What does the fox say?

Vol verachting staarde hij naar de stapel kraaienvoer. Hij was hier komen kijken om te vinden of er iets eetbaars tussen zat of dat er hier iets te vinden was - maar nu hij zo voor de stapel stond had hij zich alweer bedacht. Het stonk zo erg, hij zou daar hoe dan ook veel eten uit kunnen halen, maar het zou ziektes brengen aan zijn clan en dat was niet wat het nodig had. Zijn oren legde hij plat bij het aanblik van dat tweebenen dit gegeten hadden. Wat voor rare kale wezens waren het wel niet. Zijn blik werd van de stapel afgerukt toen hij een beweging zag aan de andere kant en hij voorzichtig omhoog kwam. Een zwarte vacht was zichtbaar, maar de wind stond niet in zijn richting en hij kon haar geur niet ruiken. Was het een vijand? Of was het een clangenoot?

Alleen voor Innerghost!

Innerghost rekte zich vermoeid uit. Ze voelde zich net een oude Elder, dit. Kwam puur door hoe moe en toch wel licht gestrest ze zich voelde. Fallentear en haar halfbloed kittens, Flamepath en haar dochter, Littlestream, die aangevallen was door haar vijand Whitelion. Whitelion was tevens de vader van Fallentears halfbloed kittens.
Haar poten brachten haar naar de Carrionplace. Waarom ze daar naar toe was gegaan wist ze niet, echt een goede jacht plek was het niet. Ze snoof de lucht op, maar een totaal andere geur dan de geur van prooi vulde haar neusgaten. Innerghost zette een glimlach op. Leopardgaze was de gene die ze had opgemerkt. De zwarte poes ging er op af, en binnen enkele seconde viel de kater in haar blikveld. Ze vertraagde haar pas, en zonk in een sluiphouding. Éénmaal dicht genoeg, zette ze af met haar achterpoten. Ze sloeg haar poten om zijn middel heen. "Verassing," klonk haar stem. Overal en bij iedereen was Innerghost de deputy zoals een deputy behoorde te zijn, bij Leopardgaze voelde ze zich vrij.

De zwarte kat kwam dichterbij, totdat ze uit zijn blikveld verdween en recht achter hem stond. Hij bleef zitten, want een vijand had hem nu allang aan gevallen of had nu de benen genomen, maar zijn oren wiebelden wat naar achteren bij het horen van pootstappen die steeds dichterbij kwamen totdat twee poten hem opeens om zijn middel vast hadden en de geur van één zekere kattin genaamd Innerghost zijn neus binnendrong. "Verassing," Een glimlach verscheen op zijn gezicht, waarna hij zich liet vallen zodat zij ook zou vallen en zich naar haar omdraaide. "What a pleasant surprise." Klonk zijn stem terwijl hij haar even bekeek. Ze zag er moe uit, maar dat ging hij even niet opmerken. Daar wilde ze vast niet over praten. Bij haar kon hij zich weer jonger voelen, alsof hij nog een kleine kitten was die vrij was van al die zware taken die nu op zijn schouders waren gevallen. "Kwam je ook hierheen om deze prachtige plek te bewonderen?" Een sarcastische ondertoon was herkenbaar in zijn woorden, waarna hij zijn ijsblauwe ogen voor even op de grote stapel legde. "Tweebenen zijn zo artistiek."

Ja, Leopardgaze was het soort kater waar bij ze zich op haar gemak voelde. Geen zorgen, geen deputy. Nee, gewoon Innerghost zonder al die druk op haar schouders. Bij hem was ze de poes zoals niemand haar kende, of niemand haar meer kende. "Dat dacht ik," grijnsde ze, terwijl ze hem los liet, en opzij stapte. Misschien kwam het dat ze zich zo vrij bij hem voelde, omdat hij ook haar kwetsbare kant durfde te zien, en die accepteerde, tenminste, dat was wat zij geloofde. Volgens haar, zag hij haar niet als het soort kat dat puur en alleen maar machtig was, nee, hij zag haar als een persoon. Dat waardeerde Innerghost. "Kwam je ook hierheen om deze prachtige plek te bewonderen?" Vroeg Leopardgaze, waarna hij een sarcastische opmerking maakte over deze plek. Innerghost grijnsde. "Ja, ik kwam deze zeer artistieke plek bewonderen, ja. Hoe deze zilveren lichtjes uit dit prachtige donkere drap springen, magisch gewoon. Ik móést het zien," De sarcasme droop van haar stem. De meest smerige plek vond ze dit in het Shadowclan territorium. Tevens een ongezonde plek om te jagen. Enkel en alleen geschikt als er echt niks anders was.

Toen ze hem los liet stond de kater weer op en zijn blik werd nu weer even volledig geworpen op de stapel die de tweebenen hadden gemaakt. Hij snapte het eigenlijk helemaal niet, waarom zo'n stukje mooi gebied verpesten door zo'n puinhoop hier te gooien? Het sloeg nergens op en daar zou de kater altijd bij blijven, maar als het ooit slecht ging met Shadowclan was dit misschien wel hun laatste hoop - al zou hij eerst de andere gebieden binnen dringen voordat hij naar deze stapel toekeerde. Nee, dit was dan ook écht de laatste hoop. Hij at liever andere katten dan deze troep. Innerghost ging mee in zijn 'mening' en duidelijk knikte hij. "Ja, en ook die mooie kleurtjes die samen in een prachtige, bruine kotskleur uitkomen. En de geur, fantastisch gewoon! Iedere kat hoort dit te aanschouwen!" De kater sprong op en liep wat dichter naar de puinhoop toe. Zijn ijsblauwe ogen gleden over de prulletjes heen. Niet veel soeps om te eten in ieder geval, er lagen ook een paar dingen die de tweebenen wel eens gebruikten. Kapot natuurlijk, want iets wat goed was zouden ze nooit aan de natuur schenken - nee, dat was teveel moeite natuurlijk!

Innerghost lachte bij de woorden van Leopardgaze. Het was echt dat dit stuk territorium niet bewoond was, en het stuk er om heen wel handig was om te jagen... Anders was dit waarschijnlijk gewoon gebied voor de rogues geweest. Enkel in de hoogste noodgevallen kwam dit gebied van pas, bij strenge prooi schaarste bijvoorbeeld. Verder eigenlijk ook niet.
Leopardgaze liep na zijn woorden dichter naar het afval toe, en op dat moment zag Innerghost allemaal ratten snuitjes. Ze sprong op. "Zeg, Leopardgaze... We hebben gezelschap," haar stem was waarschuwend, serieus en kalm. Zelf zette ze een stap naar achteren. Ratten konden agressief zijn, vooral als ze met meerdere waren. Het waren prooidieren, maar op sommige momenten waren zij ook de roofdieren... En een ratten beet kon dodelijk zijn.

Het duurde even voordat hij zich aangestaard voelde en eerst dacht hij nog dat Innerghost dat was, maar toen hij iets opzij keek zag hij de kleine kralenoogjes van een rat. En nog een, en nog zoveel meer. De kater hoorde haar stem achter zich en hoe ze stilletjes achteruit liep. Hij deed hetzelfde. Ratten waren gevaarlijk, vooral in groepen, en een rattenbeet kon wel eens het einde betekenen van een kat. Op een gegeven moment zag hij de aanval eigenlijk al aankomen. Er kwamen nog meer ratten bij en opeens schoten ze uit de puinhoop. "Pas op!" Schreeuwde hij naar haar toe, terwijl hij een naderende rat met zijn poot wegsloeg en de beesten van hen weg probeerde te houden.

Leopardgaze had haar gehoord, en begon net als zij zachtjes naar achteren te lopen. Ze hoopte dat de ratten niets doen zou, en zij de kans hadden om er vandoor te gaan. Helaas was dit niet het geval. "Pas op!" Klonk Leopardgaze's stem toen de ratten op hun af kwamen. Één rat sprong direct op Innerghost, en ze wist hem ook direct weg te slaan. Het duurde niet lang of ze waren zo goed als omsingeld. Weg rennen was geen optie meer. Ze voelde hoe twee ratten op haar rug sprongen, en instinctmatig liet ze zich op haar rug vallen om de ratten van haar af te schudden. Zo snel als ze kon ging ze naar Leopardgaze toe. Als ze zij aan zij stonden waren ze sterker, en konden ze zo hopelijk een weg uit vinden.

Die vuile beesten hadden maar een paar seconden nodig gehad om zich om hen heen te krijgen en Leopardgaze stond klaar, wachtend op een aanval. Naast hem werd Innerghost besprongen, waardoor ze instinctief op haar rug ging liggen en ze van haar af probeerde te schudden. Twee ratten schoten op hem en net zoals haar liet hij zich vallen, de beesten zo los proberende te krijgen. Nog een sprong naar hem toe, maar hij wist hem weg te slaan met zijn poot. Gepiep hoorde hij toen het diertje op de grond terecht kwam, maar het was niet slim geweest - de ratten werden zo namelijk nog bozer. Eentje schoot nogmaals naar zijn poot en voordat hij het wist zaten de tanden van het beest in zijn poot en kon hij er niks aan doen om een kreunend geluid te laten horen. Met wilde bewegingen wist hij het dier van zich af te slaan en even wierp hij zijn blik op Innerghost die naast hem kwam staan. Samen stonden ze sterker.

Innerghost was zij aan zij gaan staan met Leopardgaze. Zo stonden de twee katten sterker, en konden ze zich zo een weg uit deze ratten bende werken. Innerghost zag hoe Leopardgaze gebeten werd door een rat, en meteen vouwde ze haar oren naar achteren. Ze bleven met hun poten van hem af! Drie ratten wierpen zich naar Innerghost toe, en één wist ze met haar rechter klauw weg te slaan. De rat lande op zijn rugje, en bewoog nauwelijks nog. Even later stond de rat op, maar hij trok zich terug. De andere twee ratten waren op haar rug gesprongen. Opnieuw wierp Innerghost zich op haar rug. Maar nog twee andere ratten sprongen op haar buik. Innerghost trapte met haar achterpoten om ze weg te krijgen, maar ze voelde al een harde beet in haar buik. Ze sprong opnieuw op en ging de strijd aan. Ze greep een rat bij de staart en zwaaide het weg. Vervolgens sloeg ze de eerst volgende rat weg met haar poot. Plots voelde ze een nieuwe steek, een rat had in haar achterpoot gebeten, en een andere rat wierp zich weer op haar rug en beet in haar schouderblad... Oneindig leek dit zich voort te zetten.