Lets hunt a bit[Sootspots]

Rustig liep de witte poes door het bos. Het was vandaag eigenlijk best warm, maar toch had ze maar besloten dat het verstandig was om wat te gaan jagen. Gelukkig was het al wel weer groenblad, dus er was al wel weer aardig wat prooi te vinden. Ook al was het niet zoveel als het eerder altijd was tijdens groenblad, maar er was gewoon niet veel aan te doen met zo'n strenge bladkaal die ze achter de rug hadden en dat was niet het enige, want de nasleep van het gevecht met Windclan was nog steeds een beetje te merken. Zelf had ze het er gelukkig goed vanaf gebracht, maar er waren er genoeg die dat niet hadden, maar dat was vaak na een gevecht. Doordat ze zo in gedachten was verzonken had ze niet gemerkt dat ze ondertussen al uit was gekomen bij de zonnerotsen. Ergens zou ze nu gewoon op de rotsen kunnen gaan liggen, maar ze was eigenlijk bezig geweest met jagen, dus misschien was het geen verstandige beslissing.

[Sootspots]

Na een uitgebreid ontbijt en lang geslapen te hebben, was Sootspots eindelijk uit zijn nest gekomen. Hij had besloten te gaan jagen, als rolmodel voor de apprentices. Onderweg kwam hij menig kat tegen. Bij de poezen gaf de charmeur een knipoog. De kater kwam steeds dichterbij de sunningrocks, wat een fijne jacht plek was, en, vaak prachtig in Greenleaf. Eenmaal aangekomen, zag hij een witte warrior zitten. Een kattin. Soot grijnsde, en hij liep op de poes af. "Mooi weertje, niet waar?" Fluisterde hij in haar oor. Sootspots had haar van achter beslopen, maar nu hij haar van de voorkant zag, wist hij dat het Wintersong was. Zijn ogen gleden even over de poes heen. Een lange, witte vacht, en fel blauwe ogen. Knap. "Wauw," Mompelde kater, met een halve grijns. Lekker flirten. "Van voren ben je nog veel mooier,"

"Mooi weertje, niet waar?" Wintersong draaide haar kop snel om, om te kijken wie de woorden had gezegd, want als ze eerlijk was had ze diegene dan niet aan horen komen. "Het is inderdaad wel lekker weer." Beantwoordde ze de kater, welke Sootspots heette als ze het goed had. "Wauw," Ze keek hem even met een schuine kop aan, want ze had geen idee wat hij daarmee bedoelde. "Van voren ben je nog veel mooier," Ehm... Wat zei hij daar nou? Even wist ze niet goed hoe te reageren. "Dankje..." Zei ze en keek naar de kater. Waarschijnlijk waren haar wangen nu echt rood onder haar vacht, maar dat was natuurlijk niet te zien. Het was namelijk zo ongeveer de eerste keer dat het tegen haar gezegd was, dus het was een beetje ongemakkelijk.

Het eerste antwoord deed de kater grijnzen. Na zijn geweldig charmante actie, leek de poes verward. Oh, een onervaren flirter. Wat schattig. "Dankje..." Wintersong leek zich uiterst ongemakkelijk te voelen. "De naam is Sootspots, mooie dame, maar uw naam weet ik al." Grijnsde de gevlekte warrior. Hij wierp een snelle knipoog haar kant op. En ging vervolgens naast haar zitten, zodat hun vachten elkaar raakten."En wat doet een schoonheid zoals jij hier? Toch niet je mooie, witte vacht vies maken?" Snel blikte de kater over haar gelaat, ze was nog stralend. En echt mooi. "Hoe komt het dat iemand zoals jij nog geen kater aan haar zijde heeft?" Hiermee doelde hij dus erop of ze al een partner had. Hopelijk niet. Maarja, hij flirtte toch wel, partner of niet. Hij was de gentleman, hij was de badboy.

"De naam is Sootspots, mooie dame, maar uw naam weet ik al." Haar vermoeden werd daarmee dus bevestigd, want ze dacht wel dat ze de goede naam had gehad, maar het gênant zijn geweest als ze het mis had gehad. Plots kwam de kater naast haar zitten, waardoor hun vachten elkaar raakten en even wilde ze terugdeinzen, maar het leek er ook weer niet op dat de kater het slecht bedoelde, dus voor nu kon ze nog wel even zo blijven zitten. "En wat doet een schoonheid zoals jij hier? Toch niet je mooie, witte vacht vies maken?" Even keek ze opzij naar de kater. "Ik probeerde te jagen." Zei ze en richtte haar blik weer voor haar. Ze was inderdaad bezig geweest met jagen, maar daar zou nu waarschijnlijk niet veel meer van komen. "Hoe komt het dat iemand zoals jij nog geen kater aan haar zijde heeft?" Even keek ze met grote ogen naar de kater naast haar. Dat was nou net een vraag die ze niet verwacht had. "Ehm... Geen idee?" Antwoordde ze dan ook maar. Ze had tenslotte niemand, maar de reden waarom wist ze zelf ook niet.

"Ik probeerde te jagen." Antwoordde de poes droog. Dat maakte het volgende antwoord nog veel ongemakkelijker. "Ehm... Geen idee?" Deze poes had echt nul flirt ervaring. Ze gooide ook niet haar charmes in de strijd, nee, het leek alsof ze blind was voor al zijn pogingen. Wat moest hij nu doen? Even staarde de gevlekte warrior haar lang en diep aan. "Schoonheid," Begon hij, Je staat in de bloei van je leven. Je bent als een tere roos, klaar om geplukt te worden." Sootspots had geen idee waar deze poëtische kant vandaan kwam, maar het beviel hem wel. En nu wachten op de reactie van de prachtige Wintersong.

Ze was hier overduidelijk niet aan gewend en het leek erop dat de kater dat ook doorhad, maar ze wist ook echt niet wat ze precies moest zeggen en doen. Ze kon wel wat proberen, maar dan zou het waarschijnlijk raar overkomen. "Schoonheid," Ze draaide haar kop weer naar de kater. "Je staat in de bloei van je leven. Je bent als een tere roos, klaar om geplukt te worden." Waarschijnlijk moest ze nu wel wat zeggen. Hij bleef er tenslotte maar over doorgaan. "Ik ben denk ik gewoon nog niet de juiste tegengekomen." Dat was ook wel de waarheid, want het was niet dat ze geen interesse had in katers het was meer dat ze gewoon niet de juiste tegen was gekomen.

"Ik ben denk ik gewoon nog niet de juiste tegengekomen." Merkte de poes droogjes op. Oke, versieren ging dus duidelijk niet. Ze kon niet flirten, bijna blind voor liefde. Sootspots onderdrukte een zucht, waarom werkte het niet bij Wintersong? De kater gaf op, en ging naast de kattin liggen. Dan maar een normale convo. "Dus, geen familie, of zoiets?" Het was niet kwaad bedoeld, hij wou alleen de poes leren kennen. Misschien moest hij, voor een keer, niet als de macho gaan. Misschien kon hij een keertje... Zichzelf zijn? Het was lang geleden sinds hij dat had gedaan.

"Dus, geen familie, of zoiets?" Ze schudde haar kop bij die vraag. "Ik heb verder geen familie." Het was een gewone vraag, dus ze had er niet echt iets op tegen. "Heb jij eigenlijk familie of een geliefde?" Dat laatste vroeg ze maar, omdat de kater het haar ook net had gevraagd en ze was wel benieuwd hoe het bij hem zat. Misschien had ze wel een gevoelige plek geraakt, maar daar kon ze nu niet heel veel meer aan veranderen. Ze was namelijk niet de beste als het op liefde aankwam en daardoor kon ze nogal eens ongeïnteresseerd overkomen. Meestal was ze namelijk wel aardig tegen andere katten, maar dat was ook wel zo'n beetje alles.

"Ik heb verder geen familie." Zei de witte kattin. Sootspots knikte. "Heb jij eigenlijk familie of een geliefde?" Familie. Liefde. Even versteende de warrior. Hij had liefde. Hij had een gezin. Hij heeft nog steeds kinderen. Al dit gevoel van gemis, probeerde hij te negeren door te gaan flirten. Starclan, waar was hij mee bezig? De gevlekte kater vocht tegen de tranen, en probeerde normaal antwoord te geven. "Nee." Hij klonk minder zelf verzekerd, dat was duidelijk. Soot verborg zijn kop tussen zijn poten, om sociaal contact te vermijden. Nu even niet.

"Nee." Ze kreeg het gevoel alsof ze een gevoelige plek had geraakt, terwijl dat haar bedoeling helemaal niet was geweest. De kater had ondertussen zijn kop tussen zijn poten verborgen en even keek ze bezorgd naar hem. Misschien was het beter geweest als ze er niet over begonnen was. "Ehm.. sorry, ik had daar misschien niet over moeten beginnen." Zei ze en keek of de kater een reactie zou geven. Ze wilde namelijk niet hebben dat hij zich nu ongelukkig zou voelen door wat zij had gezegd. Ze wist dan ook niet wat er met hem was gebeurd, maar als ze het had geweten had ze dit kunnen voorkomen.