Don't dare to lie

Met sterke passen vormde Snow de achterhoede van de clan 'patrouille' , dit deed haar denken aan de eerste keer dat ze Silverf-star had durven aan te spreken. Het was nog steeds wenen aan de nieuwe naam, dat was het zeker. Ze zuchtte even en liet haar goudkleurige blik over het bos van Thunderclan gaan. Nog even en ze zouden in het kamp zijn. Ze was stiekem wel benieuwd naar de reactie van een paar katten. Wat zou Silverstar hier van denken? En zou hij hier mild op reageren? Ze zuchtte even. Als het aan haar lag zou de apprentice mogen gaan, maar dan opnieuw was haar woord geen wet, laat staan advies. Ze keek even naar de grond. Dat zag ze nooit en haar nieuwe rang was nog steeds niet tot haar doorgedrongen. Toen ze het kamp bijna hadden bereikt, keek de jonge poes op en sprong ze zo naar voren om door de dorentunnel te springen, achter de andere katten aan. Maar ondanks het feit dat ze eigenlijk direct Silver moest gaan halen, bleef ze even staan toen een paar blikken op haar werden gericht. Ze verstijfde, wilde zich klein maken en wegkruipen. Ze slikte en waagde een stap naar voren te zetten, al trillend, maar het was er zeker een. Ze sloot haar ogen, schudde haar kop en sprong met stevige sprongen langs de katten heen, diegene die ze net had begeleid. Ze zorgde ervoor dat ze zo snel mogelijk bij de leaders' den was, waar ze vermoede dat Silver was, althans dat hoopte ze. "Silver... Star?" zei ze met een aarzeling, misschien iets te zacht. Ze slikte even, keek even snel rond en sloot daarna haar ogen waarna ze zich even uitschudde. "Silverstar?" zei ze nogmaals, ietsjes luider dan eerst. Nu maar hopen dat hij zou komen.

{Katten mogen posten, in de patrouille zit Roughpaw, een Shadowclan apprentice}

Het puntje van haar staart zwaaide nerveus heen en weer toen ze tussen de Thunderclan katten liep. Om zich niet al te nerveus te voelen bleef ze dicht bij Zealpaw terwijl het groepje hun weg naar het Thunderclan kamp toe bewandelden. Ondanks haar nervositeit was ze ook zeer nieuwsgierig en kon ze haar blik zeker niet op één punt houden. Het kostte haar dan wel moeite om alles goed te kunnen bekijken, de rest van haar zinteugen hielpen haar er bij.
De sterke geur van een grote groep katten drong haar neusgaten binnen, en dit liet haar weten dat ze het kamp naderde. Sneller begon het puntje van haar staart heen en weer te wiebelen, terwijl ze toch haar houding sterk en een tikkeltje brutaal probeerde te houden. Ze was een Shadowclan Apprentice, en om dan nervositeit en onzekerheid uit te stralen... daar mee zou ze geen Shadowclan kracht uitstralen.
Ze drongen het kamp binnen, en al snel voelde ze verschillende nieuwsgierige blikken op haar vacht branden. Ze voelde hoe haar nek haren begonnen te trillen om overeind te gaan staan, maar ze hield zich in bedwang. Ze zou niet laten zien hoe nerveus en ongemakkelijk ze zich voelde.

OOC: Sorry voor laatheid :/

Ze probeerde zo dicht mogelijk bij Zealpaw te blijven toen ze het kamp binnen kwamen. De blikken deden gewoon pijn op haar huid. In de spotlights staan was dan wel geen probleem voor haar, maar dit ging haar iets te ver. Dit was nooit haar doel geweest van het betreden van Thunderclan's territorium. Ze haalde diep adem en richtte haar blik op de zilveren kater toen hij sprak. "Nee, dit is geen visitie bezoekje. Dit was nooit mijn bedoeling geweest. Ik heb niet voor problemen gezorgd... Dus...? Mag ik weer gaan?" Ja, haar masker van brutaliteit. Ze vernauwde haar ogen en zwaaide het puntje van haar staart heen en weer. Ze weerhield zich er van elk spoort van nervositeit te laten blijken.

Katten van TC zijn gewoon welkom, hoor (:

Bij een onverklaarbaar geroezemoes in de Clan keek de kleine Flashkit op. Vierenhalve moon oud was ze, en een flinke jongedame. Haar lichaam was veel gegroeid sinds haar geboorte, en zo ook haar ervaring. Ook mentaal was ze gegroeid. Haar vocabulaire was bijna compleet, en ze kreeg steeds meer door dat ze beleefd moest zijn tegen Clangenoten en anderen. Maar soms, als ze heel nieuwsgierig was, vergat ze dit nog wel eens. En dat gebeurde nu ook. Ze stormde naar buiten en liep naar de patrouille van katten die voor Silverstars den stond. Zealpaw zag ze, die kende ze. Ze zag daar ook Snowdrop, de nieuwe deputy, en natuurlijk Silverstar, hun leader. Tenslotte, sprekende tegen de grijze tabby kater, stond daar een bruingrijze poes. Flashkit kende haar niet, en haar geur was ook onbekend. Ze leek nogal verontwaardigd, en was niet al te aardig tegen hun leader. "Hé!" begon de she-kitten. "Doe eens even aardig! Wie ben jij? Ik ken jou helemaal niet!" Shadowclan? Misschien was dit een evil Shadowclanner! Toch keek de kitten deze apprentice met even nauwgeknepen ogen aan. Waar ze ook vandaan kwam, ze hoefde hun leider niks te doen. De leider was immers de baas over het territorium! En eigenlijk ook over het bos, Thunderclan is immers het coolst!

Even ontmoette ze de blik van Silverstar. Ze nam een stap terug en keek even naar de Shadowclan apprentice. "Wat is dit? Hebben we visite?" Ze week wat weg en ging zitten waarna ze de kattin goed in het oog hield. "Nee, dit is geen visitie bezoekje. Dit was nooit mijn bedoeling geweest. Ik heb niet voor problemen gezorgd... Dus...? Mag ik weer gaan?" Snow zuchtte zachtjes en keek even naar Zealpaw en Dogdance. Zij wisten meer van wat er was gebeurd dan zij... Dus tja. "Hé!" Ze keek verrast op bij het horen van dat ene woord. "Doe eens even aardig! Wie ben jij? Ik ken jou helemaal niet!" Snowdrop kwam overeind en wandelde rustig op de grijze kit af waarna ze deze een zacht duwtje gaf met haar snuit. "Dat is een apprentice van Shadowclan," fluisterde de grijs-witte kattin zachtjes waarna ze even lachte naar de jonge poes. Daarna liep ze terug naar de plek waar ze eerst zat en ze probeerde even de blik te zoeken van Silverstar. "Ik denk dat Zealpaw en Dogdance wat meer kunnen vertellen over wat er is gebeurd," zei ze op een rustige toon, waarna ze even keek naar de apprentice, alsof ze hem wilde aanzetten uit te leggen wat er was gebeurd.