Fαcє тнє ωσяℓ∂.

Everyone knows about it.

Ratbite wonden waren inmiddels genezen en de poes was weer bezig met haar Warrior taken,toch was er ook slecht nieuws voor haar geweest en dat had nog meer pijn gedaan dan de wonden van het gevecht met de vos en de val in de Gorge, het gerucht dat Ashdrizzle met Nightspark was had haar in een schok gebracht. Ze was verliefd geweest op haar ouwe mentor en de gedachte dat hij nu samen met een kater was zo raar en ondraaglijk dat ze haar verliefdheid had voelen zakken,maar het brandde nog steeds diep van binnen. Nu ontweek ze hem maar,om er niet aan te denken. De poes was heartbroken en dat was ook wel te merken aan haar. Ze at niet veel en ze trok zich vaak terug,maar er waren ook katten die dat op haar ongeluk schoven. Nee,dat was maar een peulenschil vergeleken bij wat ze had moeten verwerken. Ratbite voelde weer een traan over haar wang heen lopen en vloekte binnenmonds. Geritsel in de struiken lieten haar opschrikken en ze keek naar de bewegende blaadjes,waarschijnlijk een muis. Ratbite ging in de jachthouding en sloop zo stilletjes mogelijk over de vochtige bosgrond heen op de muis af. De gedachte aan een jacht zorgde meestal wel voor een goede afleiding en al vlug merkte Ratbite dat ze in de jacht opging. Haar grijze poten die de grond lichtjes aanraakte en haar grauwe ogen die de struik en inmiddels ook het zichtbare bruine vachtje eronder,in de gaten hielden. En dan haar besluit om de sprong te wagen. Ze vloog kort door de lucht en landde half in de struik,ze maaide met haar poten naar de wegrennende muis. Maar dan kwam de mislukking. Ratbite klom weer uit de struik en snoof verontwaardigd de muis achterna. Haar eerste jacht van de dag was meteen al mislukt,dat was een geweldig begin. Ratbite wonden deden bovendien weer pijn door die sprong in de niet al te zachte struik. Ze likte de wonden zover als het kon weer schoon en besloot om het toch nog maar te proberen. Toch was het ongeluk en alles daarna niet geweldig voor de poes haar gezondheid geweest en was dit niet de enige mislukte jacht die ze afgelopen dagen gehad had. Ratbite wou graag haar clan van dienst zijn,dat was nog wel het minste wat ze kon doen,maar of dit de manier was. Haar grijze vacht bewoog zich later alweer door een rij struiken heen,een andere muis volgend. Dan maar op de harde manier. De struiken prikten in haar zij en ze besefte dat de wasbeurt van net dus geen zin had gehad. Hoe kwam ze erbij om een muis in een struik te achtervolgen? Blijkbaar was ze wanhopig genoeg om tot ergere maatregelen over te gaan. Plotseling stond de muis even stil bij een uit de grond stekende wortel. Ratbite bedacht zich geen moment en sprong,net voordat de muis een uitweg vond. Haar tanden sloten zich om het warme lijfje en ze hoorde de muis piepen. Ze beet hem zachtjes dood en probeerde met enigszins weer de struik uit te komen. Genoeg struiken voor die dag. Ratbite begroef de muis en besloot om haar weer prikkende wonden later te verzorgen,als de jacht was afgelopen. Ze draaide zich om naast het stromende water en keek kort naar haar spiegelbeeld. Er was niks aan haar kop te zien,behalve misschien de vermagering,maar dat was het. Haar grauwe ogen stonden vreemd genoeg nog steeds glanzend in haar oogkassen en toen ze glimlachte glimlachte de Ratbite in het kreekje warm terug. Toch was het eerder het gezicht van een Elder dan van een Warrior in de bloei van haar leven. Ze bukte om te drinken en sloot haar ogen,de geluiden rondom haar drongen tot haar door. Twee kwetterde vogels zaten elkaar achterna boven haar kop en verdwenen in de verte. Ratbite haalde haar kop weer op en likte het druipende water van haar kin. Ze moest maar eens verdergaan met de jacht,met zo'n miezerig muisje kan ze niet aankomen. De grijze poes draaide om van het water en ging er vlakbij lopen. Misschien kwam er zo nog wel een prooi wat drinken. Ze had geen zin om voor een derde keer in de struiken te zitten,daar kon je van op uitgaan.

Ratbite had voornamelijk heen en weer gelopen,verborgen in de schaduwen van de bomen,wachtend totdat er een prooi ging drinken,maar blijkbaar wou geen enkel diertje bij de Little Creek drinken. Ze grauwde van frustratie en besloot dat ze het maar beter ergens anders kon proberen,misschien in de Marshlands. De grijze poes draaide zich om,om naar het moeras te gaan wat helaas een groot gedeelte van hun territorium besloeg,toen er gekraak achter haar klonk. Ratbite voelde haar vacht even omhoog gaan en draaide zich muisstil om,opzij van haar zat een merel haar verschrikt aan te kijken. Ratbite wist dat ze nooit van deze stand kon springen naar de merel,maar toch probeerde ze het. De merel vloog kwetterend op,maar blijkbaar was Starclan met Ratbite. Ze maaide haar klauw naar de merel en raakte hem wonderbaarlijk. Ernstig verwond aan zijn vleugel stortte het zwarte diertje neer ten aarde,waar hij luid alarm slagend probeerde weg te hupsen,zijn gewonde vleugel achter zich aan slepend. Ratbite,die weer op de grond geland was,schoot naar hem toe en verloste hem van zijn lijden. Boven haar klonk het gekwetter van de andere vogels en een enorme ruis van bladeren was te horen toen alle vogels opvlogen en een veilig heenkomen verderop zochten. Nou ja,zo te zien gingen ze toch naar de Pinewoods toe,de jagende katten daar zouden verbaasd zijn over het plotselinge grote aantal vogels. Ratbite pakte de merel op en ging terug naar de plek waar de muis begraven was, ze groef de muis weer op en pakte hem samen met de merel in haar bek,ze had wel even genoeg,bovendien deden haar wonden weer pijn. Hopelijk had Littlestream er wat voor. Ratbite vertrok naast Little Creek,richting het Camp om daar haar magere vangst aan de Fresh Kill te geven. Ratbite besefte opeens dat ze best wel verbaasd was dat ze alleen was hier,maar blijkbaar zochten de anderen hun geluk op bij rest van het territorium. Little Creek liep daarnaast door het hele territorium,dus er was best wel kans dat verderop iemand anders bezig was. Ratbite besloot om over zo iets niet te gaan nadenken en zich bezig te houden met betere dingen. Ze had net een stuk afgelegd,toen ze een gedaante van een kat zag verschijnen. Precies wat ze gedacht had,van de afstand tussen haar en de andere kon ze hem of haar niet herkennen,maar ze vertrouwde erop. Ratbite liep op de andere af,zich afvragend of deze wel een geslaagde jacht had gehad.

-Open-
-1113 woorden-

_{Dauntpaw boog zich naar voren en liet zich toen in het koele water zakken. Ze waadde tot haar poten in het water en snoof bij de vieze geur die rond haar kronkelde. De witte sliertjes kwamen in het water terecht. Bah, ze haatte muizengal. En waarom moest zij toch altijd die teken behandelen? Ze draaide zich en sprong op de oever. Ze had niet in de gaten dat Ratbite op haar afkwam. Nijdig schudde ze zich uit waardoor de zilveren waterdruppels overal in het rond vlogen.}

Ratbite herkende de poes als Dauntpaw en wou net haar mond opendoen om haar te begroeten,toen de poes in het water ging. Even vroeg Ratbite zich af of ze hulp nodig had,maar toen herkende ze de geur en de witte draadjes van muizengal. Ze begreep het al bij dat zicht en nam aan dat de Apprentice de Elders moest behandelen op tekens. Ratbite liep verder naar haar toe,precies op het moment dat de calico op de oever sprong en zich uit schudde. Zilveren druppels landde op Ratbite's grijze vacht en gleden ervan af. "Moet dat?"vroeg Ratbite enigszins geïrriteerd aan de poes voor haar.

_{"Moet dat?" Een stem deed Dauntpaw opkijken. Ze trok een gezicht en liet zich op de grond vallen. "Sorry Ratbite.", miauwde ze met een klagend ondertoontje. Ze rolde zich op de rug en keek nu echt naar de grijze poes. "Wat staat dat nat snoetje je leuk." Haar mondhoeken krulden zich geamuseerd op.}

De poes liet zich op de grond vallen en Ratbite trok een wenkbrauw op, "Sorry Ratbite."klonk het met een klagend ondertoontje en Ratbite gromde kort binnenmonds,waarna ze haar vacht uitschudde. Dauntpaw lag inmiddels op haar rug en keek Ratbite aan, "Wat staat dat nat snoetje je leuk."Ratbite voelde de druppels aan haar kin hangen en haalde er een poot langs. "Heel leuk"grauwde ze naar Dauntpaw en ging zitten, "Te lang bij de Elders rondgehangen?"vroeg ze met een lichte geamuseerde ondertoon, ze zal deze Apprentice wel eens krijgen.

_{"Heel leuk" Grauwde Ratbite. "Te lang bij de Elders rondgehangen?" Dauntpaw kreunde en bewoog haar spieren. "Ja." Ze bracht haar poot naar voren. "Ruik. Echt ik haat muizengal." Het merendeel was er al afgewassen, maar je kon de stank nog steeds waarnemen. Ze glimlachte verdrietig naar Ratbite. "Kun jij me niet even snel tot warrior benoemen?"}