Rabbit Hunt

Icepaw liep door de buis richting een van haar favoriete plekjes, de ThunderClan grens. Want daar stonden mooie loofbomen en rook het niet zo... ShadowClanachtig. Ze zuchte en wenste dat ze in een andere Clan was geboren, met een mooier gebied. Icepaw trippelde snel  door en keek of er geen andere katten waren, deze route moest een soort van geheim blijven, dacht ze. Snel liep ze naar een boom en rook of er geen geurmarkeringen waren van een andere clan. Dit was niet het geval, die begonnen een paar staartlengtes verder op. Icepaw klom in de boom en ging liggen op een lage tak, klimmen had ze zichzelf aangeleerd voor noodgevallen, maar ze vond het ook fijn in een (loof)boom te liggen. De zon zakte aan de hemel en Icepaw moest gapen, het was een lange dag geweest met weinig prooi. Ice zuchte weer, ze had honger, de poes klom weer uit de boom, rustig, en rook. Een geur prikte in haar neus, het was een prooigeur, maar geen zoals ze hadden in het ShC gebied, Icepaw volgde haar neus, de geur veranderde in doodsangst van een prooidier. Ze tuurde tussen de bosjes, gelukkig was ze goed in kijken in het donker, dat was iets van ShadowClan katten. Er kwam een beest uit gerend, het had een ovaal/rond lichaam en lange oren, een konijn, en niet zo een kleintje ook. Maar dit was een ThunderClan konijn en er werd waarschijnlijk op gejaagd aan de doodsangst te ruiken, Icepaw dacht aan de woorden van haar mentor, die had gezegd dat ze prooi mocht vangen dat over de grens liep. Veel tijd om te beslissen had ze niet, het konijn rende op haar af, waarschijnlijk niet gewend aan de geuren van haar clan. Icepaw sprong op het konijn, die was al gewond, en beet in de nek. Verbaast keek ze naar het dode dier, dit was een grote, in deze tijd, zeldzame prooi. Deed ze hier goed aan? De ThunderClan had ook prooi nodig, maar haar clan ook. Zeker na de verrotte prooistapel. Ice pakte het konijn op en wilde weglopen, naar het kamp, maar ze hoorde achter haar pootstappen, rennende poten en ze kwamen haar kant op. Behoedzaam draaide ze zich om, wat als het een TunderClanner was? Icepaw gromde zachtjes.

Op haar hoede keek Icepaw naar de roodachtige ThunderClan poes, die was waarschijnlijk wat moe van het rennen en zat zich nu te likken. Ice vroeg zich af of de poes niet boos zou zijn, het was toch een ThunderClan konijn en niet van de ShadowClan? Ze hield op met grommen, maar hield haar oren nog steeds naar achteren, als deze poes haar zou aanvallen zouden haar oren geen schade hebben. Icepaw dacht na, wat zou ze moeten doen? In elk geval het konijn in veiligheid brengen, de poes stond op en droeg het konijn naar een struik en legde het er neer. Daarna liep Icepaw onzeker naar de ThunderClan kat. "Wil je je konijn niet terug?" Nieuwsgierig keek ze de poes aan, haar vijandige houding vergetend. Want Icepaw wist zeker dat als háár prooi over de grens rende en ze het recht had die te vangen ze die mee zou willen nemen, zéker in deze tijd van het jaar, en niet een andere kat er mee aan de haal laten gaan.

"Ik zou hem best terug willen, want ik heb hem opgejaagd. Maar ik heb hem niet echt nodig. Ik heb al heel wat teruggebracht vandaag, dus ze zijn vast al tevreden." Icepaw had niet het idee dat het zo werkte, maar de ShadowClan had hierdoor wél een lekker groot konijn, ze mocht niet klagen. "En eigenlijk deed ik het meer om m'n energie kwijt te raken. Anyway, ik ben Nimblepaw," Icepaw knikte beleeft, "ik ben Icepaw." Icepaw rook dat Nimblepaw inderdaad van de ThunderClan was, als die zoveel prooi hadden dat ze andere clans er mee aan de haal lieten gaan waren ze of belachelijk aardig of belachelijk dom, of beide. Dat kon ook nog, Icepaw wist niet wat er allemaal aan de hand was, maar de spanningen stegen, vrienden maken in andere clans was niet slim, maar veel vrienden had ze niet. Geduldig ging de poes zitten, wachtend op wat Nimblepaw zou doen. Misschien bedacht ze zich en wilde ze haar konijn toch terug, in dat geval moest ze weg voordat ze werd aangevallen.