Black and white! [ Mallowkit ]

Icicle zat in een bepaald ritme toen ze haar kits voor de zoveelste keer likte. Ze kon het echt niet helpen, ze wilde gewoon zo goed mogelijk voor ze zorgen. Voor haar betekende dat ook dat ze ze om de zoveel tijd een wasbeurt gaf, en checkte of ze ademhaalden, en of ze sliepen of niet. Thyme had zich tot nu toe niet ver gemengd in de opvoeding van haar vachtbolletjes, maar omdat hij vaak op bezoek kwam kenden de kits zijn geur wel, en herkenden hem ook als papa. Nog eenmaal gleed haar blauwe blik over haar jonge hummeltjes. Fluffy en Flash leken op dit moment vast te slapen, maar er was er één die leven vertoonde. Dat was Mallowkit, de enige tom-kit van het nestje en de enige met een zwart-wit gevlekte pels. Niet dat Fluffy en Flash op elkaar leken. Fluffy had een grijsbruine vacht, en Flash een grijze vacht, met een donkergrijze tabby tekening. Alleen dat ze beide she-kits waren hadden ze gemeen. Nu werd haar tweedsgeborene wakker uit een lange reis naar zijn dromenland. Icicle wilde dat ze kon zien wat er in zijn dromen gebeurde. Een droom van een nog blinde kit moest speciaal zijn, had ze vastgesteld. Maar ach, ze was nu zo gewend aan een leven vol kleur, dat ze dat enkel maar raar zou vinden als ze ooit nog eens zo'n droom zou ervaren. Zachtjes en liefdevol neusde ze haar grijsgekleurde snuit in een witte vlek op het kleine buikje van de kit. "Hey Mallowkit." fluisterde ze. Vertederd keek ze naar het kleintje. Háár kleintje. Één van haar precious jongen. Fluffykit, Mallowkit en Flashkit. De drie namen die haar leven absoluut hadden veranderd, en zouden blijven veranderen. Voor altijd.

Mallowkit lag heel stil. Ingespannen luisterde hij naar het ruisen van de wind. Af en toe bewoog hij om te gaan verliggen maar over het algemeen was hij stil. Niet zo stil als zijn zusjes die allebei in hun slaap af en toe bewogen. Toen hij een neus tegen zich aan voelde rolde hij automatisch op zijn ruggetje. Hij trok zijn vier pootjes in en kneep zijn oogjes steviger dicht. 'Hey Mallowkit' Hij begon breed te glimlachen van blijdschap en hij wist niet waarom. Het was altijd leuk als mama hem aandacht gaf. "Dat kieteld" Giechelde hij. Inmiddels was zijn vocabulaire nog even eenzijdig als hij eerst was. Hij wist meer woorden dan eerst maar sprak ze zelden uit. Hij tikte met zijn voorpootje tegen zijn moeders neus aan, heel zacht en rolde toen weer op zijn buikje. Moeizaam kroop hij naar haar toe en wurmde hij zich tussen haar voorpoten door. Zo. Daar lag hij veilig. Dicht tegen mama aan. "Wind" Zei hij simpel, duidend op de gierende wind buiten de kraamkamer. Geïnteresseerd stak hij zijn kopje in de lucht en snoof hij alsof hij de wind daarmee zou kunnen ruiken.

Er werd zachtjes gegiecheld door de kleine kit. "Dat kietelt." sprak hij. Icicle was trots op haar kits. Hun spreken was zoveel verbetert na de geboorte, en ze wist zeker dat hun oogjes nu bijna open zouden knipperen. Het was heel schattig om te zien hoe het katertje zijn pootje zachtjes tegen haar neus drukte, en toen weer zijn buik op kroop. Hij kroop zo diep tussen haar voorpoten dat ze zijn zwart en witte pelsje bijna uit het oog verloor. Nu merkte ook zij dat de wind diep tot in de nursery doordrong. "Wind." verklaarde Mallowkit ter bevestiging. De grijze kattin glimlachte vriendelijk naar de kleine tomkit. "Ja, inderdaad." bevestigde ze zijn uitspraak. Ondertussen vouwde ze haar staart langzaam om haar resterende kittens heen. Flashkit en Fluffykit lagen nu ook in bescherming tegen de wind. "Heb je lekker geslapen schatje?" vroeg ze, haar kop langzaam over de zijne wrijvende. "Heb je nog dingen gedroomd? Of gebeurt er nog niet zoveel in dat kleine koppie van je?" Ze grinnikte naar haar tweedgeborene en likte hem in een teder gebaar over zijn kop.