Memories

De felle blik in haar felblauwe ogen was iets wat gedoofd toen ze eenmaal in de richting van de grens was gekomen. De bekende geur van de rivier had haar neus gevuld en een steek van gemis schoot door haar hart heen. Ze zuchtte zachtjes en ging aan de grens zitten. Er was zo veel gebeurt toen ze hier manen geleden had afgesproken met Lítill en Riverclan voorgoed de rug had toegekeerd. Ze had een apprentice vermoord, ze had haar partner vermoord, ze was een groot deel van haar geheugen kwijt geraakt. Of tenminste, ze had gaten in haar geheugen zitten. Jammer genoeg waren de straffen van haar vader haar nog altijd bij gebleven. Haar blauwe ogen keken rond en haar, inmiddels gebruikelijke, kille blik kwam terug toen ze een Riverclan geur rook. Wie kwam haar storen op dit moment?

[+Breakingdawn | Losty zit nog voor de grens, just saying xD]

Haar ogen waren op de plek gericht waar nog geen tel later een langharige bruine kattin zou gaan zitten. Ze keek de poes rustig aan, zonder enige intentie te maken om aan te vallen of wat dan ook. "Breakingdawn," miauwde ze kalmpjes. Je bent groot geworden, dacht ze erachter aan, maar sprak de woorden niet hardop uit. Ze had de bruine kattin lang niet meer gezien, niet alleen omdat ze weg was gegaan, maar ook omdat ze daarvoor weinig contact had gehad met de andere Riverclanners. "Ik overtreed geen regels, je kan me niets maken, behalve voor de moorden die op mijn naam staan," deelde ze kalm mee. "Maar eigenlijk wilde ik alleen praten," stelde ze daarna voor. Ze wist dat Riverclan haar niet meer zou vertrouwen nu ze zowel Greypaw als Cinderfall had vermoord. Maar dat maakte niet zo veel uit. Ze wilde weten hoe het mer haar oude clan stond. Want ze mocht nu misschien wel een volleerd Bloodclan lid zijn, dat betekende niet dat ze af en toe heimwee had naar de clan waarin ze was opgegroeid.

Ze wist niet waarom, maar het deed haar pijn om de kattin zo te zien. Ze zag er slecht uit, alsof er heel veel op haar pas was gekomen. Maar ze ging er verder maar niet op in. Ze had Breakingdawn zien opgroeien al was ze haar een tijdje uit het oog verloren toen ze net Riverclan de rug had toegekeerd. Nu was ze terug, of nou ja, ze liet d'r kop weer eens zien bij de grenzen. Een zachte zucht rolde over d'r lippen heen en ze verzetten haar voorpoten eventjes. "Het is zo lang geleden," hoorde ze de jongere kattin zachtjes miauwen en Lostvoice knikte langzaam, het was inderdaad lang geleden. "Hoe gaat het met je..?" de vraag zetten haar aan het denken, ja hoe ging het nu eigenlijk met dr. Ze haalde d'r schouders op. "Op en af, het is redelijk lastig om je als ex-clan kat staande te houden tussen de ex-kittypets en rogues van Bloodclan," legde ze naar waarheid uit. "Lítill zorgt ervoor dat ik m'n plekje wel behoud natuurlijk, maar het is niet altijd even makkelijk," ze glimlachte eventjes. "En het gemis naar Riverclan blijft toch wel hangen," een verdrietige blik verscheen in haar ogen, terwijl ze over de de kattin heen keek, het territorium in.

De vraag had haar aan het denken gezet, was ze gelukkig in Bloodclan? Ze voelde zich meer gerespecteerd, dat zeer zeker wel. Maar of ze echt gelukkig was wist ze niet echt zeker. Ze zuchtte en keek weg. "Ik weet het niet," miauwde ze zachtjes, haar blauwe ogen voor een tel gesloten terwijl ze in sneltreinvaart alle herinneringen van de afgelopen manen doorspeelde. Ze keek op toen ze opeens een lik over haar oor kreeg. Ze deed geschrokken een stap achteruit en keek Breakingdawn verbaast aan. "Waarom?" miauwde ze zachtjes, geschrokken. "Het mag niet, dit mag niet," verward keek ze om zich heen, maar er was niemand die hun zou kunnen zien. "Ik kwam laatst een poes tegen hier, ze rook te sterk naar Riverclan om geen hoge rang te hebben. Waar is Stormstar, Breaking? Wat is er met Riverclan gebeurd?" Haar stem sloeg over toen ze het over haar oude vriend had. Een van de weinige die ze echt had gemist, waarvan ze wist dat ze hem pijn had gedaan met haar vertrek.

Seems like it was yesterday
When I saw your face
You told me how proud you were,
But I walked away
If only I knew what I know today

Even keek de poes onzeker bijna bang dat haar oude 'moeder' uit zou halen bij haar aanraking maar toen het niet zo bleek glimlachte ze zachtjes. "Clans kunnen me verrotten Lostvoice.. Ik kan je niet anders zien dan degene die mij hebt geholpen. En ik kan je niet haten." Fluisterde ze zachtjes een warme blik in haar groene oogjes voor haar blik veranderde naar schok en verdriet. "D..Dawn.. JE zag Dawnst.." Haar woorden kwamen er niet verder uit en verslagen viel haar kopje omlaag tranen druppend op de grond. "Opa.. M'n vader.. ZE zijn.. Dood.." Fluisterde ze haar kop wegdraaiend. "Dawnstar is nu onze leidster.."

If I had just one more day
I would tell you how much that I've missed you
Since you've been away
Ooh, it's dangerous
It's so out of line
To try and turn back time

I'm sorry for blaming you
For everything I just couldn't do
And I've hurt myself..
By hurting you