend keek hij uit over de verscheidene hopen met afval. Nergens aan denkend.

OOC; Eerste post voor Nightspark

"Jij bent nog laat op pad," bromde een stem vanuit de schaduwen. Twee blauwe ogen werden plotseling verlicht door een streepje maanlicht en al snel kwam het lichaam van een stevige zwarte kater tevoorschijn. Zijn blauwe ogen keken eventjes omhoog, waar ze de grijze kater keurde, voordat hij zich richtte op zijn doel en op een van de andere paaltjes sprong. Nu zat hij tenminste op gelijke hoogte met de grijze kater en kon het niet laten om zijn blik nogmaals erover heen te laten glijden. Een smalle glimlach gleed over zijn gezicht heen, terwijl hij zich blik afwende en naar de vuilnisbelt. "Vanwaar deze late wandeling, Ashdrizzle?" vroeg hij daarna, om de eeuwige stilte te doorbreken.
Hij had die vraag ook aan zichzelf kunnen stellen. De laatste tijd kon hij de slaap niet vatten 's nachts, wat erin resulteerde dat hij overdag vaker in slaap viel in zijn nest. Irritant bioritme dat zichzelf had omgedraaid. Hij zuchtte zachtjes en eventjes gleden zijn ogen naar de maan, die een perfect licht op beide katers wierp.

"Jij bent nog laat op pad," Door de plotselinge brommende stem donderde hij bijna van het paaltje af, maar door zijn nagels in het houtwerk te boren wist hij zijn evenwicht nog net te bewaren. Wild draaide hij zijn kopje op en zag de schim die de naam Nightspark droeg nog net op een paaltje naast hem springen. Deels opgelucht dat het geen kater was die hij verachtte en deels opgelucht omdat hij niet met zijn snufferd in de modder was gevallen, zuchtte hij. "Vanwaar deze late wandeling, Ashdrizzle?" Vanwaar de interesse? Ashdrizzle draaide wat met zijn oortjes en draaide zijn kopje weer om, om weer naar de bergen met vuil te staren. "Kan niet slapen, dus ja.. ik krijg alleen maar gezeik over me heen als ik de hele nacht in mijn nest woel." Antwoordde hij met een schouderophaal en wierp een wat schuchtere blik op de zwarte Warrior. Ergens wilde hij dezelfde vraag stellen aan de kater, maar omdat hij zelf zo'n hekel had aan die vragen deed hij het niet. "Gaat het weer wat beter met je?"