Gotta tell you something little one

De kleine poes sliep, nog steeds lag haar nest verder weg van haar moeder dan dat van de andere kittens, maar ze groeide op, en was geen huilebalk meer. Ze was sterk geworden, ze zou anderen weleens laten zien wat ze kon! Daar dacht ze over na terwijl een schim binnenkwam, ze zag het, en kon haar ogen niet geloven. Maar voor ze luid en blij zijn naam kon roepen werd ze al streng de mond gesnoerd. Beledigt en verbaasd keek de poes hem aan, maar stond toen op, en verborg haar snuitje in zijn haar. "Hoi pap," Fluisterde ze, stil zijn.

De kitten keek nieuwsgierig omhoog naar haar vader, en spinde heel zacht toen hij haar een kopje gaf. Ze zou maar lief tegen hem doen, want er was duidelijk iets wat hem bezighield. Anderen lezen was iets geworden wat de kitten graag deed, en het was op dit moment ook heel handig. Dus knikte ze, en liep de poes statig mee met Ash toen die haar vroeg of ze mee wilde komen. Dit was haar missie, en die zou goed verlopen, koste wat het kost.

Haar vader deed heel geheimzinnig, en de kitten deed vrolijk mee. Bij haar vader was ze lief en aardig, bij iemand anders ijzig en buitensluitend. Ze hoefde geen contact met al die mensen, en dat wilde ze ook niet. Maar pappie was altijd welkom. "Nu moet je goed luisteren, oké Hailkit?" Het fijne kopje knikte resoluut. "Ik en je moeder.. hebben.." Nu hield de poes het kopje schuin. Ja? ".. nooit echt van elkaar gehouden." Hey wat een verassing. Ze had het wel gezien, pappa kwam nooit als mama er was, en papa ontweek de kittens zo nu en dan ook. Ze vond het niet erg, de poes had altijd al vader's kant gekozen in alles, dit was geen uitzondering. Een beetje verontwaardigd keek Hail haar vader dus aan, hiervoor was ze midden in de nacht naar buiten gekomen. "Duuh," Mauwde ze zacht, maar redelijk brutaal terug, niet van plan haar vader om te proberen te praten. Niet nodig, ze vond het prima zo. "Geen nieuw nieuws daar, dus, waarvoor zijn we hier?" Bij de laatste paar woorden kwam haar enthousiasme terug.

Ze negeerde de verbaasde blikken even, en spitste haar oren voor het antwoord. "Nou.. ik heb een nieuwe relatie en je moeder is daar niet gelukkig mee, evenals je tante." Ze trok een wenkbrauw op, en het was duidelijk dat ze dat vreemd vond. Wat had haar tante nou weer te zeggen over wat haar vader deed? Niets. Haar moeder snapte ze nog wel, maar echt medelijden had ze niet. Dan had de poes maar aardiger moeten doen, want dat was in haar hoofd de reden dat papa een ander had. Moeder had hem weggepest, maar dat zou zij nooit doen. "Maar eh.. je hebt er geen problemen mee?" Ze grinnikte, het vreemd vindende dat haar vader dit haar vroeg, en haalde toen haar schouders op. "Nee, waarom zou ik?" Vroeg ze, "Zolang die ander aardig is vind ik alles best,"

Haar vader leek blij te zijn met haar reactie, wat haar een beetje wist te verwarren want ze had gewoon logisch gereageerd. Hetgene wat in haar opkwam had ze gezegd, niet meer en niet minder. "Nightspark?" Vroeg ze uiteindelijk, omdat ze hem nog nooit gezien had. "Is hij groot? En stoer?" Aan de naam te horen was het een kater toch? Het maakte de poes niet echt uit, misschien als ze groter was zou ze het erger gaan vinden, of misschien nooit. Ze zou het wel zien.

"Oh hij is de stoerste en grootste Warrior van de hele clan," Werd haar als antwoord gegeven, en meteen richtte ze zich op. Daar wilde ze heus wel mee geassocieerd worden hoor. Grote en sterke warriors konden haar beschermen, en zij kon veel van ze leren. "Op je vader na dan." Met een schuin oog keek de kitten zijn kant op, en sprong toen in de aanval, op zijn poot. "Ik ben sterker dan u," Mauwde ze, vol van zelfvertrouwen, ergens wel verbaasd dat haar aanval niet uiterst veel uit leek te halen. "Ik ben blij dat je het snapt, Hailkit, ik zie zo al dat je een grootse Warrior zult worden." Ze spinde, "Net zo groot als u en Nightspark," Knikte ze trots, ja, dat was haar doel.

"Zo oud ben ik nog niet, voor een 'u' en zeker niet zo oud om te verliezen van mijn eigen kitten." Ze grinnikte zoals kittens dat konden, onschuldig en uiterst ondeugend. Duidelijk was wel dat ze haar commentaar, 'u bent wel oud', net teruggebeten had. "Dat denk ik ook, dat denk ik zeker." Antwoordde papa uiteindelijk toen ze hem zei dat ze een sterke warrior zou worden. Het deed haar spinnen. "Als je ooit Leader wordt geef je je vader toch wel een mooi nest he?" Nu lachte ze breed, en knikte. "Natuurlijk," Mauwde ze opgewonden, alsof ze al leader was. "Jij, en Nightspark en Mama, iedereen krijgt een mooi nest!" Hierbij sprong ze omhoog met haar voorpoten, en spreidde ze uit om 'iedereen' aan te duiden. Hierdoor viel ze daarna echter wel achterover. Snel krabbelde de poes weer op, nog steeds breed glimlachend. "Maar jij krijgt wel een wat mooier nest dan de rest hoor,"

Ze moest lachen om wat haar vader zei, maar gaapte er midden onder. Even knipperde ze, en begroef toen haar kopje in haar vaders' vacht. "Zal ik doen pappie," Mauwde ze braaf, en zuchtte even blij. Anders zou haar vader haar toch wel alles leren, hij kon namelijk alles.

De kitten was acuut weer even wakker toen ze hoorde wat papa zei, en keek hem met enorme ogen aan. "Nu al?" De opwinding en de slaap waren lastig te combineren, en half slaapdronken half enthousiast rende de kitten in rondjes. Nu al! Toen gebeurde letterlijk wat haar vader zojuist gezegd had, ze viel om, krulde zich op, en viel meteen in slaap. Midden in de nacht dit soort dingen te horen krijgen was ook niet niks!

- Wake her up, or let her sleep, you choose ^^

Haar vader was een held in haar ogen, en blij zuchtte ze toen hij zijn warme staart om haar heen legde. Totaal niet meer bij de wereld kroop ze er dieper in, en begon diep te spinnen. Ergens wilde ze helemaal geen apprentice worden, ze had het idee dat ze dan nooit meer zo bij haar vader kon liggen, en dat leek haar dus echt een van de meest vreselijke dingen ooit. Dan maar geen apprentice worden hoor.