Remembering old times...

Onderwerp: Remembering old times... zo 1 jun 2014 - 16:31

Daar liep hij dan, een grote gespierde witte kater. Zeker heel anders dan toen hij nog maar een kitten was. Toen waren er nog geen problemen, perfectie bestond nog niet. Vaak wenste hij dat hij een andere mentor had gehad, dan zou hij nu niet met al die problemen zitten. Gek genoeg was hij wel verdrietig toen zijn mentor stierf. Ook al had deze hem alleen maar problemen gegeven waar hij nu nog mee worstelde. Soms wenste hij dat hij nog gewoon een kleine kitten was, helemaal zonder zorgen. Rustig keek hij om zich heen of er niemand in de buurt was. Wat hij nu wilde gaan doen mocht niemand zien. Dan zouden ze hem zeker voor gek uitmaken. Hurricanesteps ging terug, terug naar het moment dat hij als kleine kitten door de nursery heen stuiterde. Voor heel even ging hij doen alsof hij een kitten was. Vrolijk huppelde hij tussen de bomen door en hier en daar stopt hij om er aan te snuffelen. Dit deed hij tot hij een dennenappel tegen kwam. Voorzichtig duwde hij er met zijn neus tegen aan. Het ding wiebelde een beetje heen en weer waarna het weer stil stond. Nu deed hij het een keer met zijn voorpoot, en nog eens, en nog eens.

{eerste post voor Rushleap}

Zijn sterke poten die op de grond kwamen veroorzaakten een ritmisch getrommel, terwijl de sterke Warrior door de Tallpines rende. Af en toe hield hij halt om even te snuiven, en dan rende hij weer veder. Hij had het geurspoor van een mals konijn opgepikt, en was vastbesloten het te vangen. Af en toe zag hij het beest, maar dat rende dan weer angstig door. Zo bleef Rushleap even doorgaan, tot een rare vertoning hem afleidde. Een grote witte kater huppelde vrolijk tussen de bomen, net als een kitten. Rush haalde even zijn wenkbrauw op. Het erge was nog dat hij nu zijn prooi een grote voorsprong gaf, die niet meer in te halen was. Even zuchtte hij geërgerd, waarna hij zachtjes naar de clangenoot toe sloop. 'Hey Kitten, wat ben jij in hemelsnaam aan het doen?' Mauwde hij, terwijl hij zijn lachen inhield. Wat een oen.

Honey I know hey
when we walked arm in arm
I felt like we can throw away
the falseness of our past
Remembering old times... 2v9yxht

And I know too
its been the hardest day for you
Lets throw them out the
window
thats what those lovers do

»Face It:

Vrolijk porde Hurricanesteps nog even door tegen de dennenappel. Achter hem hoorde hij een kat aankomen, hij negeerde deze echter totaal en ging ongestoord verder. 'Hey Kitten, wat ben jij in hemelsnaam aan het doen?' Klonk de stem van de kater achter hem. Luid zuchtte Hurricane waarna hij recht op zijn poten ging staan. Zijn kop ging ook de lucht in en zijn hele lichaam draaide soepel richting de warrior. Het was een redelijk grote zwart witte kater die blijkbaar moeite moest doen om zijn lach in te houden. Toch was de langharige witte kater groter dan de warrior tegenover hem. Hij was vrijwel groter dan iedereen, wat hem niet altijd beviel. "And who do you think you are? Talking like that to mé yough one." sprak hij met een wat zware, holle stem. Zo was hij eigenlijk helemaal niet, hij was juist een super vriendelijke behulpzame kat. Zijn oude mentor zou hem wel het liefste zo hebben gezien. Dus voor een keer zou hij gaan proberen hoe dat dan zou zijn, en daar was deze kater een prima test voorwerp voor. Hurricane ging nog even recht staan met zijn borst vooruit zodat hij nog iets groter leek dan dat hij al was. "Don't think you had even a chance to scare me by the way. I've learned to never be frightend at all." vervolgde hij tegen de kater. Zijn helder groene ogen droegen een serieuze blik en zijn lichaam liet een duidelijke houding zien. Nu alleen nog maar even wachten tot de kater op hem zou reageren.