Starting off! {+FERNPAW}{TRAINING TOPIC}

Het halfduister leek donkerder in de den. Tenminste, dat was het voordat twee blauwe kijkers een beetje oplichtten. De grijze kattin had ook opgemerkt dat het nog donker was, maar het melkachtige licht van de dageraad toonde aan dat de zon spoedig zou verschijnen. Dauwdruppels glommen in het licht en het natte gras knerpte haast onder de grijze pootkussens van de kleine poes, toen ze zich uit de den begon te bewegen. Ze was niet expres vroeg opgestaan, maar nu ze toch zo vroeg was kon ze er beter het fijne van nemen. Ze had immers een apprentice om mee te nemen op zijn eerste trainingssessie. Fernpaw was zijn naam, een zwart en wit gevlekte kater welke in de afgelopen ceremonie een apprentice was geworden. Om niemand te wekken zo vroeg in de ochtend, trippelde Icicle op haar tenen het grasveld over. Ze sloop de apprentice den binnen. Daar zochten haar blauwe kijkers de vacht die ze inmiddels herkende; de vacht van Fernpaw. Toen ze hem zag liggen sloop ze erheen en duwde haar snuit in zijn vacht, om hem geluidloos te wekken. Snel wenkte de grijze kattin hem naar buiten. Ze liep voor hem uit naar de uitgang van het kamp. Toen ze buiten gehoorsafstand waren sprak ze: "Zo. Ik ben Iciclespirit. De reden dat ik je vroeg ben komen wekken is dat je vaker mee zult gaan op dawn patrol. Zo moet je dus veel vaker vroeg opstaan. Maar we doen vandaag iets minder intensiefs. Ik laat je het hele territorium zien, oké?" Ze knikte naar haar apprentice.

Fernkit' schreef:

Fernscar

De jonge kater lag opgerold in de apprentices den. Het was zijn eerste nacht hier, en de geuren van de andere apprentices maakten hem nerveus. Hij kende er wel een paar, natuurlijk, maar het grootste deel was stukken ouder dan hij was en dus ook sterker. Fernpaw zuchtte. Hij was zojuist wakker geworden, maar hij wist niet hoe het kwam. Hij was eigenlijk ook niet meer zo vermoeid als de avond ervoor. Hij had alleen behoefte aan warmte. Hij drukte zijn kop wat dieper in zijn mosbed, toen hij plots een poot op zijn rug voelde. Hij keek verschrikt op en zag twee blauwe ogen boven zijn hoofd hangen. Een seconde bleef hij verward staren, toen hij merkte dat er ook nog een kat aanvast zat. Ah, Iciclespirit! Ze gebaarde hem om rustig en stil te blijven, en trippelde naar buiten. Fernpaw stond snel op uit zijn nest, niet meer bezorgd over de koude ochtendlucht. Voorzichtig, zodat hij over niemand zou struikelen trippelde hij naar het kamp. Daar stond de donkergrijze poes al op hem te wachten. "Zo. Ik ben Iciclespirit." zei de poes. Fernpaw knikte, dit wist hij natuurlijk al. "De reden dat ik je vroeg ben komen wekken is dat je vaker mee zult gaan op dawn patrol. Zo moet je dus veel vaker vroeg opstaan. Maar we doen vandaag iets minder intensiefs. Ik laat je het hele territorium zien, oké?" De zwart-witte kater knikte enthousiast. 'Oké!' mauwde hij opgewekt. Hij was natuurlijk al naar de pinetrees geweest met Blackgaze toen hij een kitten was, maar dit zou hij natuurlijk niet vertellen. Nog niet, tenminste. Het kwam wel van pas. Hij glimlachte, hij moest de kater nog eens bedanken. Hij trippelde achter zijn mentor aan.

Note: xx Words: 287 Company: Iciclespirit

© Isa

Fernpaw leek niet erg moe of chagrijnig om het tijdstip. Integendeel, na Icicle's inleiding beantwoordde hij deze met een enthousiaste: "Oké!" De grijze kattin glimlachte naar hem; ze was blij dat hij niet had tegengesputterd. "Goed. Laten we eerst langs de sandy hollow gaan." Weer nam ze de leiding voor hem uit. Vanuit haar ooghoek hield ze de gevlekte vacht in de gaten. Genietende van de zon die van achter de bomen verscheen liep ze voort; met stevige passen. Ze bereikten de befaamde trainingskuil. De grijze kattin was hier nauwelijks geweest sinds Ebonyshine nog had geleefd. Maar nu hoefde zij de kuil zelf niet te gebruiken. "Dit is de sandy hollow; hier zul jij het grootste gedeelte van je training doorbrengen." miauwde Iciclespirit, de gouden blik van haar apprentice vangende. Verder niet wachtende op enig antwoord of zoiets stapte ze alweer door. Haar volgende doel waren de sunningrocks. Terwijl het tweetal het bos en de struiken doorkliefden kroop de zon langzaam omhoog. Het ruisen van de rivier kwam dichterbij. Eindelijk sloeg de kleine kattin het pad in naar de rotsen aan hun grens. Ze wenkte Fernpaw. "Dit hier," begon ze. "zijn de sunningrocks. De RiverClan wil het heel graag bij hun territorium hebben, wat ze ook al vaak hebben geprobeerd. Ruik je de vissige geur?" Ze gaf de jonge kater even de tijd om de lucht te proeven. "Dat is RiverClan. Onthoud die geur! RiverClan kan makkelijk van achter besluipen omdat de geur en het geluid van de klaterende rivier hun dekking geeft." Plots besefte ze dat ze preciesdezelfde woorden gebruikte als haar eigen mentor had gedaan. De grijze staartpunt zwaaide geamuseerd heen en weer. Ze begon hier wel plezier in te krijgen.