Taking a break

Onderwerp: Taking a break di 5 apr 2011 - 17:13

Groene bladeren bewogen langzaam in de wind, hun gefluister en geruis duidelijk hoorbaar in de wind. Als een.. niet verstaanbare spreuk? De natuur behield vele geheimen, die waarschijnlijk ook wel een tijd geheim zouden blijven, wie weet wel voor altijd. Maar, dan kon je er toch nog wel over filosoferen? Flamepool vond van wel. De witte flame point kater stapte tussen de varens vandaan, zijn vacht leek bijna als een vlam te gloeien in het felle zonlicht, iets wat hij niet kon gebruiken als hij aan het jagen was.. Hij moest zich dus verbergen... Hij sloop in de richting van een stuk met hoog gras, dat kon hem prima verborgen houden, of niet dan? Hij sloop dus maar door. Zijn poten nauwelijks geluid makend op de grond, en wat wel geluid maakte? Dat werd overstemd door het geruis van het gras en de bladeren. Een eekhoorn was een stuk verderop bezig met een dennenappel te verwerken tot iets.. wat hij eigenlijk niet wist, misschien was hij het aan het eten? Hij zou het niet weten, het is een dennenappel, das toch niet eetbaar? Naja, hij moest de eekhoorn vangen, niet over zijn eetpatroon gaan nadenken. Hij bleef even stil zitten, de situatie bekijkend. Daarna zette hij zich af, hij zag zichzelf reflecteren in de ogen van de eekhoorn terwijl het beestje zich omdraaide en hem aanstaarde. Al snel raakten zijn klauwen de vacht van de eekhoorn en was het met een snelle beet afgelopen. Met een tevreden gezicht begroef hij de eekhoorn en wreef hij zijn snoet schoon. Hij knipperde een paar keer met zijn helderblauwe ogen en bedacht zich dat hij nog wel eventjes lekker kon gaan liggen. Het was prachtig weer, of niet dan? Met zijn gracieuze loopje, liep de slanke kater naar de zonnerotsen toe. Ondanks hun koele kleuren, waren ze aangenaam gewarmd in de zon. Hij zette zich af en landde op één van de lagere stenen. Daar krulde hij zich op en legde hij zijn kopje op zijn poten. Daarna begon hij een beetje in te dutten, hij leek nu net een bolletje wit(en een beetje rood) dons.

And now I finally found you, I lost myself.

Onderwerp: Re: Taking a break di 5 apr 2011 - 17:33

Een lichte crémekleurige poes liep door het territorium van de clan. Ze werd steeds ouder en ze was nu al gegroeid. Ze was een hele slanke sierlijke poes. De meesten zagen haar niet echt als een krijger en sommigen lachten haar uit. Maar ze was heel snel en behendig. Ze was altijd een mysterieus typje geweest. Vooral als het op een gevecht aankwam. De poes snuffelde over de grond en draaide haar kleine oren naar voren. Ze hoorde de rivier zachtjes stromen in de verte. Ze trippelde sierlijk naar de plaats waar de zonnerotsen waren. De zon scheen en het voelde warm aan op haar dunne vacht. Op een van de rotsen zag de jonge poes een wit met rood dons liggen. Vast een of andere clankat die aan het zonnen was. Dat was de jonge poes Cloudsky ook van plan. Ze liep door de struiken heen en herkende Flamepool. Ze liep eerst naar de rivier toe en zakte door haar voorpoten. Ze dronk van het frisse rivierwater en draaide haar om naar de kater. Ze liet hem nog maar even indutten. Het was heerlijk warm weer en elke kat zocht wel eens naar rust. Dat wilde ze dan ook niet verpesten voor hem. Ze rekte haar slanke lichaam uit en geeuwde zacht. Ze schudde haar vacht eens uit en keek naar de verte. Aan de overkant van de rivier was de andere clan. Maar het was enorm stil aan de overkant. Ze snoof zacht en draaide haar weg. Ze sprong op een kleine rots en zette haar erop neer. Ze spitste haar oren en zette haar rechtop. Haar lichtblauwe ogen gleden over de omgeving heen terwijl ze naar het stromende water luisterde. Rustig sloot de kat haar ogen en wachtte ze af. Ze genoot van de warmte van de zon en van het rustgevende geluid van de rivier. Hier zou ze uren kunnen blijven zitten, alleen al maar om te genieten. Haar lange dunne staart zwiepte de jonge poes zacht heen en weer maar na een tijd sloeg ze deze rond haar lichaam heen. Stilte.

Onderwerp: Re: Taking a break di 5 apr 2011 - 18:37

Zachte ademstoten, naar binnen, naar buiten, gewoon in een rustig tempo, diep. Eigenlijk zoals het altijd ging als je sliep, behalve dan dat hij op dit moment niet snurkte. Dat deed hij bijna nooit. Alles aan Flamepool was zacht en rustig, zelfs zijn slaap. Hij kon er zelfs heel erg breekbaar uit zien, al was hij dat niet zo heel erg. Tenminste, dat hield hij zich voor, want gevoelig was hij best wel. Maar goed, iemand pijn doen had hij nooit gedaan, en andersom ook niet, hem was ook nauwelijks pijn gedaan. Maar dat kwam omdat hij zich zo erg had afgesloten van de wereld als een apprentice. Hij had goed geleerd, maar geen vrienden gemaakt, hij had het toen niet nodig gevonden. Maar nu.. En sinds de laatste maanden van zijn apprenticeschap, had hij de eenzaamheid gevoeld als een blok in zijn maag. Maar goed, iedereen had nu vrienden, en ze hadden geen trek meer in een veel te serieuze kat. Er werd wel eens gefluisterd dat het helemaal niet leuk was om met hem te spreken, maar zo erg was hij toch niet? Een vlindertje landde op zijn neus, en langzaam openden zijn helderblauwe kijkers zich weer. Hij keek scheel, gewoon om een goed beeld te krijgen op de vlinder. Hij moest hem van dichterbij bekijken, hij kon de tere vleugels goed zien in ieder geval. Elk tintje kleur, elk stofje erop. Ze waren vossenrood met zwart, prachtige vlinder in ieder geval. Hij bleef er een tijdje naar kijken, totdat de vlinder zijn vleugels spreidde en ervandoor fladderde, wat onhandig vond hij ze altijd vliegen, die vlinders. Maar wie was hij? Hij kon niet eens vliegen notabene. Toen viel zijn blik op Cloudsky. Huh?! Wat deed zij hier? Hoe kon ze hier ineens zijn? 'Cloudsky?' Stamelde hij, puur om het feit dat hij niemand verwacht had om hier te zijn. Wat onhandig krabbelde hij overeind en viel hij bijna van de rots af. Zijn poten maakten eventjes een slepend geluid over het steen, maar al snel zat hij weer. Had hij weer, viel hij bijna van de steen. Zijn schuwe en gesloten karakter had weer eens toegeslagen. Hij gaf zijn nekharen even een vlugge lik om ze weer plat te leggen, 'Wat doe je hier?' Vroeg hij daarna maar voorzichtig met zijn zachte stem.

And now I finally found you, I lost myself.

Onderwerp: Re: Taking a break di 5 apr 2011 - 18:52

De poes had haar ogen nog steeds rustig gesloten. Ze luisterde naar de rivier en probeerde deze te negeren. De poes probeerde naar haar eigen ademhaling te kunnen luisteren en naar de slapende Flamepool. Ze sloeg een keer met haar dunne staart en plots schrok ze op. Ze hoorde plots de zachte geschrokken stem van de kater. Ze hoorde geluiden en draaide haar voorzichtig om. Ze zag net nog hoe hij bijna van de rots afviel. Zwijgend keek ze naar de jonge kater. Hij was 1 maan ouder dan haar en een stuk groter. Ze was een winterkat. Ze was in de winter geboren en bleef klein. Vreselijk. Al vond ze het niet erg om slank te zijn. Cloudsky hoorde de woorden van Flamepool en grinnikte even omdat hij zo geschrokken was dat ze er was. Zijn stem was voorzichtig en zacht, dat was eigenlijk best schattig. Vele katten zeiden altijd tegen haar dat hij stom was en niet leuk om mee te praten, maar ze had eigenlijk geen hekel aan een kat. Ze kon goed overweg met de clankatten, met ze allemaal. Ze vond het ook leuk om met onbekende katten om te gaan. Vooral met rogue katten. Altijd nieuwsgierig hoe ze waren. Je zag altijd duidelijk verschillen. Ze draaide haar naar de kater en grinnikte even zacht en verlegen, vooral omdat ze hem zo had laten schrikken. "Sorry, Flamepool. Ik wilde je heus niet laten schrikken. Ik zag je rusten en ik wilde je niet wakker maken, maar ik kwam even wat drinken" zei ze vriendelijk met haar zachte warme stem. Ze zette haar neer en likte haar pootje sierlijk schoon. Ze liet haar lichtblauwe ogen even over de rivier heenglijden kort leek het alsof ze iets zag bewegen in de struiken, aan de overkant. Ze negeerde het maar. Niemand zat op het verkeerde terrein dus er was niets aan de hand. Cloudsky keek weer naar de kater en richtte haar lichtblauwe ogen en warme blik rustig op de kater die voor haar zat.

Onderwerp: Re: Taking a break di 5 apr 2011 - 19:10

{Clankatten hebben een hekel aan Roguekatten! Altijd Wink

Het is serieus not done om met rogue katten om te gaan en vrienden met ze te zijn, uit den boze}

Flamepool legde zijn oren iets achteruit toen ze begon te grinniken, zat ze hem nou uit te lachen? Hij krulde zijn pluizige staart om zijn voorpoten heen, dat was eigenlijk het enige wat echt langharig was van zijn lichaam, zijn vacht was halflang tot kort. Best wel handig in het seizoen groenblad, het warmste seizoen, dan stikte je tenminste niet in je eigen vacht... Hij had wel eens langharige katten gezien die gewoon immobiel werden omdat het te warm voor ze was om ook maar iets te doen. Daar had hij niet zo'n last van, en anders ging hij wel wat drinken. In het water springen? Nooit, Flamepool hield niet zo van water, dat liet hij maar aan de riverclan katten over. Die mochten de vis wat hem betrof hebben. Als hij het maar niet hoefde te eten, het zag er zo... Slijmerig uit. Nee, niks voor hem. Hij begon zwijgend zijn voorpoot te bestuderen en pulkte nog wat eekhoorn vacht weg tussen zijn nagels, en likte de laatste spoortjes bloed weg. Hij had zijn prooi in ieder geval wel goed verborgen, hij zou het later meenemen als hij terug naar het kamp ging. Hij knikte zwakjes, 'Verstandig,' Miauwde hij, 'Met warm weer moet je meer drinken want anders kun je uitgedroogd raken, dan zit je sneller bij Doveheart dan dat je muis kan zeggen,' Maakte hij zijn zegje af, alsof hij een simpel feit vertelde. Flamepool hield van kennis, hij was dan ook leergierig, maar dat maakte dat hij moeilijker was qua sociale omgang, hij wist gewoon niet goed hoe hij zich zou moeten gedragen dan. Sociaal onhandig noemen ze dat. Hij bestudeerde zijn vlammenkleurige staart eventjes, en keek daarna naar de strakblauwe lucht, regen hoefde hij in ieder geval niet te verwachten. 'Jij al iets gevangen?' Zei hij, met een ietwat nerveuze toon in zijn stem, alsof hij bang dat hij iets verkeerds deed.

And now I finally found you, I lost myself.

Onderwerp: Re: Taking a break di 5 apr 2011 - 19:18

De jonge poes keek nieuwsgierig naar de kater. Even was het stil tussen beide katten. Cloudsky snoof zachtjes en likte haar vacht wat schoon. Ze sloot kort haar ogen en opende deze. Ze richtte haar lichtblauwe ogen weer op Flamepool. Toen de kater iets begon te vertellen spitste ze haar oren naar hem. Ze luisterde en knikte even, omdat ze hem begreep. "Klopt" zei ze rustig en glimlachte. Hij viel eigenlijk best mee. Wat hadden andere katten toch tegen hem? Ze snoof even bij die gedachte. Ze vond het soms echt stom als katten een andere kat zouden uitlachen of uitschelden. Ze kon niet tegen zo'n dingen, maar ze hield haar erbuiten. Ieder zijn eigen mening jammer genoeg. Cloudsky zette haar neer, iets dichter bij Flamepool zonder dat ze het doorhad. Ze hief haar andere poot op en likte deze weer schoon. Ze zette hem rustig neer en keek weer naar de kater. Ze hoorde zijn vraag en schudde haar hoofd. "Ik ben nog niet echt op jacht gegaan, jij wel?" vroeg ze daarna en dacht aan iets. Ze had zijn nerveuze stem gehoord. Niet heel hard maar zachtjes. Zou er iets zijn met hem? Ze wist het niet, maar vragen deed ze het niet. Ze draaide een oortje naar buiten omdat ze iets hoorde, maar het was niets. Alleen maar het geritsel van de bladeren door de wind. Ze snoof en draaide haar oor weer naar Flamepool. Ze had hem een vraag gesteld dus hij zou gaan antwoorden. En ze wilde niet doof spelen en niet steeds vragen wat hij gezegd had. Ze wilde alles goed kunnen horen zodat ze verder konden praten. Cloudsky keek in de ogen van de jonge kater en wachtte af.

[Ik bedoel ook niet vrienden. Ik bedoelde dat ze altijd nieuwsgierig is of het waar is wat ze zeggen over de rogue katten ^^]

Onderwerp: Re: Taking a break wo 6 apr 2011 - 19:36

Flamepool volgde een vlindertje met zijn ogen terwijl deze weer voorbij vloog. Was het dezelfde vlinder als net? Hij kon daar alleen maar naar gissen, maar het leek hem wel grappig. Het was lastig om vlinders te onthouden, onderscheiden? Uitgesloten, dat ging hem never nooit lukken. Hij was al niet zo goed in het onthouden van gezichten en namen, maar hey. Wie wel? Hij wreef met zijn poot wat langs zijn snuit, om wat zand weg te vegen. Eerder een gebaar uit verlegenheid, dan uit echte netheid. Al was Flamepool best een nette kater, hij hield zijn wittige vacht altijd keurig schoon, vrij van takjes, mos en andere viezigheid. Voorzichtig focuste hij zijn blauwe ogen weer op Cloudsky. Hij merkte het wel dat ze dichterbij kwam, maar hij bleef er gewoon alert bij, niks meer. Het was niet nodig om paranoia te worden? Of wel? Hij was best paranoia, dat gaf hij toe. Hij haalde zijn schouders iets op op haar vraag, 'Ik ben al gaan jagen ja.. Daarom ben ik hier gaan rusten, ik heb een eekhoorn gevangen,' Miauwde hij voorzichtig, niet eens met trots in zijn stem. Hij had gewoon iets gevangen, klaar. Er waren warriors die tig eekhoorns op een dag meesleepten terug het kamp in, waar hij er maar met eentje en misschien een muisje zat. Hij keek naar de zon die op het water schitterde, het zag er prachtig uit. Flamepool kon de natuur wel waarderen. Iets wat sommige clanleden niet konden. Die vonden het soms zelfs grappig om he te vernielen, daar was hij altijd kwaad om en die katten mocht hij dan ook niet. Misschien velde hij soms te snel een oordeel, maar dat deed hij gewoon automatisch.

And now I finally found you, I lost myself.