~Be careful telling your problems, 99% is happy that only you have them~

Lynxfang had zichzelf aangezet om de border te gaan checken die vlakbij de Twoleg place lag. Toen hij daar had gelopen en enkel een oude Rogue geur had opgemerkt en zijn markeringen had achtergelaten, was de kater opeens overgestoken en was met een impuls richting de nesten vertrokken. Hij kwam er niet vaak, maar was wel gewend aan de rare nesten van de rare wezens. Lyxnfang kwam niet graag in ander gebied dan zijn clan-territorium, door zijn haat aan andere clans en buitenstaanders, toch was het wel eens fijn om eens ergens anders rond te lopen. Kittypets waren daarbij ook de niet Riverclanners waar hij geen probleem mee had. De meesten waren niet moordlustig of gewelddadig, dus besloot de kat om in hun levensbuurt te lopen. Wel, helaas was er ook de Elite, maar goed, die negeerde hij dan maar gewoon. Lynxfang kwam in zijn eerste momenten bij de Twoleg Place geen enkele kat tegen, maar opeens klonk er een schreeuw en schoot er een kat voorbij. Lynxfang schoot er achteraan en vond de poes terug onder een boom. Even was hij verbaasd, want de poes was zo ongeveer kaal. Lynxfang herstelde de gedachte en rook even de geuren om zich heen. Een groot aantal vieze kwamen van de poes af, maar hij kon ze niet verklaren,toch maakte het hem even duizelig. Lynxfang herstelde zich en ging naar de poes toe. Ze was oud en er hing de geur van ziekte over haar, maar ze zag er verdrietig uit. "Is alles oké?"vroeg hij en liet expres zijn schouders wat zakken,zodat ze zijn spieren niet zo vlug zou opmerken. Hij wou haar niet bang maken.

Zodra Lynxfang de vraag had gesteld, kreeg hij er spijt van. Het was een domme vraag en hij keek wat beschaamd bij het droge antwoord. ''Sorry"mompelde hij. De kat wist nooit zo goed hoe hij met dit soort situaties om moest gaan en keek enkel naar de bijzondere poes. . “Wat brengt jou zo ver van Riverclan gebied?” Lynxfang keek even om en richtte zich weer op de poes voor zich, ze zag er kalm uit. "Iets anders dan mijn eigen territorium zien"beantwoordde hij zo simpel mogelijk en ging toen zitten, "Ik ben Lynxfang, kan ik wat doen?". Meer wist hij niet, wat moest hij doen? Ze was duidelijke ernstig ziek en misschien kon zelfs Starclan niet over haar lot beslissen,als ze dat al deden.

Lynxfang luisterde naar de raspende zucht van de poes voor zich en trok met zijn oor,  “Juist ja, nou ja als we dan toch bezig zijn mijn naam is Skinny Love. Mevrouw Skinny Love, of mevrouw voor jou.”Skinny Love, de naam deed hem denken aan de Warrior namen, blijkbaar kozen ook de Tweebeners dat soort namen uit. Skinny Love begon opeens te hoesten en Lynxfang keek haar geschrokken aan, niet wetend wat te doen,  “Hoe komen ze bij jou naam?”Lynxfang kuchte kort,ergens blij dat de hoestbui over was. "Vanwege mijn vacht en mijn tanden"hij trok even een bovenlip omhoog en zijn wat grotere ronde hoektanden waren kort te zien, maar hij wou haar niet bang maken, als dat al zal lukken en liet zijn bovenlip weer neer. Meteen kreeg hij de volgende zin op hem afgevuurd. Lynxfang grinnikte kort bij het antwoord van de poes, "Nee,ik heb wel eens in de Medicine Den gelegen, maar dat is al lang geleden"zijn toekomst lag niet bij de taak van Medicine Cat, zijn toekomst stond eigenlijk al vast,als hij het volhield. "U weet wat over onze gebruiken, hoe komt u aan deze wijsheid?" Ze had zijn nieuwsgierigheid gewekt en aangezien ze zelf net zei dat hij niks kon doen,was een gesprek aangaan misschien nu nog wel het beste.

Skinny Love smakte even en Lynxfang ging zelf wat verzitten. Hij was benieuwd naar haar antwoord zodadelijk, misschien had ze wel een bijzondere geschiedenis gehad. De kans dat ze zelf ooit een Clancat was geweest weerde hij af,met haar kale vacht zou ze het waarschijnlijk niet lang gered hebben in Leafbare. Waarschijnlijk had ze in haar leven de katten ontmoet en zo dingen te weten gekomen, “Ach, wat is wijsheid jongeman? Eigenlijk is het een verzameling van informatie die je in jou hersens samenvoegt tot een geheel. Soms klopt dat beeld van geen kant, omdat iedereen zijn eigen ideeën en beelden daaraan toevoegt en het daardoor eigenlijk vervormd.” Lynxfang keek haar verbaasd aan en probeerde na te denken over de woorden. Een verzameling van informatie, hij had al vroeg geleerd dat alle andere katten die niet van zijn clan afkwamen slecht waren. Inmiddels was hij niet zo'n zwart wit denker meer, hij bleef toch een hekel aan ze hebben. Zijn wijsheid lag niet bij beoordelingen van anderen, maar wel in gedrag, misschien... "Ik denk dat je gelijk hebt" Skinny Love vervolgde;“Ik ben niet altijd zo geweest.” Ze grijnsde naar hem. “En al helemaal niet zo’n ziek zwak scharminkel.” Lynxfang voelde dat hij kort bloosde, de oude Kittypet bracht hem van zijn stuk. Hij de sterke en strenge Lynxfang! “En nee, meer krijg je daar niet over te horen. Nieuwsgierigheid is niet altijd goed, dat kan je flink in de nesten werken zelfs.” Jammer, dan moest hij het maar met zijn gokjes doen. “Dus Lynxfang wat is het dichtste dat jij ooit bij de tweebeners geweest bent?”vroeg Skinny Love opeens. Het duurde eventjes voordat Lynxfang een antwoord wist,"Ik ben een keer eerder geweest om even ergens anders te kunnen zijn en ook om even te kijken of hier alles oké was, maar dat is lang geleden,ik was pas net Warrior en ik ben er langs gelopen op weg naar de High Stones"ratelde hij zijn gedachtes op, hij ontweek kort haar blik en liet zijn donkergroene ogen naar de heldere lucht gaan. "Mijn clangenoten vinden me een lastpak,maar ze weten ik de laatste ben wie de clan zal verraden"mompelde hij in zich zelf en keek toen weer in de heldere gele ogen van de ouwe poes. Wat kon hij doen voor haar?

Lynxfang deinsde kort naar achteren toen Skinny Love over haar vacht begon.“Ik heb geen vacht nodig om warm te blijven. Mijn lichaamstemperatuur is veel hoger dan die van jou. Ik ben dus niet zo zielig dat ik een vacht nodig heb om te zorgen dat ik warm blijf. Echter is mijn lichaamstemperatuur op het moment ietsje te hoog, nou ja veel te hoog eigenlijk.” Hij keek beschaamd naar zijn voorpoten, "Sorry, ik ben niet aan katten zoals u gewend"de waarheid, dit was de eerste keer dat hij een kale kat zag. Ergens vond hij het er indrukwekkend uitzien, een kat zonder een vacht. “Het probleem is dus alleen wel dat als ik dan koorts krijg, dat ook flinke koorts is.”Oh. Lynxfang zie niks terug, maar beantwoorde maar haar vraag over zijn eerdere ervaringen hier.“Maar goed, blijkbaar hebben de tweebeners besloten dat ik doodga. Het voordeel is daarvan wel dat ze mij niet meer naar dat stinkhol brengen met hun namaak troep, waarvan ze denken dat dat helpt.” Lynxfang zweeg ditmaal geschrokken. Hij vertelde maar zijn ervaringen over hier,aangezien ze daar naar vroeg “En wat vind je, is het oké?” "Ja, het lijkt rustig". (...) “En hebben ze daar een reden toe?”vroeg Skinny Love opeens en Lynxfang schrok op vanuit zijn gedachtes. Hij vergat even wat hij gezegd had en keek de poes verbaasd aan,die rilde en haar ogen sloot. Lynxfang sprong op, "Skinny Love?"zei hij voorzichtig en liep naar de poes toe. Hij legde een poot op haar flank,die warm aanvoelde.