When she dreams [OPEN]

Urgh waarom moest ze nou ziek zijn. Waarom had ze überhaupt ook gevraagd om te leren zwemmen. De koude wind en het water hadden haar kwnnelijk geen deugd gedaan. Opnieuw nieste ze waarbij ze haar poo voor haar neus hield. Het was nu al de hele dag dat ze moest niezen en snotteren. En het ergste nog aan toe had ze ook nog eens een pijnlijke keel. Met ern puf liet ze zich op haar rug in de zanderige bodem vallen. Ze telde wat nutteloos de wolken die als schapen voorbij dreven. Ze was werkelijk tot niets in staat vandaag. Als nu Ghostpaw haar hier zo zou zien liggen kon ze in één slag een eind aan haar leven maken. Maar ze zou die b'tch die kans niet gunnen. Haar andere zintuigen stonden op scherp dus kon ze gemakkellijk opmerken wanneer iemand haar kant uit kwam.

Als die vieze Bloodclan geur haar kant niet opgekomen was had ze vast gedacht dat het één of andere irritante kit was die hide and seek speelde. Maar of het nu Bloodclan of Riverclan was, toch sprong ze dreigend overeind en liet haar blik over de omgeving gaan. De geur was duidelijk herkenbaar, en dat verraade de kat die de geur droeg dan ook. Maar ondanks de sterke geur kon Silverpaw de kat niet vinden. "Kom tevoorschijn Bloodclan. Ik weet dat je hier zit." De verafschuwing was duidelijk in haar stem op te merken. "Als je binnen tien tellen niet hier bent sleur ik je persoonlijk hier naar toe." Waarom zou ze überhaupt vriendelijk doen tegen een Bloodclanner. Die achterlijke vlooiebaksels.

Geïrriteerd sloeg haar staart heen en weer terwijl haar blik die van de zwarte Bloodclanner kruiste. "Kom naar beneden jij eekhoorn." In plaats daarvan daagde de poes haar nog meer uit door hoger de boom in te klimmen. Ze had het geluk om zichzelf zo vaak getraind te hebben. Zonder enige moeite sprong ze vanuit stilstand een meter de lucht in, haakte zich vast aan de eerste tak, en sprong zo in razendsnel tempo de boom in tot vlak bij de poes.

Hoe hoger ze kwam hoe fijner de takken werden. Dat gaf haar nog eens het voordeel om met haar volle gewicht op de tak waar de poes zich bevond te springen en een grote schok te veroorzaken. Ze was niet bepaald voorzichtig in haar werk, dus stampte ze letterlijk op de poes af totdat de tak het zou begeven. Maar voorlopig was dat nog niet het geval. Zo'n staart lengte van de poes vandaan schoot ze vooruit en greep haar bij de keel vast. "Ik had je nog zo gewaarschuwd. Nog wat laatste woorden?"

Flut ><

De grond onder haar poten leek te trillen toen haar blik zich even naar beneden liet glijden. Silver klemde zich met haar klauwen vast in de tak voor extra grip, ook al kon ze zich bijzonder goed nog in evenwicht houden. De poes was al voor haar uitgeschoten naar een andere boom. Silver vloekte binnensmonds en nieste toen een kille windvlaag over haar rug streek. Die stomme zwemles ook. Ze gaf niet graag toe, en al helemaal niet nu ze haar achtervolging moest staken, maar klom zo gauw als ze kon weer naar beneden naar de begane grond. "Jij je zin nu, wacht maar tot ik je nog eens tegenkom."

Ze gromde waarbij ze zich om draaide en richting het kamp liep. Als die poes het zo wilde spelen, wist ze wat haar te doen stond. Ze sprak de eerste de beste warrior aan die ze tegen kwam. Hopend dat de Bloodclanner zich nog steeds in dezelfde boom bevond.