Our stars have failed us! {Ganzenopdracht}

De vredige, nachtelijke stilte die de Apprentices Den zachtjes omhelsde werd plotseling verstoord toen Gloriouspaw wakker schoot. Zijn hart bonsde in zijn keel, en kon zijn snelle ademhaling voor een paar seconden niet onder controle houden. Met enorme pupillen keek hij om zich heen terwijl hij zichzelf onhandig omhoog hielp.
Nog half in slaap zette zijn nachtmerrie zich voort. Enorme kwaadaardige sterren stonden op het punt om de vrede van de nacht te verstoren, en de zwarte kater leek er niets aan te kunnen doen. Nog net niet in blinde paniek maakte hij zich zo snel en zachtjes mogelijk uit het benauwde benauwde hol. Nogmaals keek hij vlug om zich heen, en maakte zich uit de voeten.
Met geluidloze passen rende Gloriouspaw over de met dennennaalden bedekte grond. Vluchtig keek hij omhoog, en ontdekte dat hij nog steeds aan de sterren stond blootgesteld. Hij maakte zijn pas nog iets sneller, tot hij een kleine schuilplaats tussen de blootgestelde wortels van een grote eik vond. Zonder na te denken kroop de zwarte leerling tussen de wortels waardoor hij binnen no-time onder het zand zat. Met grote ogen keek hij naar boven, en ontdekte dat het uitzicht compleet was geblokkeerd door de dikke bladeren en takken boven hem. Een grote zucht verliet zijn bek terwijl hij wat comfortabeler ging liggen. De sterren waren gevaarlijker dan ooit, en alleen hij wist dit. Met deze gedachten doezelde hij zachtjes weg naar een uiteindelijke droomloze slaap.
Maar dit duurde niet lang. Door het breken van een tak dichtbij schoot hij weer wakker, en keek gedesoriënteerd om zich heen. Waar was hij? Wat deed hij hier? Langzaam stond de leerling op, en kroop onder de wortels vandaan. De vage nachtmerrie van eerder leek zijn geheugen alweer verlaten te zijn..

{Haha, dit is zo weird}

The least important things, lead to the
Greatest Discoveries.
- The Doctor.
Our stars have failed us! {Ganzenopdracht} Xogq45

♥:

Lightninppaw liep rustig door het Shadowclan territory. Hij kon maar weer eens niet slapen... Hij trapte perongeluk op een takje. Het takje knapte. Opeens zag hij een andere apprentice tussen de wortels van een grote eik vandaan komen. Hij was een Shadowclanner, alleen hij keek een beetje verbaast om zich heen. "Wat doe jij nog zo laat hier?" vroeg Lightningpaw. Hij ging voor de kater zitten en bekeek de kater. De kater had een zwarte vacht. Hoe heette hij ookal weer? vroeg Lightningpaw zich af. Hij dacht diep na. Gloriouspaw, was het. De kater heette Gloriouspaw. Lightningpaw krulde zijn staart om zijn poten heen. Hij keek de kater afwachtend aan. Wat deed de kater zo laat in het territory? En wat deed hij tussen de wortels van een grote eik?

Our stars have failed us! {Ganzenopdracht} 2hfmo0o

Een diepe geeuw kwam voort uit het bekje van de zwarte apprentice. Waarom hij hier ook was, het werd tijd om terug te keren naar het kamp. "Wat doe jij nog zo laat hier?" klonk het plotseling in het duister. Met nekharen overeind keek Gloriouspaw verschrikt om zich heen. Zijn ogen waren nooit helemaal perfect geweest, zelfs niet met nachtzicht in het donker. De stem had nog jong geklonken, tot opluchting van de zwarte kater. Een warrior was misschien wat minder prettig geweest om tegen te komen midden in de nacht, dat had teveel uitleg gekost.
Gloriouspaw knipperde nog een paar keer met zijn ogen, en zag de andere kat steeds duidelijker verschijnen. De andere leerling was inmiddels al gaan zitten, en keek Gloriouspaw afwachtend aan. "Hetzelfde kan ik aan jou vragen." Hij had niet veel zin in een conversatie, en al helemaal niet op dit moment. De kater was lichtelijk verward en slaperig, wat zijn humeur geen goed deed.
Nogmaals schudde Gloriouspaw zijn vacht uit, en keek de ander neutraal aan. "Sorry, onbeleefd van mij. Wat was jou naam ook alweer?" vroeg hij kalm, terwijl een kleine geforceerde glimlach zich op zijn bek vormde.

The least important things, lead to the
Greatest Discoveries.
- The Doctor.
Our stars have failed us! {Ganzenopdracht} Xogq45

♥:

"Hetzelfde kan ik aan jou vragen." zei Gloriouspaw. Gloriouspaw schudde zijn vacht uit en keek weer neutraal naar Lightningpaw. "Sorry, onbeleefd van mij. Wat was jou naam ook alweer?" vroeg Gloriouspaw kalm terwijl hij een geforceerde glimlach op zijn bek vormde. "Ik ben Lightningpaw. Maar om antwoord te geven op je eerste vraag, ik ben hier een beetje aan het rondlopen. Ik kon niet slapen." antwoordde Lightningpaw kalmpjes. Het deed hem goed om 's nachts door het territory te lopen. Hij wist alleen niet waarom. "Maar waarom ben jij hier?" vroeg hij. Hij had nog steeds geen antwoord gekregen op zijn vraag en hij wilde graag een antwoord. De meeste katten lagen nu te slapen.

De zo genoemde Lightningpaw legde zijn situatie uit. Door de nacht zwerven omdat hij niet kon slapen, dat was bij Gloriouspaw toen hij net apprentice was ook het geval. Elke nacht even sterren kijken, en hij kwam helemaal tot rust.
"Maar waarom ben jij hier?" vroeg de jonge leerling toen. Tja, dat was een goede vraag. Als hij hier zelf nou het antwoord op wist te herinneren. "Ik maak vaak nachtelijke wandelingen en jachten om.. sterker te worden," improviseerde hij, nog steeds met neutrale stem en lege blik. Sommige dingen hoefde niet iedereen te weten. Hij stond sowieso al bekend als 'vreemd' of 'in z'n eigen wereldje' in het kamp, en die reputatie hoefde niet erger te worden. "Laten we maar terug gaan. Het feit dat we toegestaan zijn het kamp uit te gaan betekend niet dat iedereen het tolereert dat twee leerlingen de halve nacht weg blijven," verzuchtte hij. Nog één maan, en hij kon van de vrijheid van warriors genieten.

The least important things, lead to the
Greatest Discoveries.
- The Doctor.
Our stars have failed us! {Ganzenopdracht} Xogq45

♥:

"Ik maak vaak nachtelijke wandelingen en jachten om.. sterker te worden," antwoordde Gloriouspaw met een neutrale stem en een lege blik. Lightningpaw geloofde hem niet. Waarom ging Gloriuspaw trainen tussen de wortels van een eik? "Laten we maar terug gaan. Het feit dat we toegestaan zijn het kamp uit te gaan betekend niet dat iedereen het tolereert dat twee leerlingen de halve nacht weg blijven," zei Gloriouspaw zuchtend voordat Lightningpaw wat kon zeggen. "Tuurlijk trainen tussen de wortels van een eik? Ik geloof je meteen." zei Lightningpaw sarcastisch. "Maar nachtelijke jachten hé? Nou dan gaan we toch gezellig met zijn tweeën jagen." zei Lightningpaw terwijl hij opstond. Hij negeerde de andere opmerking van Gloriouspaw. Hij wilde niet terug naar het kamp. De blauwe-grijze kater rekte zich even uit. Hij was deze moon al wat gegroeid maar hij was nog steeds net iets kleiner als andere katers van zijn leeftijd. Daar egerde hij zich heel erg aan.

*Lightningpaw is gemeen xD en hij heeft nu een andere vacht kleur.*