I wanna have that fluff [ Silentkit ]

Met een verveelde uitdrukking op haar snuit zat ze vooraan in de nursery. Haar groene kijkers keken geïnteresseerd naar de vallende rode en gouden bladeren die langzaam naar beneden dwarrelden en vervolgens met de wind mee over de open plek in het kamp dwaalden. Leaffall had ze nog nooit meegemaakt. Leafbare overigens ook nog niet. Newleaf en greenleaf inmiddels wel.
Iets anders trok haar aandacht. Iets anders bewegends. Het was vaag bekend, maar omdat haar instinct begon te werken wist ze eventjes niet wat. Een tijdlang bekeek ze het. Gewoon omdat dat er ook bij hoorde. Observeren. Nou, het was wit, en erg harig. Dat was eigenlijk vooral wat ze ervan opvatte. En toen liet ze zich langzaamaan door haar pootjes zakken in een jachthouding. Ze wiebelde wat met haar kleine achterwerk en sprong toen in de punt van wit, pluizig haar. Wat? Haar? Vacht? Oeps... Ze was op de staart van een andere kitten gesprongen.

Silentkit zat wat te doezelen in de namiddagzon. De warme stralen zakte in haar witte pelsje. De witte plukken van haar vacht glinsterde een bijna zilver. Haar vreemdgekleurde ogen, nu nog een combinatie van goud, blauw en groen zakte langzaam dicht. Ze spinde even, al was er niemand in de buurt om het te horen. Dit was gewoon lekker, vooral nu alle dagen zo koud werden, dit vond ze een stuk fijner. Om haar heen vielen veelgekleurde blaadjes. Sommige waren rood, andere geel en andere weer oranje. Het was mooi, vooral nu de zon alles verlichtte tot felle kleurtjes. De witte kitten sloot haar oogjes even en viel bijna in slaap. Maar nog voor ze helemaal weg kon doezelen voelde ze iets haar staart vastpakken. Nog helemaal muffig van de zon hief ze zichzelf omhoog en mepte in de richting van haar staartmartelaar. Hierna schudde ze haar kopje en opende ze haar oogjes weer. Ze zag een andere kitten. Als wraak op haar staart hapte ze zachtjes en plagend in de ander haar oor. Nom.

De oudere she-kit leek het niet écht een probleem te vinden dat Flash haar staartje had aangevallen. Toch klemde ze wel eventjes haar lipjes om haar oortje. De tabby giechelde. Ze vond het wel grappig voelen. Nu liet ze de staart los en duwde ze heel zachtjes haar grijze pootjes in de melkwitte buikvacht van de oudere kitten. Ze rolde haar achterover, opdat het poesje onder haar lag. Ze duwde haar schoudertjes naar de grond, niet zo hard dat het pijn deed, maar hard genoeg om haar daar wel te krijgen. "Hallo," glimlachte Flashkit naar haar. "Wie ben jij?" Ze moest het gewoon, het moest. Wat? Nou, alle kits in de nursery ontmoeten natuurlijk! Het was interessant om nieuwe katten te ontmoeten. Eigenlijk wilde ze gewoon de naam weten van alle katten uit de Clan. En de andere Clans! Dan was zij vast de enige kat die alle katten uit het hele bos kende.

De oudere witte kitten schoot zelf ook in de aanval. Ze stelde zich voor als Silentkit. "En jij?" kwam er nog achteraan. Nu was het Flash' beurt om op de grond terecht te komen, en ook meteen haar beurt om haar naam te vertellen. "Flash... kit." reageerde ze, terwijl ze met haar achterpootjes deze Silentkit omhoog en weg van haar te duwen. Gelukt. Of zoiets. Ze kwam overeind, en gaf een zwiepje aan haar tabby gestreepte staartje. "Sorry voor je staart. Hij is zo pluizig!" miauwde ze, verontschuldigend, maar aan de andere kant ook verdedigend. Ze had de kitten geen pijn willen doen ofzo, en volgens haar was dat ook niet gebeurd, maar zij kon er zelf ook niets aan doen dat dat staartje zo ontzettend pluizig was!