I'm back honey~~

Met vrolijke passen liet de grote kater de grens achter zich. Hij had zich nooit gedeerd aan de grenzen en hij had zijn gewoontes nog niet afgeleerd. Het was zo lang geleden. Het zou toch verschrikkelijk zijn als hij niet meer wist hoe hij rond moest lopen in Thunderclan? Dus nu ging hij zijn geheugen opfrissen en een rondje lopen tussen de bomen. En hoewel Shadowclan zich ook in een bos bevond was het toch verschillend. In dit gebied was de grond minder drassig en het bladerdak minder dicht zodat er meer licht en dus meer planten op de bodem lagen. Maar zelfs hier kon hij zich best thuis voelen. Er waren bijna dezelfde dieren te vinden en genoeg schaduwen waar hij zich in kon verbergen en in rond sluipen. Maar hij kwam hier maar voor een kort bezoekje, niks bijzonders aan. Misschien kwam hij nog iemand tegen, hij wou best wat leden van de andere clans leren kennen. Shadowclan werd ook maar saai als je er te lang in rondhing. Hij begreep sommige elders ook niet, die waren freakin’ oud en hadden heel hun leven alles in Shadowclan rond gewandeld. Hij was al naar Thunderclan en Windclan geweest, hij moest eigenlijk ook nog eens naar Riverclan maar een clan die helemaal rond water draaide was voor de kater dus een angstig bestaan. Dus nu maar de boskatjes, die hadden geen grootte hoeveelheden water. En hoewel zijn gedachte nergens op sloegen liep hij vrolijk door.

{Eerste post Nimblepaw~~

Ace was rustig aan het door wandelen. Hij had eigenlijk nooit veel verschillende Thunderclan katten tegen gekomen. Vooral Nimble en die was wel gezellig. Natuurlijk ook Ravenmask en Honeydew, die waren gewoon leuk om op te starren. Vooral toen Tall erbij kwam werd alles geniaal. Gewoon een leuk dagje een andere clan pesten, het was buitengewoon leuk als ze alles nog eens serieus namen ook. Geweldig. Maar verder dan dat was hij nooit een ander tegen gekomen. Misschien was het gedeelte waar hij steeds aankwam niet zo druk bezocht. Jammer eigenlijk. Hij vond het zo leuk om warriors te pesten. Eenmaal wat dieper in het gebied begon zijn eigen Shadowclan geur wat te vervagen door de hoeveelheid Thunderclan. Het was vreemd al was hij het nu wel gewoon geworden. Toch hielp het niet om iets te vinden. En nu zocht hij ook werkelijk wat. Hij had een onbehagen ‘ik word bekeken’ gevoel. Aangezien hij er niks aan kon doen probeerde hij het maar te verbergen en zich er niet zorgen over te maken. "ACE!" Werd er ineens geroepen, maar nog voordat hij zichzelf kon herpakken landde er al een kattin op hem. Nadat het indrong bij hem antwoordde hij vrolijk terug ‘NIMBLE’ Ace grijnsde en stond toen op, met de rode kattin nog op zijn rug. Hij had Tall bijna op kunnen tillen en Nimble kwam nog niet eens in de buurt van het gewicht van zijn vriend. ‘Hoe gaat het hier?’ vroeg hij toen maar, waarnaar hij met Nimble op zijn brede rug probeerde te lopen. Hij klonk nonchalant, alsof hij dagelijks in Thunderclan kwam en hij Nimble gewoon mocht spreken. Voor hem was het ook zo en hij ging zich er niet druk om maken.