'Morning.

Het zachte, geruststellende geluid van de kabbelende stroom vulde de ruimte rondom zich. Kwakende klanken vulde de oren van de poes, die met kalme, gelijke passen zich voortbewoog door het Territory. De felle geur van nat gras en natte planten vulde haar neus, en dat verbeterde haar licht grimmige humeur al wat. Een kikker sprong aan haar voorbij, en met een lichte gil sprong ze opzij. Kikkers associeerde ze met Tallpaw, die haar 'gered' had van een kikkerstoet. Ze had een soort van afkeer van die beesten, ze waren vies, glibberig, koud en nat. Maar deze keer waagde ze het toch, en plantte haar nagels in de nek van het beestje. Ze sleurde hem haar richting uit en boorde haar tanden in zijn nek, waardoor ze een gekraak hoorde en het lichaam voelde verslappen. Tevreden dat ze het gedaan had begroef ze het beestje.

-1st Ashdrizzle

"Mooie vangst." Glimlachte de kater toen hij zich liet zien en door de laag struiken heen stapte. "Ook al zijn niet heel veel katten fan van de glibberige dingen." Grinnikte hij vervolgens wat vrolijker. "Raspberryheart was het toch?" Voor de zekerheid.

Licht geschrokken draaide ze zich om. "Mooie vangst." Ze had de grijze kater niet horen aankomen, en licht lastig op zichzelf merkte ze dat ze met haar gedachten bij die kikker en mijlenver weg had gezeten. "Ook al zijn niet heel veel katten fan van de glibberige dingen." Een grijns verscheen op haar gezicht, want de kater was helemaal juist. "Ach, ze zijn eetbaar, dat is het voornaamst," grinnikte Berry, en keek naar de plaats waar de kikker nu even mocht liggen. "Raspberryheart was het toch?" De witte poes knikte. "Ja. Ashdrizzle, als ik me niet vergis." Ze was er best zeker van, maar vergissingen waren altijd mogelijk.

"Ach, ze zijn eetbaar, dat is het voornaamst," Ja daar had ze gelijk, hijzelf had er niet echt problemen mee om zijn kaken in zo'n ding te zetten. "Ja. Ashdrizzle, als ik me niet vergis." Hij knikte ook. "Probleem mee als ik meejaag?" Stelde hij glimlachend voor.

"Natuurlijk niet," Ah gelukkig maar. "Nog een paar glibberige mormels vangen?" Hij knikte. "Natuurlijk! Iemand moet ze toch lekker vinden? Nou dan doen we diegene een groot plezier." En als niemand naar voren zou stappen voor ze, had hij lekker veel voor zichzelf!