Different

Een nieuwe nest had ze moeten maken na de ceremonie, maar het had vreemd aangevoeld. De vorige keer was ze met haar broers naar binnen gestapt, maar deze keer was ze alleen gegaan. Nerveus had ze een beetje met haar oude apprentice nest rondgezeuld, te bang om een nieuwe te maken en straks een kwade warrior op haar nek te krijgen, en had een eenzaam plekje achterin de den gevonden waar ze kon gaan liggen.
Ook was ze dus eenzaam opgestaan, het felle zonlicht had in haar blauwe kijkers geschenen toen ze uit de den was gestapt en een rilling gleed over haar rug toen ze gelijk de blikken van de oudere warriors op zich voelde en nerveus beet ze op haar lip. Met slenterende passen liep ze naar de prooistapel en pakte een van de kleinere prooidieren eruit om deze vervolgens zorgvuldig te ontdoen van zijn vacht. Bij de eerste hap werd ze weer belaagd door haar nervositeit en keek angstig om zich heen. Ze verbeeldde zich natuurlijk dat iedereen naar haar keek en meteen van alles van haar verwachtte, maar in de werkelijkheid was iedereen gewoon bezig met zijn eigen ding, maar Runningvole zat ineengedoken in de schaduw, angstig voor elk woordje kritiek.

OOC; open~

Thrushdive zat rustig in het kamp met wat andere warriors. De ceremonie was pas geweest, en nu was het alweer rustiger. De warriors waar mee hij zat  gingen er vandoor, de één jagen, de ander op patrouille. Hijzelf had even rust, daar was hi wel blij mee. Zijn ogen vielen op Runningvole, die onlangs nog zijn apprentice was geweest. Ze leek nerveus en onzeker. Kopschuddend kwam hii op har afgelopen en legde hij zijn staart op har rug. "Hé, kop op, Runningvole. Je bent onlangs warrior geworden, niet zo onzeker. Je bent het niet voor niets geworden, hé. Je hebt het verdiend," moedigde hij haar aan.

Ze schrok op toen ze plots iets op haar rug voelde en krabbelde gelijk op haar poten, haar eigen staart bijna verdubbeld in grootte en haar blauwe kijkers verwijd. Trillend draaide ze haar kopje om en zag haar oude mentor daar staan, terwijl hij woorden uitsprak die ze maar voor de helft kon verstaan, aangezien ze te druk was met zich druk maken over zaken die haar eigenlijk helemaal niet druk mochten maken.
"N-nee." mompelde ze stug en schudde bevend haar kopje. "Ik moet.. alles goed doen. Anders is mama teleurgesteld in me." Mompelde ze en begon de grond hevig te kneden met haar poten. Ze moest nog jagen, patrouilleren, katten van hun gebied jagen. Alles..! Oh nee!

Van een afstandje volgde hij het gesprek. Een gesprek tussen nieuwe warrior en oud-mentor. En hij begreep de druk die op haar schouders lag, met de leader zelf als moeder. Hij besloot zich er ook even in te mengen. Gewoon omdat hij het sneu vond. Niet dat hij enige connectie had met haar, Runninvole. En hij hoopte daarbij ook dat ze niet zo zou zijn als haar broer. Dan wist hij zeker dat zijn woorden van opbeuring niet gewaardeerd zouden worden. Forest had een eind verderop liggen zonnen, maar hij hees zich nu overeind, om naar het tweetal toe te lopen. "Runningvole," begon hij. "Het is altijd vreemd als je van den verwisselt. Denk maar aan het moment waarop je de nursery verliet voor de apprentice den. Maar bedenk ook hoeveel fouten je als jonge apprentice kon maken. Dat verandert niet als een nieuwe warrior. Iedereen maakt fouten in het begin, en ik weet zeker dat Shrewstar niet anders van jou en je littermates verwacht. Ze verwacht net zo min perfectie van jou als van iedere andere nieuwe warrior." Oh ja, hij deed ook zoveel fout in zijn eerste moons als warrior. En nog steeds. En hij wist dat hij het ook altijd zou blijven doen.

Ja, daarin kon Thrushdive zich wel bij inleven. Hij zelf had ook altijd graag gehad dat zijn moeder trots op hem was. Want ja, naast dat Thrushdive mentor was geweest van Runningvole, was hij ook haar broer. "Ik kan uit eigen ervaring vertellen dat mam niet teleurgesteld is als jij gewoon je best doet. Niemand is perfect, Runningvole, dat verwacht ook niemand van je, ook mam niet," vertelde hij haar. Nu was hij enkel haar broer, misschien was dit makkelijker voor Runningvole. Thrushdive wou er graag voor zijn familie zijn. Wat voor mousebrain hij ook zijn kon.
"Runningvole," klonk een andere stem. Oh, fijn, daar ging het zusje-broer moment. Ag, hij kon het Forestrain niet kwalijk nemen. Nou ja, de woorden van hem waren praktisch de woorden ie hijzelf had uitgesproken. Misschien was het wat makkelijker als de bevestiging van meerdere kwamen. Al kon hij begrijpen dat het idee van afgeluisterd worden ook niet zo fijn was. Dat was Thrushdive gewoon. Deze wijsheid was eigenlijk ook niks voor de cyperse kater.

Haar oudere broer probeerde haar moed in te praten, maar Runningvole's gedachten waren allang bij die drukmakende dingen. Straks was zij een uitzonderingen, straks moest zij zich meteen wel laten zien en gelijk alles perfect doen ..! Haar ademhaling versnelde in zijn tempo en haar poten begonnen steeds wilder de grond eronder te kneden.
Plots kwam er een tweede kat bij, die ook een of andere preek begon te geven. Haar blauwe ogen verwijdden zich en ze sprong overeind, haar twee kleurige vacht half overeind en haar ogen nu wijd opengesperd. "Jullie begrijpen me niet ..!" Riep ze angstig en paniekerig uit, terwijl haar ogen hopeloos door het kamp gingen, als het antwoord zich op de grond of in de lucht bevond.