{O P E N}

Met een verveelde uitdrukking op zijn gezicht begaf de witte thunderclanner zich richting het kamp. Hij bevond zich halverwege de snakerocks en zag de wolken boven zijn hoofd samenpakken. Er was regen op komst en als hij opschoot zou hij nog net op tijd thuis zijn. Shadecore bleef staan. Hij voelde oppeens een pijnscheut door zijn achterpoot heen vlammen. De witte kater schreeuwde het uit en met zijn halftoegeknepen ogen keek hij naar de adder die zijn tanden in z'n poot had neer gezet. Kronkelend van de pijn lag hij op de grond en schreeuwde het uit, waarbij hij hevig met zijn poot schudde.

-open

Shadecore:

Frostfang schudde geconcentreerd met haar achterste, die fiers de lucht instak, terwijl ze aan het jagen was. Voor haar was haar prooi, een kleine spitsmuis, die nietsvermoedend op een nootje zat te knabbelen. Nog een klein beetje... Net toen ze haar spieren aanspande om te springen, hoorde ze een harde schreeuw. Haar oortjes stonden direct de kant van het geluid op, de Snakerocks. De muis was inmiddels weggerend, maar erg vond de witte poes het niet. Ze rende zo snel als ze kon op de kat, die het geluid geproduceerd had, af en zag meteen het probleem. Hij had een adder aan zijn poot hangen, en Frostfang snelde naar voren. "Pas op," waarschuwde ze "Dit kan pijn doen." Ze klemde haar kaken om de adder heen en trok hem er meteen vanaf, waarna ze op de kop ging staan zodat de slang... Tja, vermorzeld werd. De kater rolde over de grond van de pijn, en Frost wist niet wat ze nou precies moest doen. Moest ze niet iets met speeksel erop doen? Nee, dat was het niet... Ze moest het eruit zuigen! Met een vies gezicht probeerde ze aan het wondje te zuigen, maar omdat de kater zo hevig trappelde lukte het niet. "Hou op, zo kan ik er niet bij, mousebrain." Ze klemde de poot tussen haar pootjes en zette meteen haar mond aan het wondje, en begon te zuigen. Ze voelde de vloeistof, samen met wat bloed, in haar mond komen en spuugde het meteen uit. Zou het zo genoeg zijn?

"Chase the wind and touch the ~~sky~~"

"Pas op," Hij keek even moeizaam op, zijn blik ontmoete die van een poes die hij vaag als Frostfang herkende. "Dit kan pijn doen." Shadecore wist wat ze van plan was. Lanks de ene kant wou hij geholpen worden, maar lanks de andere kant voelde hij angst voor de pijn. Hij klemde zijn tanden op elkaar wanneer hij de vlijmscherpe bijters van de adder door zijn vlees voelde snijden, waarna er een weer een scheeuw aan zijn lippen ontsnapte. "Hou op, zo kan ik er niet bij, mousebrain." Hoorde de witte kater haar zeggen. Shadecore deed zijn best om zich te ontspannen, wat achteraf onmogelijk bleek te zijn. Hij voelde haar poten tegen die van hem klemmen waarna ze haar lippen tegen de wonde legde en het gif uit de wonde begon te zuigen. "Bedankt", hijgde de witte warrior.

Shadecore:

"Bedankt" Frostfang keek wat minachtend naar de ander. Ze kon zijn naam niet herinneren, maar ze had hem wel is zien rondbanjeren in het kamp. "Je had beter moeten weten dan achterloos door de Snakerocks te lopen, mousebrain." Geen graag gedaan, natuurlijk niet. Frostfang bleef een nukkige poes. Shadecore, dat was het. "Shadecore," Zei ze er nog achteraan en ze gaf hem een poot, zodat hij zou kunnen opstaan.

"Chase the wind and touch the ~~sky~~"

"Je had beter moeten weten dan achterloos door de Snakerocks te lopen, mousebrain." Miauwde de witte poes nukkig. "Shadecore," Vervolegde ze, waarna ze hem haar poot aangaf. "Dat had ik zelf ook al ondervonden", Miauwde de thunderclan kater bitter nadat hij zichzelf moeizaam overeind had gehesen.

Shadecore: