Well, hello. [&MOONROSE]

Onderwerp: Well, hello. [&MOONROSE] zo 3 aug 2014 - 21:04

Met een geeuw rekte Riverpaw zich 's morgens vroeg uit. De tabby kater keek verlekkerd naar de hoop prooi dat er lag, maar hield zichzelf in. Eerst mochten een paar anderen eten voordat hij zich op de prooi zou storten. Hij zou echter maar één stuk prooi mogen nemen en de rest moest bewaard blijven voor vanavond. Als officiële Apprentice moest hij ook gaan jagen voor de Clan en zou hij zelf ook wat moeten opbrengen. Dankzij de trainingen met Secretvoice gingen zijn jachttalenten er gelukkig op vooruit. Hij zou Choppedpaw wel eens willen zien kijken als hij beter zou zijn in jagen dan hem. Met die kater had hij nog wel een appeltje te schillen voor al die keren dat hij het bloed onder Riverpaws nagels had getrokken met zijn vervelende opmerkingen. En dan had je natuurlijk ook nog die keer dat hij Timekit enthousiast maakte voor buiten het kamp te gaan, de oen. Alleen maar voor zo'n stomme vlinder. Gelukkig was het katje zelf slim genoeg geweest om binnen het kamp te blijven. Oké, niet dat hij de regels altijd even mooi op volgde, maar hij wilde niet dat er iets zou gebeuren met hun dierbare kits. Het knagende hongergevoel onderbrak zijn gedachten en Riverpaw maakte zijn weg naar de prooihoop. Hij bleef echter staan toen een kat zijn aandacht trok. 'Hallo,' miauwde hij beleefd. 'Wilt u eerst?' Hij deed een knikje naar de prooihoop en wachtte af.

De cremekleurige poes werd wakker. Haar blauwe ogen keken de warriors den rond. Ze had voor de eerste keer eens geen nachtmerrie gehad en had heerlijk geslapen. De poes stond op en schudde haar vacht uit. Ze trippelde de den uit en ging zitten. Ze likte haar vacht schoon net als haar poten. Ze wreef met haar poot over haar oren en keek om haar heen. Het was nog vroeg en heel rustig in het kamp. Ze liep door het kamp en merkte de prooistapel op. Er waren vast al katten gaan jagen want er lag best veel prooi. Ze merkte een apprentice van de clan op, maar zijn naam wist ze niet. Ze kende nog niet veel katten omdat ze vaak alleen rondliep. Tot nu toe had ze twee katten leren kennen. Ze zuchtte even en plots hoorde ze een stem. De poes draaide haar naar de apprentice die haar beleefd begroette. Hij vroeg haar of ze eerst wou. De poes knikte vriendelijk naar de apprentice en nam een waterrat van de stapel. "Dankjewel. Neem jij ook maar wat he!" Ze glimlachte vriendelijk naar de kat en ging ergens zitten. Ze nam een hap van het vlees en legde haar staart om haar poten. De waterrat smaakte enorm. Ze richtte haar blauwe ogen op de apprentice en wachtte af of hij zou toehappen of niet.

Riverpaw was blij dat hij gewacht had en de Warrior voor had laten gaan. Ze nam dankbaar gebruik van zijn voorstel en de tabby knikte eerbiedig terwijl ze een waterrat uit de prooihoop nam. Riverpaw liet zijn blik naar de vis glijden die hij wilde hebben en pakte hem voorzichtig van de hoop. Het was een tamelijk grote. Het zou genoeg zijn om hem tot vanavond verzadigd te houden. Hij besloot om tegenover de vriendelijke Warrior te gaan zitten. Hij kon zich haar naam niet herinneren omdat hij naar nog nooit ontmoet had. De enige Warriors die hij echt kende waren Mousefur en zijn mentor Secretvoice. Oh ja, zijn vorige mentor Highfive was er dan ook nog. 'Mijn naam is Riverpaw,' zei de kater voor hij een hap nam van zijn vis. De vis smaakte heerlijk. Hij boog zich gauw voorover om een nieuwe hap te nemen. 'Wie bent u? En hebt u ook al een eigen leerling?' vroeg hij nieuwsgierig. Hij was in zijn enthousiasme vergeten zijn eten door te slikken en deed dat nu gauw terwijl hij bidde dat de poes niet al te veel gezien had van zijn eten in zijn bek. Het zou er niet smakelijk hebben uitgezien en dat wist hij. Hij probeerde zijn schaamte te verbergen door nog gauw een hap te nemen en wachtte toen op haar antwoord.

De cremekleurige poes volgde zijn bewegingen op. Ze had wel gezien dat hij steeds op dezelfde vis lette en hij nam deze dan ook. Ze grinnikte even en keek hem rustig aan. Ze nam nog een hap van de waterrat en hoorde zijn woorden. Ze keek nieuwsgierig op en knikte vriendelijk. "Aangenaam Riverpaw. Ik ben Moonrose.." Ze glimlachte vriendelijk. Even kwam de vraag of ze al een leerling had. Dat had ze nog nooit gehad spijtig genoeg. "Nee ik heb geen leerling." Ze merkte op dat hij nog moest slikken en dat hij zich nadien best schaamde. Ze keek om haar heen en deed alsof ze het niet gezien had. Ze wist dat hij zich dan veel beter ging voelen. Ze scheurde het laatste vlees van haar prooi af en gooide zand over het karkasje. Ze ging weer zitten en begon rustig haar poten schoon te likken. Ze wreef langs haar oren en likte ook haar vacht schoner. Ze likte haar lippen af en richtte haar blik weer op de apprentice. "Heb je een mentor?" Ze keek hem nieuwsgierig aan. Haar staart legde ze om haar poten en haar oren waren naar de apprentice gericht. Ze wilde nu altijd meer weten. Ze kende niet zo heel veel. Haar ouders waren vroeg gestorven dus leerden ze haar helemaal niets.

Het duurde niet lang voor Riverpaw om de naam te weten te komen van de poes. Ze heette Moonrose. Een mooie naam, maar hij had de naam nog nooit gehoord. Hij was in zijn kitten-tijd niet heel veel buiten geweest, zeker niet nadat zijn ouders gestorven waren. Nu hij ouder was, ging hij constant uit het territorium om in te halen wat hij in die six moons had gemist. Natuurlijk hadden Warriors wel aan hem komen vragen of hij niet naar buiten wilde, maar deze vragen had Riverpaw, toen nog Riverkit, altijd met 'nee, dank je' beantwoord. Nu was de tijd gekomen dat hij eens wat meer leerde over zijn eigen Clan, zijn Clangenoten en de Clans om hun heen. Hij kende de verschillende geuren al, maar hun achtergronden nog niet. En dan gingen er ook nog verhalen rond dat er naast de vier Clans ook nog andere katten waren die tot geen enkel Clan behoorden. De informatie duizelde Riverpaw wel als hij er over hoorde, maar hij wilde wel meer weten. Hij was dan ook van nieuwsgierige aard. 'Ja, mijn mentor is Secretvoice,' snorde hij vrolijk. 'En ik weet zeker dat u nog wel eens een leerling krijgt. Dawnstar zal u niet vergeten,' beloofde de kater haar plechtig. Over Highfive zweeg hij maar. Hij kon het beter hebben over de mentor die hij nu had dan die hij een tijdje geleden had. Hij richtte zijn blik weer op Moonrose. 'U mag blij zijn dat ik nog een leerling ben. Als ik later ook een Warrior word, net zoals u, ga ik heel RiverClan terroriseren.' Hij snorde en lachte om zijn eigen grapje. Hij was zijn schaamte over het met open bek praten tijdens het eten van voedsel alweer vergeten en wachtte geïnteresseerd op wat Moonrose te zeggen had.