I love the way you lie.

Onderwerp: I love the way you lie. di 12 aug 2014 - 17:05

Nieuwsgierig stak ze haar kop in een van de verlaten dassen holen, maar trok hem er al snel weer uit. Hoe konden die beesten hier leven? Het was zo koud en ongezellig. Plots hoorde ze geritsel achter zich. Met een ruk draaide ze zich om, maar achter haar stonden enkel wat struiken. Een ongemakkelijk gevoel liet haar hartje sneller kloppen, en ze begon zich af te vragen of deze holen wel echt honderd procent verlaten waren. Voorzichtig controleerde ze elk hol, maar telkens trof ze niets meer aan dan legen holen. Opnieuw hoorde ze geritsel achter zich. Het was vast weer niets, dus dit maal draaide ze zich al een stuk rustiger om. Toen ze de ogen van een clangenoot ontmoette schrok ze even. Deze kater was een stuk groter dan zijzelf, maar een Clangenoot was vast geen bedreiging.

{Eerste post voor Wolverinebite}

CUT MY LIFE INTO PIECES
I love the way you lie. WJUtBlH

THIS IS MY LAST RESORT

I'm feeling invincible tonight
I'm alive
Take a look into my eyes
This time I'ma take you for a ride
I'm invincible tonight

Donkeren ogen straalde in het heldere maanlicht terwijl de grijze gedaante verder sloop. De maan een vreemde schijn gevend op zijn zilveren pels terwijl zijn staart laag bij de grond heen en weer zwiepte. Zijn zware poten brachten hem langzaam verder. Hij stak zijn neus in de lucht en dronk de geur op de oude dassengeur liet hem zacht grommen maar een andere geur liet hem grinniken. De geur van een windclanner. Zielig met een vleugje angst. Was ze zichzelf aan het bangmaken?

De jonge warrior dacht aan zijn vader de kater die nog nooit tegen hem gesproken had. Maar woorden waren niet nodig. Hij had de Riverclan warrior er zo tussenuit gehaald. Het had hem bijna verpletterd zonder dat iemand het had kunnen zien. Zijn moeder was een verrader geweest. Ze had niet alleen hem gekregen van een smerige laaglevende riverclan kater maar vervolgens ook verdwenen. De clan die ze had moeten leiden tot in haar dood in de steek gelaten en hem daarbij. Als een hopeloze kitten zonder naam had ze hem in de steek gelaten. Wolverine.. Vernoemd naar een verrader. Wat was er nog meer nodig om pure woede bij hem op te brengen.

Zachtjes gromde de kater en was van plan om zich om te draaien en terug te keren naar zijn kamp hij had geen zin in een of andere zeikpoes die bang werd van een verlaten hol of toch wel? Hij grinnikte en besloot door te lopen langzaam tussen het hoge gras vandaan komend. "Hmmph?" Mompelde hij en kantelde zijn hoofd. "You seem afraid." Een grijns speelde om zijn lippen. "Scaring yerself kitty?"

Het was waar, Dragon voelde zich redelijk geïntimideerd door de warrior, en het scenario maakte het er ook niet veel beter op. Ondanks dat ze haar hart tekeer voelde gaan bleef ze de krijger met dezelfde, koude blik aankijken als eerst. "You seem afraid." Een grom ontsnapte uit haar bek, maar ze hield zich in. ''I ain't.'' spuugde ze hem toe. Deze kater leek geen alledaagse vriendelijke krijger. Deze had iets .. duisters, om het zo maar even te benamen. "Scaring yerself kitty?" Hier gaf ze geen antwoord op, ze keek hem enkel maar bozer, en kouder aan. Opnieuw begon ze te grommen, maar ze kwam niet van haar plek. Haar staart zwiepte heen en weer. Ze had geen idee wat deze kater van plan was, en al helemaal niet waar hij toe in staat was.

CUT MY LIFE INTO PIECES
I love the way you lie. WJUtBlH

THIS IS MY LAST RESORT

Hij grinnikte zachtjes en staarde neer op de poes zijn ogen schitterde even gevaarlijk en zijn pluizige staart gleed over haar rug. "Oh ou are my dear, I can smell it." Grijnsde hij en snoof vlak naast haar mond. "Yep fear." Spinde hij en gromde haar in een klap onder zijn massieve poot drukkend. "Should I show you real fear?" Grijnsde hij en sloeg zijn kaken op elkaar naast haar hoofdje.