Following the river

Met een zwiep van haar staart nam ze de derde vis uit het water. Nu het ijs terug begon te smelten, konden ze opnieuw vissen. Ze had besloten om even wat te vissen om haar gedachten te verzetten. Hoe moest ze Dawnstar het beste aanpreken over haar idee van wat er was gebeurd? Wat zij wilde dat er was gebeurd met Rainpaw. Ze gromd en met een klap van haar poot doodde ze een nog spartelende vis. Zijn zilverkleurige schubben schitterde prachtig in de zon. Maze, die haar poot op de vis hield, liet haar klauwen in zijn vlees zakken. Bloed parelde langs zijn wonden naar buiten. Haar ogen waren gericht op zijn prachtige verschijning, van de gestroomlijnde contouren van haar prooi. Zijn ogen zwart en diep, glazig en emotieloos. Iets dat ze ook wilde doen. een diepte creëren waarmee ze katten zou kunnen manipuleren. Maar voor nu moest ze haar masker oplaten. Ze kon geen risico nemen... "Hallo, kat!", Ze snoof en keek op. Haar ene oog gericht op hem, de ander niet zichtbaar voor hem. "Hallo, Windclanner," zei ze op een vriendelijke toon. Ja, vriendelijk... Ugh... Het werd met de dag irritanter om tussen de goedzakken te leven... Ugh...

De kater kwam dichter en ze tilde haar met bloed doordrenkte poot op. Het diertje dat eraan ging, bleef nog even aan haar klauwen steken voordat het ervan gleed en met een doffe klap op de grond neerkwam. Bloeddruppels gleden langs haar klauwen heen en maakte haar poot vrij van overbodig bloed. "Een mooie dag, is het niet?" Ze knikte en schudde haar poot even uit, waardoor een hele rij druppels recht voor de kater neerkwam, maar hem net niet raakte. Ze had hier zoveel ervaring mee. Ze stond op, haar emotieloze gezicht werd geheel zichtbaar voor hem. "Doe maar niet zo," zei ze achterdochtig en ze stond op. Haar gezicht gericht op hem, doordringend, toch zo leeg. Hij zou nooit weten wat zij had gedaan. Zij was een beest, hij was een konijnenjager. Zij was gek, hij was waarschijnlijk gewoon verlust op meer. "Ik weet wat je wilt, je kan het in je blik zien," zei ze met een sterke stem. "Dat is iets dat je moet weten te verbergen, weet je wel." zei ze. Als hij slim was, zou hij weten wat ze bedoelde. Dat zij op hetzelfde uit was, maar ja, de meeste waren nu eenmaal niet zo slim.

De kater kraakte zijn nek en Maze knipperde even langzaam met haar ogen. Ja, ze had het weer bij het juiste eind gehad en deze keer, deze keer moest ze dit in haar voordeel gebruiken. Zij kon hem gebruiken, hij leek niet echt de slimte. "Katten zijn zo slim niet. Ze hebben een sterke leider nodig, en ik voel dat het moment van mijn overwinning eraan komt." De lilac point kneep haar ogen tot spleetjes. "Hmmm?" zei ze ietwat op een achterdochtige toon. Langzaam krulden haar mondhoeken naar boven, een grijns vormde zich langs haar parelwitte tanden. "Zeg eens, wat is je plan?" Zei ze ietwat onschuldig. Langzaam liet ze de achterdocht in haar ogen verzachten tot ze enkel een zachte, blauwe lucht leken te zijn, klaar voor onweer. "Je gaat toch niet doodgewoon je deputy afmaken? Of je leader? Dat zal je nooit lukken." zei ze op een harde toon. Ja, ze ging hem beïnvloeden, openhalen en daarna weglopen met de feiten.

"Zeg eens, wat is je plan?", vroeg de poes. De grote kater kneep zijn ogen tot spleetjes. "En waarom zou ik dat aan jou vertellen?" Hij zei het minachtend, omdat poezen voor hem alleen goed waren om voor nageslacht te zorgen. Ze waren niet sterk of slim, behalve een uitzondering.. Maar daar kon hij niet aan denken. Niet nu. "Je gaat toch niet doodgewoon je deputy afmaken? Of je leader? Dat zal je nooit lukken." Hij rolde met zijn ogen. Tuurlijk, alsof hij nog niet wist dat dat nooit zou werken. "Natuurlijk niet.", antwoordde Whitelion. "Maar nogmaals, waarom zou ik dat aan jou vertellen?"

De witte kater wantrouwde haar. "En waarom zou ik dat aan jou vertellen?" De ijsblauwe ogen van de katten werden opeens zo koud dat haar blik in die van de kater brandde. Hoe durfde hij eigenlijk? De kater rolde met zijn ogen bij de volgende vraag waardoor ijzige vuur ontsprong in haar ogen. "Natuurlijk niet." Ze neeg even haar kop en sloot haar ogen. Langzaam ebde het vuur weg. Ze richtte haar blauwe ogen terug op om zijn woorden op te nemen. "Maar nogmaals, waarom zou ik dat aan jou vertellen?" Ze keek hem even aan en zette toen een stapje dichterbij. Ze bleef hem lang aankijken, wetend hoe ze hem moest aanpakken, maar eigenlijk... Wilde ze gewoon iets proberen... Ze zette nog een stap dichterbij, tot haar neus maar een muizenlengte van de zijne was verwijderd. Opeens vatte haar blik meteen vuur, het ijs groeide razendsnel terug in haar ogen toen ze haar mond terug opende. "Denk je nu werkelijk dat ik dom ben?" Vervolgde ze, minder kalm dan eerst. "Ik denk denk dat ik je kan helpen, voor wat je ook van plan bent," vervolgde ze vervolgens op een ijzige toon, haar kalmte leek terug te keren. "Je mag nog denken over mij zoals je wil, maar weet dat ik niet zoals de rest ben," Ze kneep haar ogen tot spleetjes en bekeek de kat. "Je bent sterk, ziet er niet dom uit en zou helemaal geschikt zijn voor de rang van Deputy..." Haar ogen gloeide lichtjes. "Of Leader..." Ze grijnsde even kort. "Geloof me, ik herken een leader wanneer ik er een zie," zei ze vervolgend op een ijzig kalme toon. "En laten we zeggen dat de leaders die nu aan de macht zijn niet erg... Geschikt zijn voor hun positie... Ik heb al katten gezien die meer geschikt zijn..." zei ze vervolgens op sissende toon. "En omdat ik zelf een kat ben die naartoe streef, moeten er meerdere zijn," ze liet haar blik even langs zijn lichaam dwalen. "In iedere clan," ze Ontmoette zijn ogen terug en grijnsde met een brede, schuine lach naar hem. "Ik ben enkel nieuwsgierig... Misschien kunnen onze plannen... Samen iets doeltreffender maken? Hm?" Ze trok haar wenkbrauwen op en bleef hem met de ijzige ogen aanstaren.

Zijn verschillend gekleurde ogen glinsterden terwijl hij luisterde naar wat de poes in gedachten had. Langzaam zette hij nog een stapje dichterbij, een sluwe grijns om zijn lippen. "Ik zie wat je bedoelt", fluisterde hij. Even aarzelde de witte kater, waarna hij verderging; "Wat had je in gedachten?" Hij hief één wenkbrauw op in een vragende blik, al deed de grijns om zijn lippen dat effect teniet. Zijn spieren rimpelden onder zijn pluizige vacht terwijl hij neerkeek op de jongere poes. Hij was altijd al groot geweest, moest altijd op iedereen neerkijken. En ergens, ergens vond hij dat helemaal niet erg.

Vanbinnen lachte ze breed toen ze zag hoe haar gepraat een beetje had geholpen deze kater wat opener te maken. De scheve lach op haar lippen kreeg de vorm van een grijns toen ze zag hoe de kater een glinstering in zijn gekleurde kreeg en ook een grijns op zijn lippen kreeg. Het stapje dichterbij, daar trok ze zich niks van aan. "Ik zie wat je bedoelt," Toen leeek hij te twijfelen, dus tilde Maze lichtjes haar kop op. Ze bleef hem met die ijzige ogen aankijken. Ondertussen maakte ze een snelle schatting van zijn kunnen. Ookal zou ze hem liever eerst zien vechten dan meteen met hem te vechten, toch wist ze nu al dat hij met dat lichaam lang niet zo behendig en snel was als zij. Zij moest het van haar scherpe, lange klauwen en gestroomlijnde lichaam hebben. Deze kater moest het juist van zijn spieren en grote hebben. "Wat had je in gedachten?" zei hij. Ze haalde haar schouders op. "Bwah, niet veel," zei ze op een zachte toon. Toen werd haar grijns breder. "Maar nu onze nieuwe 'leader' wat problemen heeft met sommige onder ons... Heb ik wel een plan," ze grijnsde even schuin naar hem. "Dawnstar wordt niet echt gerespecteerd als leader, sommige twijfelen aan haar en Wolfgaze," ze ging wat rechter zitten, maar bleef hem recht aankijken. "Ik moet enkel gebruik maken van die zwakte om katten te verzamelen en aan mijn kant te krijgen," Ze knikte naar hem. "Zie je waar ik naartoe wil?" Toen verbreedde haar grijns weer. "Overmacht," Ze stond op en wandelde rustig langs hem heen, tot ze achter hem stond. Haar kop was gericht naar de kater, maar haar lichaam stond duidelijk gericht naar de snelstromende rivier naast hen. "En het is niet alleen Riverclan waar ik naartoe wil werken," ze vernauwde haar ogen. "Ook andere clans," Ze keek weg en keek op naar de hemel. "Zodra Dawnstar en Wolfgaze ten val zijn neem ik de macht over in Riverclan, dan staan alle Riverclankatten aan mijn kant," ze grijnsde even kort. "Het plan daarna, is simpel en vlot," vervolgde ze nu wat neutraler. "Ik zie wat ik kan doen bij de katten die me geholpen hebben, misschien zelfs een andere clan ten val brengen om een ander een gunst te doen..." Ze zweeg even. "Wie weet, met al die macht..." Ze grijnsde opnieuw. "Maar goed, tot dan hou ik me stil, katten die een gevaar lijken te zijn? Wel daar zorg ik wel voor. Je moet gewoon zorgen dat alles precies getimed is, tijd is belangrijk, in alle plannen," Ze draaide zich terug naar hem en keek hem aan. "En waar zat jij aan te denken?"

Hij luisterde naar de uitleg van de lichtgekleurde poes. Het klonk goed, al was het allemaal vel te subtiel. Soms moest je gewoon voor de minst subtiele manier gaan en er recht op af stormen. Hij knikte. Zijn ogen gleden over het landschap, over de woeste rivier. "Aan zoiets zat ik ook te denken.", mauwde hij zacht. Zijn blik gleed weer naar de poes. Er stond een woede in te lezen, een soort ambitie die veel katten de stuipen op het lijf zou jagen. Ergens wist hij dat deze poes anders was. "Maar al dat subtiele gedoe is niets voor mij." Whitelion zetten een stapje dichterbij. Hij wendde zijn blik niet af. Hun vachten raakten elkaar zacht, maar hij trok zich niet terug. "Maar misschien.." Zijn stem was niet meer dan een fluistering en klonk amper boven het geluid van de rivier uit. "Ben jij de hersenen.." Hij zette nog een klein stapje verder. Nu stond hij met zijn rug naar haar, zijn staart raakte eventjes zachtjes haar neusje. Daarna draaide hij zich vliegensvlug om. "En ik de klauwen" Het was een zacht gesis, maar verstaanbaar voor iemand die luisterde.

De kater knikte toen ze haar uitleg had gedaan. Met oogleden die wat over haar ogen lagen, maar niet heel de wereld uitsloten, bleef ze hem aankijken. "Aan zoiets zat ik ook te denken." Ze vernauwde haar ogen wat, maar ontspande wat en liet haar ogen terug wat open gaan. Toen liet hij zijn tweegekleurde ogen op haar vallen. Hun blikken ontmoetten elkaar en in beide ogen stond ambitie te lezen. Het brandde fel in haar, maar ook in deze kater. Het flitste vooral hevig in haar ogen omdat zij het niet vaak vrij gaf of toonde aan andere katten. Haar kunnen, haar denken, haar vechten... Die dingen liet ze nooit zien. "Maar al dat subtiele gedoe is niets voor mij." De witte kater zette een stapje dichterbij en Maze liet haar ijsblauwe ogen naar boven glijden zodat ze hem nog steeds recht in de ogen kon kijken. Hun vachten raakten elkaar teder, maar beide gaven geen kick toen dat gebeurde. "Maar misschien.." Ze kneep haar ogen tot spleetjes. "Ben jij de hersenen.." Een grijns liep over haar lippen, elegant maar vals. Toen draaide de forse kater zich om en streek zijn staart langs haar neus waardoor een overwelvende geur van Windclan in haar neus gleed. Toen draaide hij zich terug om zodat hun blikken elkaar terug raakten. "En ik de klauwen" Het was zacht geweest, stiller dan dat ze had verwacht. Maar toch had ze zijn woorden verstaan en ze knikte naar hem. "Ik hou van de manier waarop je het ziet, mijn beste," zei ze op een zoete toon. "Mazelock is de naam," vervolgde ze daarna waarna ze even traag knipperde met haar ogen. Ze wachtte rustig zijn woorden af, beide wisten elkaars namen nog niet en het zou erg gênant zijn om opeens van de hak op de tak te springen. Zo was ze niet en zo zou ze zich ook niet gaan gedragen.

"Ik hou van de manier waarop je het ziet, mijn beste," zei de poes zoet. Whitelion greens, weliswaar kil, maar toch. "Mazelock is de naam" De grote kater knikte en keek op haar neer. Zijn blik had een hooghartig tintje. Niet heel opvallend, maar het was er. "Whitelion.", antwoordde hij simpel. Langzaam ging hij zitten, waarna hij zijn staart over zijn witte poten sloeg. "Dus hoe gaat het verder?", fluisterde hij. "Spreken we opnieuw af?" Zijn stem was samenzweerderig maar serieus. Er was geen humor te bekennen in zijn blik, al was die nu vooral zachter geworden. Nog steeds zakelijk, maar zachter.

De kater knikte bij haar naam en ze knipperde even waarna ze zonder veel aarzeling zijn blik in zich opnam. Het deerde haar niks, want ook in haar lag dezelfde emotie, dezelfde ambitie. "Whitelion." Ook zij knikte nu naar hem. Daarna ging de witte kater zitten en sloeg deze zijn staart om zijn sneeuwwitte poten. "Dus hoe gaat het verder?" Opeens spitste ze haar oren, een geur gleed haar neus binnen. "Spreken we opnieuw af?" Wel meteen sloeg Maze even met haar staart als teken dat hij moest zwijgen. Daarna opende ze haar mond en snoof ze even diep. Ze draaide zich om en wel meteen, niet ver van de rivier en van hen, zat een kattin. Haar naam... Starclan mocht weten wat die was, was haar ontglipt. Maar haar haren stonden overeind. Wel meteen sprong Maze overeind, haar ogen groot van ontzag en van schrik. "Nee! Het is oké!" Zei ze snel op geschrokken toon. "Hij doet niemand kwaad! Hij is hier omdat hij mijn leven heeft gered!" Vervolgde ze snel. "Hij was op patrouille met nog wat katten van zijn clan langs de Thunderclan grens om een boodschap aan Firestar te geven. Op datzelfde moment ben ik uitgegleden op de gorge hier een eindje verderop," Ze haalde even beverig adem. "Deze vriendelijke kater hoorde mijn schreeuw en kwam me redden," vervolgde ze daarna met grote ogen. "Ik was totaal in paniek, dus heeft hij me wat gekalmeerd..." Vervolgde ze zachtjes. "Hij stond net op het punt te vertrekken en hij vroeg of we elkaar nog eens konden zien op een gathering," vervolgde ze beverig. Ze sloot even haar ogen. "Het... Het spijt me, ik had hem inderdaad weg moeten jagen toen ik de kans had..." fluisterde ze zachtjes. "Ik... Ik was gewoon niet helemaal mezelf toen het gebeurde..." Ze draaide zich om naar Whitelion trippelde op hem af en neeg haar kop. "Nogmaals bedankt Whitelion," zei ze zachtjes. Daarna opende ze haar ogen, ze glommen vals in zijn ogen, maar de andere kat kon het natuurlijk niet zien. "Ik zie je wel nog een keer bij Fourtrees," zei ze waarna ze zich omdraaide. Haar blik was terug zacht, zo opeens, dat kon ze vrij goed. Ze trippelde rustig langs de oever, stopte even en keek achterom, wachtend tot White iets zou doen, de grens oversteken of deze kant van de grens volgen samen met haar. "Moet ik... Anders meelopen naar fourtrees?" zei ze op een twijfelende toon. Daarna keek ze naar de kattin. "Dan ben ik zeker dat hij niet in ons terretorium blijft, ik zal het ook aan Dawnstar melden," zei ze met een knikje. Daarna wachtte ze af wat zijn keuze ging worden.

{Note:: Ze waren niet aan het samentongen, maar gewoon aan het praten xD}

Meteen toen hij de laatste zin uitsprak zag hij de andere poes. Mazelock gebaarde naar hem dat hij moest zwijgeb, maar hij had het al begrepen. De grote kater wou al gaan klaar staan om zich te verdedigen, toen de poes comedy begon te spelen. Ze deed alsof hij haar leven had gered. Whitelion knikte, het leek hem niet zo handig om nu tegen haar in te gaan. "Moet ik... Anders meelopen naar fourtrees?", vroeg ze twijfelend. Whitelion knikte weer, waarna hij zich omdraaide en alvast in de richting ging lopen. "Dan ben ik zeker dat hij niet in ons territorium blijft, ik zal het ook aan Dawnstar melden," zei ze nog als uitleg. De grote witte kater begon sneller te lopen en wachtte tot ze achter hem aan zou komen.

Ze draaide haar kop naar de witte kater, keek nog een keer naar de poes die ze net had aangesproken, knikte in haar richting als teken van respect -bleg- en draaide zich toen om om Whitelion in te halen. Hun pas was even snel, ze wilden duidelijk beiden zo ver mogelijk van de kat gaan. Ze trippelde naast hem, maar opende haar mond al snel toen ze zeker was dat de kat er niet meer was. "Stomme kat," siste ze zachtjes. Ze haalde even diep adem en zuchtte toen opgelucht. Ze draaide haar kop ietwat naar de witte kater en vertraagde wat zodat ze nu goed konden praten en niet helemaal buiten adem moesten praten. "Fourtrees, over 2 weken," zei ze zachtjes. "Dat moet de nacht zijn na de halve maan, dus de nacht nadat de Medicine Cats naar de moonstone zijn gegaan," vervolgde ze toen. "Ik breng een paar katten mee en jij wat... wat denk je?" Ze probeerde alles nu wat stiller te houden aangezien er nog meer nieuwsgierige katten konden opduiken.

"Fourtrees, over 2 weken," fluisterde de poes zachtjes. Whitelion knikte, al keek hij nog steeds voor zich uit. "Dat moet de nacht zijn na de halve maan, dus de nacht nadat de Medicine Cats naar de moonstone zijn gegaan," vervolgde de poes. Opnieuw knikte de grote kater. "Ik breng een paar katten mee en jij wat... wat denk je?" De grote kater knikte, opnieuw. "Ik zal mijn best doen", antwoordde hij. Nu stopte hij, waarna de witte kater zich omdraaide en de poes glimlachend in de ogen keek. "Tot dan" Hij fluisterde de woorden, voor als er iemand mee zou staan luisteren. daarna draaide hij zich soepel om, om snel als een Windclan kat -wat hij was, natuurlijk- weg te rennen richting zijn eigen gebied.

~Topic beëindigd, neem ik aan c:

Whitelion knikte toen ze haar vraag had gesteld. "Ik zal mijn best doen", Ze knikte ook, maar stopte absurd met alles wat ze deed toen de grote, sneeuwwitte gestalte halt hield. Hij draaide zich om zodat zijn gekleurde ogen haar hemelsblauwe blik ontmoette en zag hij een lachje zijn lippen sierde. Ze toonde hem ook een klein lachje, niet groot, maar wel zichtbaar. "Tot dan" zei hij waarna hij zich terug omdraaide om weg te sprinten naar de vier grote bomen die ondertussen aan de horizon stonden te pronken. Ze keek hem nog na in het licht dat de dag haar nog bood. Een schaduw volgde hem nog zolang zij hem zag, maar zodra hij tussen de struiken verdwenen was, was ook zijn schaduw met hem mee gegaan. Ze staarde nog even naar de blaadjes die in de verte nog leken na te trillen van zijn gesprint, maar na enkele tellen draaide ook de Riverclan poes zich om en sprong ze weg van de grens, tijd om zichzelf wat nuttig te maken.

OOC:: Beefur, Whitelion was al van het territorium ^^" + ze waren al een heel stuk van je karakter verwijderd waardoor je post nogal onrealistisch is of gewoon nogal laat is ^^"

Maze is topic uit, dit topic is afgerond ^^