Let's do this! (Fogpaw, Silverpaw)

De ceremonie was nog maar net geëindigd en ze had haar mentor en trainingspartner al ontmoet toen ze weer terug gegaan was naar de apprentice den. Ze was al wat ouder dan de meeste apprentices van 6 maanden en was velen malen sterker. Dat gaf haar een grote voorsprong als het op vechten aankwam. De zon scheen al in haar ogen toen ze naar buiten wandelde. Silver gromde en sloeg onmiddellijk haar blik naar de grond. Onnozele zon.
Het was vroeg in de ochtend maar toch was er nog weinig van de zonsopgang te merken. Perfect. Ze had het niet zo op die vrolijke kleurrijke dingen.
Na even wandelen door het territorium trof ze haar mentor aan. Haar kop prees fier de lucht in en ze stelde zich groot. Door de spieren die onder haar huid lagen was ze groter dan de meeste katinnen van haar leeftijd. Nog zo'n voordeel. Silver glimlachte vriendelijk naar haar mentor. Even het masker opzetten. Ze zou zo meteen wel weten met wie ze echt te maken had.

De lach op haar snoet bleef nog even staan toen ze haar mentor begroette met een kopje. Het verwonderde haar niet dat ze groot en imponerend was, maar toch schrok ze toen ze zich moest bukken om haar mentor te begroeten. Het was het werk van manen lange trainingen op haar eentje. Ze nam plaats naast haar mentor. Het water van de rivier vlakbij kabbelde rustig. Silver spitste haar oren toen de klanken van Riverspring's woorden haar oren bereikten. Toch bleef ze richting het bos voor haar staren. "Niet gezien. Maakt dat wat uit dan?" Ze kuchtte opzettelijk. Te brutaal. "Het spijt me. Maar kunnen we niet gewoon beginnen zonder haar?" Haar staart sloeg zwak heen en weer. Dit poedelgedrag begon haar nu al te irriteren.

Er kwam een blij lachje op haar snuit te staan. Maar het was alleen maar om de schijn op te drijven. Het verwonderde haar nog steeds hoe sommige katten zo dom konden zijn om haar niet door te hebben. Maar ze was dan ook een meester in het spelen van spelletjes. Ze kon dit nog lang volhouden zo. Maar haar geduld begon nu toch wel wat op de proef gesteld te worden. 'Oke, we gaan eerst naar de grenzen van ons territorium, het is belangrijk om te weten waar je wel en niet moet wezen,' Silver knikte en lachte naar haar mentor. Ze had geluk dat ze haar mentor was of ze had haar allang aan stukken gereten. 'Weet je waarom iedere mentor zijn of haar leerling de grenzen laat zien?' Silver keek even omhoog alsof het leek alsof ze nadacht. "Ik gok dat het is om te tonen waar wij mogen komen?" Ze keek haar mentor met glunderende oogjes aan. O ja dit ging gemakkelijk.

Het leek alsof de poes haar eindelijk door kreeg. Ze kreeg een raar trekje aan haar oog maar glimlachte toen weer naar haar mentor. 'Ik denk dat je de grenzen wel kent of niet? Misschien kunnen we iets leukers gaan doen dan die getreuzel.' Silver knikte en keek toen haar mentor aan. "Misschien kunt u mij leren zwemmen? Ik euh.. Ben er niet zo goed in." Op zich kende ze de basistechnieken wel, maar het was altijd leuker als je de hele oefening kende. Ze wilde heel graag leren zwemmen. Kon ze gemakkelijk zoals een krokodil haar prooi uit het water halen. Of in haar geval clangenoten het water intrekken.

Gelukkig voor haar zei haar mentor nog niets over het vreemde trekje bij haar oog. Ze besloot maar dat het haar vast niet opgevallen was. Even later gingen ze naar een kleine plas. Silver sloeg oprecht tevreden met haar staart dat haar mentor naar haar luisterde maar herstelde zich weer gauw. 'Ik wil eerst zien wat je kan, zodat ik je niet twee keer het zelfde leer.' Ze besloot maar om veel dingen fout te doen zodat het leek alsof ze er niets van begreep.

Voorzichtig stapte ze op de plas af en stak er eerst even haar poot in die ze vervolgens gauw weer wegtrok. Ze keek haar mentor even aan alsof ze iets slechts gedaan had. Ten slotte probeerde ze het nog eens en bleef er deze keer een eindje met haar twee voorpoten in staan. Vervolgens kwamen haar achterpoten aan de beurt. Ze ging tot aan haar borst in het water staan waarbij ze opzettelijk haar longen vol lucht zoog. Een laatste keer keek ze naar haar mentor en richtte zich toen weer tot haar 'slechte' zwem kunsten. Ze ging een eind verder het water in waar ze niet langer meer de bodem kon aan raken. Nu was ze verplicht om haar poten te gebruiken. Met haar longen nog steeds vol lucht begon ze nu ook met haar poten op het water te slaan en ter plekke staan trappelen alsof ze een kitten was die aan het verdrinken was. Ze keek uit naar de rand van het water en spartelde er dan ook heen. Ze kwam uitgeteld en doorweekt weer uit het water. Ze pufte even en schudde toen haar vacht uit.

Het kon niet rap genoeg gaan. Zodra ze over de rand van de plas was geklommen schudde ze het water uit haar vacht en bleef toen nog even staan. Nog steeds druipend stapte ze weer op haar mentor af. Ze kon een schaapachtige grijns niet onderdrukken. "S..Sorry. Ik ben het niet meer gewoon om met water in contact te komen." Voor een keertje sprak ze de waarheid. Het leek wel eeuwen geleden toen ze voor het laatst echt gezwommen had. 'Maar je kan het gemakkelijk leren, je hebt een prachtige vacht en mooie stevige poten, moet lukken toch?' Silver volgde haar mentor tot opnieuw aan de rand van het water. Ze sloeg de belangrijke informatie in zich op maar liet de informatie die ze al kende achterwege. Ze knikte toen ze alles zorgvuldig opgenomen had en liet zich voorzichtig in het water glijden. Ze rilde even door de kou toen ze de bewegingen van haar mentor perfect nadeed op een paar opzettelijke foutjes na. Ze keek haar mentor hoopvol aan toen ze in een moment van onoplettendheid haar poot op het water sloeg en veel van de druppels in haar ogen kreeg. Ze nieste waarbij ze haar poten voor haar ogen bracht.

Het water liet nog steeds kringen na van de slag van haar poten. Silver plensde ze weer in het water en bracht hen weer naar de bodem om weer stevig te staan. Een koude windvlaag suisde over haar rug heen en liet haar rillen. Opnieuw niesde ze maar lette deze keer aandachtig op de bewegingen die haar mentor maakte. 'Met je voorpoten duw je het water weg, je kan je poten onder water houden, maar persoonlijk vind ik dit beter.' Ze knikte en probeerde het ter plekke zelf uit. Hoewel ze deze techniek allang kende, deed ze maar alsof het helemaal nieuw voor haar was. In een moment waarop haar mentor niet oplette plensde ze haar poten op het water en vlogen de druppels de richting uit van haar mentor. Silver grinnikte. "Die had je niet zien aankomen hé." Terwijl ze het laatste wat haar mentor had gezegd al vergeten was keek ze nog eens op. "Excuseer, kun je dat herhalen?" Ze liet een beetje een geforceerde scheve glimlach zien.

OOC; voor de duidelijkheid, Silver komt ziek door de koude wind en het water

Silver was nog aan het nagenieten van de 'plensaanval' van zojuist. Ze lachte nog steeds een veetje na maar werd toen weer maar al te serieus. 'Ik zei dat je gewoon je voorpoten moet gebruiken, dat was alles.' Silver knikte waarbij ze de oefening uitprobeerde. Ze keek op en glimlachte toen het haar lukte. "Dat ging goed, nietes?" 'Maarre, Silver? Word jij niet ziek zo? Je was al aan het niezen en zo.' De poes keek weer op en schudde ietwat vragend haar kop. "Neen, het gaat wel." Ze bekeek haar reflectering in het water en keek weer op. "Maar kunnen we verder doen?"

It's still Silverpaw here ^^

Silver keek op toen haar mentor iets zei. 'Als je gewoon kan zwemmen, zoals ik nu doe kan ik je nog wat leuke trucjes leren als je wilt.' Silver glimlachte tevreden. Eindelijk had die Riverclanner eens door wat ze echt wilde. Hoewel ze nog maar net het zwemmen onder de leden had, wilde ze al heel graag nieuwe technieken leren. "Dat lijkt me fijn. Wat kan je me dan leren?" Deze keer was ze oprecht vriendelijk. Misschien had ze deze poes van in het begin al mis ingeschat. Misschien was deze poes helemaal zo dom nog niet. Ze gaf het een kans, hopelijk kon ze haar leren wat ze het liefst wou.