Past will be Past not more!!

Langzaam sloop ze over het Shadowclan Camp, niet dat het het slim was. Alleen had ze weinig vrienden, nee helemaal niemand. Haar blauwe ogen straalde in de net op komende zon, met een zucht sprong ze op en liep langzaam veder. Niemand kende haar en zij kende ook niemand net als een kitten die net geboren was, misschien kende andere haar maar veder wist zij geen namen van hun. Ze keek ruistig naar de lucht, die kat in haar dromen. Haar zelf maar dan verwilderd en haar als ze niet zou praten alleen banger, sterker en anders dan zichzelf. Ze voelde haar hard kloppen in haar borst kast door deze gedachten, ze zuchtte diep en keek in het rond. Ze was ergens in het kamp, het voelde fijn en vertrouwd maar ook weer niet het leek dat ze niemand kende. Niemand om bij te troosten, niemand om voor op te komen. Ze zuchtte en voelde haar hard nog meer kloppen, ze had zo weinig gezien. Zij kende niet eens veel Clan katten en wist niet eens van elke Clan een leider op te noemen alleen van haar eigen Clan, wacht hoe hette ze ook al weer sh.... Nee ookk weer vergeten. dacht ze doordat ze het over de Shadowclan had. Haar poten stopte op een plaats, er was veel gras. Een soort open plek met open gedachtens die niemand wist te ontrafelen.
~Eerste post voor Roughkit

¥Thema¥
¥VOICE¥
Alleen de vrouwelijke stem

stuff:

Roughkit geeuwde terwijl het vage licht haar de nursery binnen kwam er haar zo wekte. Het was wennen om weer in de nursery te slapen. Ze had er zeker al twee en een halve moon niet meer geslapen, en nu ging ze al bijna apprentice worden! Het was zo raar, maar ze was wel blij, ze had geslapen als een roosje. Ze geeuwde en rekte haar achterpootjes uit. Een zijdelingse blik wierp ze op haar moeder, volgens mij sliep ze nog. Niet dat ze dat zag, Roughkit kon het horen en voelen aan haar ademhaling. De kitten stond op en trippelde de nursery uit. Het felle licht verblinde haar ogen. Goed mochten de ogen van Roughkit dan niet zien, maar fel licht kon wel ongelooflijk pijnlijk zijn.
Nu ze beter was, of zo goed als beter, ging alles ook weer wat beter. Ze had geen koppijn meer, en het duurde minder lang voor haar ogen gewend waren, zoals nu. Ze kon alles prima onderscheiden, enkel was het gene war verergerd waziger dan het gene wat dicht bij was.
Roughkit rende de open plek op, en zag net een zwarte apprentice over het hoofd. Ze botste er tegen aan en tuimelde naar achteren. Het was een jonge apprentice, ongeveer zes moons. Ze negeerde dat ze tegen haar aan was gebotst en zette meteen een grijnsje op. "Fadepaw, is het niet?" Vroeg ze aan de zwarte apprentice met blauwe ogen. Ze kende de meeste apprentices wel, maar trok niet veel met hun op. Meer met haar den genoten en haar familie.

Ƈυяισѕιту cαη вє ɗαηgєяσυѕ,
вυт ɗαηgєя cαη вяιηg αɗνєηтυяє
αηɗ αɗνєηтυяє ωιƖƖ мαкє уσυ ғeel αƖινє.

::

Fadepaw stond ergens in het kamp, zelf had ze niet door waar of waarom. Die rillingen kwamen elk moment bijna terug, ze was geen monster maar waarom had ze die angst. Ze keek omhoog en glimlachte naar de lucht to er iets tegen haar aan botste en ze daardoor ook om viel, ze wreef kort over haar hoofd heen en draaide zich gelijk om naar de kat wat eigenlijk een kitten was. Ze kreeg kleine spleet ogen toen ze de kitten zag grijnze, "Fadepaw, is het niet?" miauwde de tabby She - Cat. Het was een kitten maar hoe kon in Starclans naam een kitten haar naam weten, ze kent bijna helemaal niemand hier maar waarom kennen zoveel katten haar dan wel. Even kon Fadepaw al haar haren uit haar lijf trekken maar beheerste zich en wendde zich tot de kleine kitten, ze zette een glimlach op. "Ja dat ben ik en jij bent...... Wie?" miauwde ze naar de bruin gestreepte kitten, even stond ze stok stijf. Die rillingen, werden erger en erger. Haar ogen stonden nog steeds als spleetjes maar vlug schudde ze haar kop, langzaam gleed de wind door haar vacht en negeerde ze de kitten en besloot nu voor de wind te gaan kijken. "weet je wat je nu kan doen?" miauwde ze op fluistertoon naar de kitten, ze sprong omhoog en riep keihard: "Lets High five The Sky!!" Ze stak haar poot in de lucht tot ze op de grond neer viel. Ze wiebelde met haar oor en kreeg een schaamde lach, ze keek de kitten aan met een glimlach.

¥Thema¥
¥VOICE¥
Alleen de vrouwelijke stem

stuff: