Wanna fly? ~Owlflight

Gestaag ijsbeerde de kater op een rustig tempo verder. Leafbare was ten einde maar je kon nog wel de sporen ervan terugvinden. De kater was best tevreden dat Newleaf aangebroken was. Prooien kwamen terug, bloemen ontluikten, er waren minder ziekte's, veel meer om een leven waard te maken. De kater had verlangd tot deze dag. Maar hij had het zich hopen mooier voorgesteld. Het ijs onder zijn poten was gesmolten tot smerige drap die een kleffend geluid maakte iedere keer je je poot op hief. Maar dat was nog het minste. Al uren was hij op stap. Op zoek naar het eerste levend wezen. Maar tot nu toe was alleen hij en zijn eenzaam de enige aanwezigheid in de omgeving. Met een puf liet de kater zich zakken tegen een boom. Er was één lichtpuntje aan dit alles. De bomen kregen hun groene bladeren terug. Hoewel dit een wilg was waar hij onder zat en de boom zelden zijn schoonheid verloor. De wind floot door de fijne bungelende takken heen en bereikte zijn oorschelpen. De kater sloot zijn ogen. Eindelijk rust

Sorry voor flut~

De bruine tabby keek rustig om zich heen. De witte laag sneeuw was verdwenen en had plaatsgemaakt voor met gras bedekte en iet wat modderige grond. Haar blik bleef steken bij de wilg, er bevonden zich al knopen aan de takken. Onder de wilg, lag een kater, of te wel sliep hij, of te wel was hij gewoon lui. Ze wierp een boze blik in zijn richting, waarna ze hard in diens buik porde. "Opstaan, het is nog geen nacht hoor",

Zacht gepor haalde de kater uit zijn slaap. Maar het was de luide stem die hem deed schrikken waarbij zijn nekharen overeind rezen maar algauw weer gingen liggen. "Welke bevoegdheid geeft u de mogelijk om mij zo te wekken." De kater was een beetje nors. Maar die houding herstelde hij gauw weer. Zo was hij gewoon niet. "Lavenderfeather is de naam. Excuses van zojuist, ik had een rotjacht." Dat was niet de echte reden van zijn norsheid. Maar hij had geen zin om verklaring af te leggen over zijn gedrag. Men moest maar wat met de woorden doen die ze kregen.

"Welke bevoegdheid geeft u de mogelijk om mij zo te wekken.", antwoorde de bruine warrior. Owlflight trok één wenkbrauw op. "Lavenderfeather is de naam. Excuses van zojuist, ik had een rotjacht.", de langharige tabby knikte, dat had zij ook wel eens. "Ik ben Owlflight",

"Aangenaam, Owlflight" Zijn groene kijkers keken de bruine tabby vriendelijk aan. Ondanks dat hij geen behoefte voelde om een gesprek aan te gaan met iemand leek het nu beter om een gesprek gaande te houden. Tot slot, was hij niet de spraakzaamste. Maar om een gesprek altijd uit de weg te gaan zou vast niet altijd geapprecieerd zijn. Zijn blik wende zich tot de omgeving. De lucht kleurde zacht blauw onder een waterig zonnetje. Het kon wel eens een goed moment geweest zijn om samen met een apprentice te trainen. Hij moest toegeven dat hij die tijd wel wat miste. Om een apprentice toegewezen te krijgen en te trainen. "Dus.. bevalt het je een beetje. Het warrior zijn en zo?" Hij wist niet hoelang de poes al warrior was maar het maakte hem weinig uit. Hij was vooral benieuwd naar wat anderen van hun rang vonden.

Srry lateee