Again

Onderwerp: Again vr 11 jul 2014 - 16:53

Lockkit kromp in elkaar. Het had lang nog niet gedonderd, sinds ze haar ogen had opengedaan en het woord mama had uitgeprobeerd. Die dag had het ook gedonderd. Lock kroop tegen de wand van de Nusery. Ze trilde over haar hele lichaam terwijl haar blik haar nest zocht. Maar het was pikdonker. Soms was er eens een flits die de ruggen verlichten. Maar alle katten leken zilver. Ze boog haar kopje. "Mama.", jammerde ze zachtjes. Een nieuwe klap deed tranen in haar oogjes opspringen.

{Eerste post voor Iciclespirit}

Art:

Onderwerp: Re: Again vr 11 jul 2014 - 17:08

De kleine kattin haastte zich het camp in. In haar bek bungelde een lichtelijk vochtige muis, die ze naar de nursery ging brengen. Een donderslag deed haar opspringen, maar ze rende door, de nursery in. Daar trof ze wat kittens en queens slapend aan. Stilletjes legde de grijze poes de muis neer, en ze wilde de ruimte net verlaten toen er een zachte piep uit een uithoek van de nursery klonk. "Mama." Icicle spitste haar oren, en draaide zich in de richting van het geluid. Toen zag ze de kitten. Het jammerende pluizeballetje had zich tegen de wand van de nursery aangedrukt. Bij een nieuwe bliksemslag vingen de traantjes in dee oogjes van het kleintje Icicles blik. Ze kon het diertje niet zo bang laten zitten daar. De grijze warrior liep er vluchtig op af. "Shht, stil maar, schatje. Het komt goed. Het is maar onweer." miauwde de kleine warrior zacht tegen de kitten. "Maak je geen zorgen, het zal je heus geen kwaad doen." Iciclespirit sloeg haar grijze staart om het pluizebolletje heen. "Sshhht." herhaalde ze.
(Tags: Lockkit | Words: 177 | Notes: JOIN x33)

Forestrain | Floodfire | Echopaw

Stuff:

Onderwerp: Re: Again vr 11 jul 2014 - 17:22

"Shht, stil maar, schatje. Het komt goed. Het is maar onweer." Een waterige grijze vlek stond voor haar. Het klonk geruststellend, maar dat was niet de rosse poes waarop ze wachte. "Mama.", jammerde ze weer. Hopend dat haar moeder snel zou komen. "Maak je geen zorgen, het zal je heus geen kwaad doen." Ze voelde een pluim rond haar lichaam wikkelen. "Sshhht." Lockkit keek naar boven. Traantjes biggelde over haar wangetjes. Gerommel in de lucht deed haar tegen de onbekende poes aandrukken. Ze huilde tegen de vacht, zodat die nat werd. "Mama sjij dat ikke njiet met vrjeemden mocht omgjaan."

Art:

Onderwerp: Re: Again vr 11 jul 2014 - 17:57

Het kleine poesje begon, nadat ze nog eens om haar moeder had geroepen, echt te huilen, en opnieuw sloeg de donder. Icicle voelde hoe de kitten haar kleine lichaam in haar vacht drukte. "Mama sjij dat ikke njiet met vrjeemden mocht omgjaan." De stem van het diertje klonk gedempt omdat ze haar betraande snuit in de grijze pluizen liet. "Ik ben Iciclespirit, schatje. Maar noem me maar Icicle of Ice." antwoordde de grijze warrior. "Nu ben ik geen vreemde meer." Ze wreef haar staart langs het lichaampje van de kitten. "Zoet maar, niet bang zijn." voegde ze er nog sussend aan toe. Icicle twijfelde even, maar opende toen haar mond en begon te zingen. "Ik kijk in de nacht, en staar naar heel ver. Wie weet, wie weet, valt er een ster. Hij vliegt op me af, en omarmt me zo zacht. En ik weet, ik weet, voor mij houdt hij de wacht." Het was één van de liedjes die haar pleegmoeder voor haar en haar zusje zongen als ze niet konden slapen of bang waren. Één van de weinige dingen die ze had onthouden uit die tijd.
(Tags: Lockkit | Words: 188 | Ik heb eigenlijk geen flauw idee of katten kunnen zingen xD)

Forestrain | Floodfire | Echopaw

Stuff:

Onderwerp: Re: Again za 12 jul 2014 - 20:43

De grijze poes stelde haar voor als Iciclespirit. "Ische", probeerde ze. Lockkit keek naar de poes. Een nieuwe klap deed haar pootjes om de grootte poot van Icicle slagen. De tranen liepen nu constant over har wangetjes. Boven het gedonder en haar gesnik uit klonk een liedje. Ze duwde zich verder in de vacht. "...wacht" Lock snikte. K-kjun jij s-singe?"

~Zijn er niet RiverClan apprentices die zingen. Beatpaw etc. xx

Art:

Onderwerp: Re: Again zo 13 jul 2014 - 10:24

Het poesje huilde en duwde haar snuitje nog verder in de grijze pluizen. Er klonk een zachte snik toen Icicle uitgezongen was. "K-kjun jij s-singe?" snikte het kleintje. De kleine kattin ging liggen, haar poten onder zich getrokken, en haar staart om de ineengedoken kitten heen. "Alleen als ik dat wil." knipoogde ze. De grijze poes legde haar kop op het kopje van de grijze kitten. "Kom," zei ze toen. "Ik breng je naar mama." Ze stond weer op en nam het pluisje bij haar nekvel. Ze keek rond. Bij een nieuwe lichtflits zag ze het nest van Softvoice, de moeder van de kitten, wist ze. Icicle droeg het kleine huilende vachtbolletje naar het mosnest.
(Tags: Lockkit | Words: 115 | Ohja, right - Miep, kort)

Forestrain | Floodfire | Echopaw

Stuff:

Onderwerp: Re: Again di 15 jul 2014 - 18:10

"Alleen als ik dat wil." Lockkit beet op haar lip. "Kom, Ik breng je naar mama." Het kleintje keek omhoog. "Wjeet jij dsie sjijn?" Een lichtflits verlichtte de Nusery. Icicle duwde haar naar haar moeder, maar op dat moment klonk weer een donder. Lock deinsde achteruit in de grijze vacht. "Mama is so vjer.", huilde ze piepend.

Art:

Onderwerp: Re: Again di 15 jul 2014 - 19:14

Twee lichtgevende groene kijkers keken op naar haar. "Wjeet jij dsie sjijn?" piepte de kleine bruine kit. "Dat weet ik. Kijk maar," zei ze, toen een nieuwe lichtflits de nursery verlichtte. "Ze zijn vlakbij." Toen de grijze kattin haar naar het nest probeerde te duwen klonk er opnieuw een donderslag. Opnieuw nam het kleine vachtbolletje toevlucht in de grijze vacht van Icicle. "Mama is so vjer." Weer begon het kleintje te huilen. "Stil maar. Mama is heel dichtbij," herhaalde ze. "Sterk zijn, Lockkit. Het onweer kan jou niks doen. Het klinkt heel hard, dat snap ik, maar het is veel verder dan je denkt." Toen er een nieuwe donderslag klonk neusde de kleine kattin even zacht met haar snuit op de kop van de bruine kitten. "Stil maar." zei ze nogmaals sussend tegen het arme pluisje.

Forestrain | Floodfire | Echopaw

Stuff:

Onderwerp: Re: Again wo 16 jul 2014 - 20:14

"Stil maar. Mama is heel dichtbij," Lockkit geloofde haar niet. Mama was zeker tien pootstapjes dichtbij en het lawaai kon haar steeds pakken. "Sterk zijn, Lockkit. Het onweer kan jou niks doen. Het klinkt heel hard, dat snap ik, maar het is veel verder dan je denkt." Er klonk en nieuwe donderslag en ze begon te bibberen. Bij een nieuwe lichtflits zag ze een paar grote katten zich over de kittens krullen. Dat kwam waarschijnlijk door de kille wind. "Stil maar." Lock voelde een kriebel in haar neus waardoor ze moest niezen. De traantjes stroomden nog steeds en ze kroop dieper weg in de grijze vacht.

Art: