Are- Are mine blue? {OPEN}{EYE OPENING TOPIC}

Vroeg in de morgen was het, toen de kleine Flood ontwaakte uit een diepe slaap. Een slaap zo diep als waar alleen een kitten in kan raken. Lang lag ze daar al, maar de regen roffelde op de overkapping van de nursery. Zo slecht als Floods gehoor was, zo duidelijk was dus het volume van de regen. Want de kleine kitten gleed haar warme slaapje uit. Ze hief haar grijsgestreepte kopje op, nog altijd slaperig. Maar wat was dat nou? Een flits donkergrijs licht flitste haar oogleden door. Flood schrok en dook terug haar nestje in. Wat gebeurde er? Haar oogleden leken opeens lichter! Nieuwsgierig liet het pluizebolletje haar kopje opnieuw over de rand van haar nestje glijden. Het donkergrijze licht prikte in haar kleine oogjes na de lange tijd in het donker, maar Floodkit was veel te geïnteresseerd in de grijze kleur om haar kop weer te laten zakken. Nu besloot Flood dat het de moeite waard was om zich naar buiten te wagen. Enthousiast waagde ze de sprong uit haar veilige nest. Te enthousiast misschien, want voor de zoveelste keer buitelde het pluizebolletje uit het mosnest waar ze met haar moeder en littermates in lag. Maar ze was er nu zo aan gewend, dat het geen pijn meer deed. Ze trippelde vrolijk naar de rand van het nest, hier en daar struikelend over losliggende wortels en takjes, maar het deerde haar niet. De kleuren buiten de nursery trokken haar de regen in. Het eerste wat haar blauwe oogjes vingen waren de vreemde sprietjes waar ze pas in had gestaan. Die hadden toen wat naar gevoeld, maar nu zagen de natte sprietjes er aantrekkelijk uit. Gras. Dat was het woord wat Floods breintje bestormde. Heette dat zo? Gras? Het was mooi, wat het ook was. Vrolijk - en ietwat onwetend - vloog de kleine tabby de regen in, om zich in het gras te laten vallen en een paar keer om te rollen. Dit duurde echter niet lang. Bah! Floodkit rilde. Dat voelde helemaal niet zo fijn als ze had verwacht! Paniekerig haastte de grijsgestreepte poes zich naar binnen. Ze keek toch liever van binnen de nursery naar de regen. Ontdekken was nu niet het moment. Trillend op haar pootjes zocht ze haar moeders nest weer op, maar slapen lukte niet. Ach wat, ze had het warm en dat was het enige wat telde voor de kleine kitten.

Snowbird lag opgekruld in haar nestje. Een van de elders snurkte heel erg hard waardoor ze erg vroeg wakker was geworden en de slaap niet meer had kunnen vatten. Het deerde haar niet echt. Nu ze elder was, officieel bij titel en rank, was ze meer lui dan moe. Elders hoefde geen poot uit te steken. Het beviel haar aan de ene kant wel dat ze op haar wenken werd bediend, maar ergens stak het ook omdat ze nu zo erg vernederd leek. Boos kwam ze overeind. Haar poten droegen haar automatisch naar de uitgang van de den. De regen zorgde voor veel trillingen waardoor Snowbird meteen terugschrok in de den. Sinds het regende bleef ze liever binnen. Elke druppel die de grond raakte kaatste haar kant op. Het was maar goed dat ze zo stevig door trainde anders zou ze verward worden. Haar blinde ogen gingen de kant op van een erg zware trilling in vergelijking met de regen. Een kitten? Sinds Whitelion erop uit was gegaan in het kamp bezwangerde hij zo'n beetje de helft van de clan. Hij was echt net zo dom als dat hij groot was. Hij paste bij de prooi die hij het liefst ving. Konijnen. Die maakte ook kleine konijntjes zonder te stoppen. Snowbird stapte uit de elders den en ging de kitten achterna. Toen die weer gauw terugkroop de nursery in vloekte ze binnends monds. Andere aanpak dus. Voorzichtig volgde ze de kitten de nursery in. Glimlachend hief ze zich op en wendde ze haar blik naar de kit. "Hallo kleine meid" Zei ze mierzoet op een fluistertoon. Haar blinde ogen stonden emotieloos al waren haar mondhoeken opgekruld in een vervalste glimlach. "Was je aan het verkennen buiten?"

Bijna was de kleine kit weer in slaap gevallen, maar haar halfopen oogjes verwijdden zich weer toen er pootstappen klonken. Dichterbij kwamen ze, dat kon Flood voelen. Ze wreef haar pootjes eens langs elkaar en trachtte op te staan, maar zakte door haar pootjes. Snel startte ze een nieuwe poging daartoe, die lukte. Haar net geopende oogjes vingen een witte vacht. Een mooie lange vacht, zoals die van een bekende poes voor haar, waarvan ze de naam even kwijt was. Maar haar ogen droegen een mooie kleur, waarvan de naam nog niet herkenbaar was voor Floodkit. Deze geur was onbekend. Een geur die de grijsgestreepte kit nog nooit had geroken. Maar al het bezoek was welkom. Dus huppelde de kit - lichtelijk instabiel - op de grote poes af. "Hallo kleine meid." klonk de zachte en zoete stem van de witte poes. "Hajjo?" piepte het tabby poesje verwachtingsvol. "Was je aan het verkennen buiten?" De kattin tegenover haar glimlachte. "Ja, ikke nat!" antwoordde de kit, bijna verontwaardigd. "Wie jij fijn? Ikke Floodie!" Enthousiast ging ze zitten en liet haar staartje snel heen en weer glijden over de zachte aarde in de nursery. Eigenlijk deed ze dat alleen maar omdat ze kennis wilde maken. Stiekem had Flood helemaal geen zin om te zitten. Ze had zin om te spelen! Maar het was nat buiten, en de andere kittens sliepen... Toen kwam er iets op in haar kleine kittenbrein. "Jij pelen?" vroeg ze aan de witte kattin.

Snowbird trok met haar oren en grijnsde zelfs breder. Wat een gem! Dit zou zo leuk kunnen worden... "Aangenaam, Floodkit. Mijn naam is Snowbird" Zei ze fijntjes. De regen tikte gestaag door buiten. "Ik wil wel spelen .. maar dan maken we de andere katten wakker .. zullen we ergens anders naartoe gaan dan?" Stelde ze voor en ze liep langs de kleine kitten heen naar de uitgang van de nursery. "Zoals de elders den? Daar hebben we vast genoeg ruimte. Alle elders slapen tenslotte" Zei ze gladjes.

"Aangenaam, Floodkit. Mijn naam is Snowbird." klonk de lieve stem van de witte kattin opnieuw. "Fnow!" was het enige wat Flood kon produceren. Vragend keek ze op. Nee, dat was niet precies hoe de blauwogige poes het had uitgesproken. "Ik wil wel spelen..." miauwde de grote poes. Hoera! Eindelijk zou er iemand zijn die met haar kwam spelen. De tabby kitten schoot overeind. "Ja!" zei ze vrolijk. "...maar dan maken we de andere katten wakker... Zullen we ergens anders naartoe gaan dan?" maakte de poes haar zin af. "Zoals de elders den? Daar hebben we vast genoeg ruimte. Alle elders slapen tenslotte." De kitten staakte haar rondedans en keek naar de witte kattin. Nu dacht ze even na. Ze wilde spelen, maar dan moest ze ergens anders heen. Maar als ze ergens anders heen ging, moest ze door de regen lopen. "Maar buiten ishe nat!" piepte ze, haast verontwaardigd. Ze had helemaal geen zin om helemaal naar de elders den te lopen. "En maken wij elderf wakke!" Haar staartje zwiepte laag over de grond. Ze wilde hier spelen!