[Ontmoetingstopic Zachary] Make my day

De blik in haar felgele ogen gleed over haar tuin. Het was rustig buiten, weinig katten waren buiten. Wat Skinny Love niet zo goed snapte, want het was mooi weer. Een waterig zonnetje verlichtte de lucht. Het was koud, dat wel, maar verder was het een mooie dag. Ze ging liggen en gaf zichzelf een wasbeurt, voordat ze weer opstond en nogmaals om haar heen keek. De kippen scharrelden rustig in hun ren en Skinny Love trippelde naar de schutting. Ze sprong er bovenop en liet zich aan de andere kant weer naar beneden glijden. Vele gedachten spookten door haar kop die ze probeerde te negeren. Ze had nooit echt vrienden gewild, maar nou ze Dice ontmoet had wist ze dat niet zo zeker meer. Ze mocht hem graag en ze zocht hem graag op. Ook al probeerde ze afstand te bewaren hij had toch een klein plekje veroverd in haar hart. Dat betekende heel veel bij haar, want dat lukte niet veel katten. Ze kon best met andere katten omgaan en met ze praten, maar echt vrienden met ze worden dat niet. Ze vroeg zich af of het aan haar leeftijd lag, dat ze soft werd. Eigenlijk wist ze ook wel dat dat het niet was. Ze kon het gewoon goed met de kater vinden. Ze liep verder over de stoep, langs verschillende holen van Twolegs. Soms knikte ze een andere kat toe, maar er waren niet veel op straat. Er lag een emotieloze blik in haar ogen terwijl ze door Twoleg place liep. Ze wist niet zo goed waar ze heen wilde, maar meestal bedacht ze zich dat wel als ze eenmaal onderweg was.

[Zachary]

[Skinny Love haar doodtopic]

[Ontmoetingstopic Zachary] Make my day X6khmh

[Ontmoetingstopic Zachary] Make my day WZk2TPG

Zachary snoof alsof zijn neus vol modder zat. Diverse maar walgelijke geuren sloegen op zijn geurklier, en bij iedere geur had hij wel commentaar. Een bleke zonnestraal wierp schaduwen achter de vreselijk lelijke Twoleg-huizen. De chagrijnige pers nam de gelegenheid zijn wollige rug even tegen de rode stenen te schuren, en na zijn bezigheid begon hij zijn rug maar eens te wassen. Zijn doffe witte pels viel erg op tussen alle bleke houten schuttingen en overdreven felle bloemen. Na een langdradige likactie trok Zachary zijn brede achterwerk van de grond en liep hij verder. Ergens achter een Twoleg-huis klonk een hoog gekakel. Met sjofele stappen kwam de witte pers dichterbij. Het was haast een wonder dat hij over de schutting heen sprong, en met een bijzonder zachte plof neerkwam in het natte gras. In een hok zaten een groepje kippen hun stembanden uit hun vette keel te kakelen, terwijl hun sappige vlees onder hun veren wiebelde. 'Jullie komen als geroepen!' murmelde Zachary gretig, en hij haalde uit met zijn nagels.. in het gaas. Grauwend trok hij zijn poot terug, en hij rook een vreemde, maar deels bekende geur; kat! Het was een speciale kat, met een aparte huid, rapporteerde zijn neus. Zachary draaide zijn bolle kop de andere kant op, en hij verdween in het waterige zonlicht.

Na een tijd de geur te volgen en van tuin naar tuin te springen, trok Zachary een conclusie.
Nu hij al zo'n maan lang (in zijn gedachte) naar die kat zocht, kon hij achterhalen dat ze pelsloos was. Zachary lachte schaterend bij het idee. Meteen kreeg hij een sprankeltje zin in zijn zoektocht. Weer een schutting over, weer een nieuwe tuin in. 'Kom poesje, poesje, ik weet dat je er bent!' mauwde hij grimmig. Het gras kriebelde verveld over zijn buikvacht. Opeens zag hij haar, de poes zonder vacht. Er verscheen een grijns om zijn mond.

Het was maar een vaag geluid, maar hard genoeg dat ze het opving. Het was de stem van een andere kat en ergens voelde ze dat het voor haar bedoeld was, misschien wel uit instinct, of misschien wel omdat ze al een tijdje de geur van een andere kat in haar buurt rook. Ze was geen kat die zich daar dan ook maar iets van aantrok. Ja, het viel haar op maar zolang diegene zich niet liet zien was het haar interesse niet waard. De geur van een kater drong haar neus binnen en ze bewoog haar oren in de richting van de andere kat. Toen ze doorkreeg dat hij dichterbij kwam stopte ze met lopen en draaide zich om. De kat was nog een eindje van haar vandaan, maar kwam duidelijk haar kant op. Ze ging op de stoep zitten, haar blik op de kater gericht. Ze vond het normaal dat anderen interesse in haar hadden, dat gebeurde nog al eens. Ze wist dat dat lag aan dat ze anders was, bijzonder. Daardoor kreeg ze alleen wel vaak het idee dat ze een bezichtiging was die je gezien moest hebben en dat irriteerde haar. Toch probeerde ze iemand nooit meteen af te snauwen, maar als ze daar wel aanleiding toe zag dan zou ze niet twijfelen. Ze wachtte totdat de kater binnen gehoorafstand was dat ze op een normaal volume kon praten. “Goedendag.” Ze kon zien dat de kater ook al op leeftijd was, net als zijzelf. Niet dat dat wat uit maakte vond ze zelf, ze voelde zichzelf helemaal niet oud. “Waarom achtervolg je mij?” vroeg ze toen recht door zee.

[Skinny Love haar doodtopic]