Stranger in heart {OPEN

Warpaw liep op zijn vaste tred naar de Fourtrees. Hij was het vissen beu en had eens zin om wat anders te freten dan Forel en dunne muis. Misschien zou hij nog een trip maken door een van de andere clan gebieden. Hmm, wie weet. De kater had een grimmige uitdrukking op zijn gelaat terwijl zijn zilver blauwe ogen rondspeurde. Iets in hem had ook wel zin in bezoek. Een kitten, jong apprentice of gewoon zwak geestige om te pesten. Maar een mooie kattin was evengoed een mooi begrip, hij hielt ervan zijn scharmes te gebruiken en zat graag in de belangstelling van het vrouwelijk schoon. Jammer genoeg waren er weinige in Riverclan die naar zijn mooie woorden en warme stem wouden luisteren. Andere vonden het gewoon vreemd hoe snel de kater van karakter wisselde. Bij zwakkere was hij vals en gemeen, bij vreemde kil en afstandelijk, bij vrienden -niet dat hij die echt had- kon hij een hartelijke kater zijn met een goed gevoel voor humor en weer bij kattinen was hij een enorme charmeur. Het was gewoon vreemd voor vele. Maar vreemde uit een andere clan wisten dit niet. Die kende zijn andere kanten niet. Zo werd de kans op een geslaagde flirtpartij vergroot.

Warpaw liep stug door, hij had het wel gezien. En zover zijn snelle blik rond gespeurd had was er niemand. De wind kwam van achter, hij rook enkel zijn eigen geur en hetgeen wat er achter hem lag. Zo liep hij verder, enkel wetend wat er achter hem lag. Of ja, ruikend. Hij mocht dus ook een tijdje van zijn eigen geur genieten. Leuk. Maar ja, niet alles kon naar je zin zijn. En zo liep hij weer verder, al was hij natuurlijk nooit gestopt voor zijn gedachte stroom. Ineens kwam er een andere geur, toch was deze niet sterk genoeg om hem om te laten kijken. Een staart gleed langs zijn oor. Een deel van hem wou omspringen of in ieder geval zijn gespierde lijf spannen. Toch dwong hij het tegenover gestelde, hij dwong zijn lijf tot rust. Voor de ander zou het niet lijken alsof hij geschrokken was. "Be care full," werd gesproken voor een harde lach. De kater grijnsde. ‘I will darnlin’, I will’ antwoordde hij terug terwijl hij zijn staart langs zijn lichaam oprolde. Hij draaide zich om en keek naar de kattin met de bruine pels. Warpaw peilde haar nog. Wat wou hij doen, de ene zonde of de ander. Wraak of lust waren de woorden die rond hem speelde.

{Is Caraph een beetje in de flirtzone van War? Of is ze te oud? xD

Het bleef stil en de kater peilde de ander zoals hij haar ogen voelde prikken op zijn pels. Een kattin, ouder als hijzelf, hoeveel was hem onbekend. Hij was slecht in nummers, ze irriteerde hem mateloos. Warpaw was zo oud als hij was, het nummer hoeveel volle manen hij had gezien was niet belangrijk. Als ze het zo interessant vonden vroegen ze het maar aan Dawnstar. Hij raakte weer afgeleid. De kattin. Ze had een wild bruine tabby pels. Het was een mooie geheel van verschillende tinten. Hij zag de kleur van konijn erin terug komen, niet dat dat van belang was. En welke soort was ze? Geen clangeuren, ook geen Kittypet. Al waren die twee logisch gezien al weggestreept. Hij somde alles nogeens mooi op voor de sier. Rogue of Bloodclan. Beiden roken naar wilde kruiden, planten en hadden zelf dezelfde komijn geur bij zich zoals prooi dieren. Bloodclan rook wat sterker naar een echte kat, aangezien ze erbij leefden. Toch verschilde dit ook in hoe de kat was, gingen ze veel met andere om of juist niet? Waarschijnlijk zou hij het moeten vragen als hij het wou weten.