Trying to climb aaaaaaaand I failed

De rode kater stond vastberaden onder een van de dikkere bomen van het gebied. Na de komst van de Skyclan katten, een aantal manen terug, was hij vast besloten geraakt om te leren in bomen te klimmen. Het ging, moeizaam, maar het lukte. Maar het bekende wel dat hij zijn training op peil moest houden en regelmatig moest oefenen en daar was Firespark nu mee bezig. Hij zetten zijn nagels uit, spanden zijn achterpoten en zetten zichzelf af. Nagels boorde zich in de bast van de boom en met enkele fraaie sprongen stond de rode kater op een van de katten, moeizaam, zijn balans te houden. Trots keek hij rond, maar een geluid onder hem liet hem schrikken. Het volgende moment voelde Firespark een harde klap op zijn zij en een nog hardere grond onder hem. Hij hoestte eventjes en kreunde zachtjes, terwijl 'ie op zijn rug rolde. Damn, dat deed pijn.

[First post for Snowpaw~]

Rustig liep de beige poes door de ondergroei, haar oren gespitst en ogen scherp op de omgeving. Elk stukje prooi telde op dit moment. Het duurde best een tijdje voor er een staartje in haar beeld kwam. Meteen herkende ze dat als de staart van een konijntje, een kleintje dat wel. Terwijl Snowpaw haar ogen op het beestje hield zakte ze door haar poten tot de lange vacht vacht van haar borstkas door de grassprieten gingen. Op het moment dat ze een stap zette draaide de wind, naar het konijn toe. Roerloos bleef Snowpaw staan, een poot licht in de lucht gehezen. Het konijn keek op. Pak hem! schoot er door haar heen. Snel spande ze haar achterpoten aan en zette zich af. Het konijn vluchtte al meteen weg. Snowpaw ging achter het beest aan tot er iets uit de boven kwam vallen, recht op hun pad. Sno deinsde een stukje achteruit en knipperde even voor ze zag wat het was. Er was een kat met een complete tak naar beneden gevallen. Haar blik gleed even omhoog maar sprintte toen naar de kater toe. "Gaat het?" vroeg ze voorzichtig.

Eventjes bleef hij stil liggen, totdat de ergste pijn was weggetrokken. Daarna draaide hij zich op zijn buik en opende zijn grijs/blauwe ogen ... Om recht in de ogen van een apprentice te kijken! Door de klap had hij niet gemerkt dat er iemand bij hem was gekomen. "Gaat het?" hoorde hij de apprentice zachtjes vragen. Firespark kwam overeind en hoestte zachtjes, terwijl hij de witte(?) apprentice aankeek en met een zwakke glimlach knikte. "Het gaat," miauwde hij schor, terwijl hij overeind kwam. Er schoot een pijnscheut door zijn poot heen en hij zakte eventjes in elkaar.

De kater voor haar kwam langzaam overeind. "Het gaat," sprak hij. Dat zou ze zelf wel zien als hij eenmaal stond. Toen hij door zijn poot zakte schoot ze vrijwel meteen naar hem toe, meer uit reflect. "Misschien moet Maskheart daar even naar kijken" mauwde ze zacht waarna ze hem overeind probeerde te helpen. Haar blik gleed even naar zijn poot. "Moet ik je helpen naar het kamp?" vroeg ze terwijl ze hem weer aankeek. Een kleine glimlach sierde over haar kop.