[Dawn patrol I - Riverclan border] Lets make sure they won't get any further

Wintersong zat bij de ingang van het kamp te wachten tot de twee anderen van de Dawn patrouille zouden komen. Ze vond het niet erg om zo vroeg op te staan, want dan had je meestal nog wat aan de dag in tegenstelling tot als je rond zonhoog een keer zou beginnen. Als de andere twee er waren zouden ze naar de grens met Riverclan moeten gaan en ze wist dat ze daar extra goed op hun hoede zouden moeten zijn. Ze moesten er zeker van zijn dat die vissenkoppen niet nog meer territorium zouden proberen in te pikken.

De roodwitte kater hees zich overeind uit zijn nest en zonder zijn vacht eerst goed te leggen trippelde hij naar buiten. Hij was de tijd uit het oog verloren, en hoopte maar dat ze nog niet vertrokken waren. Maar het geluk stond aan zijn zijde, aangezien alleen Wintersong al aan de kamp uitgang stond. Zealpaw trachtte zich met enkele grote sprongen naar de witte poes toe en zette zich vervolgens neer op zijn achterwerk. "Goedemorgen," Sprak hij rustig terwijl hij de witte poes een vriendelijke blik gunde. Hij was zelf al even groot als haar, en het zou vas niet zo lang meer duren of hij was groter. Zealpaw was ergens wel blij dat hij met de patrouille mee mocht gaan, dan had hij tenminste nog eens iets te doen. Anders struinde hij de hele dag rond in het territorium, om soms iets te vangen. Maar meer deed hij niet. Dit kwam merendeels omdat zijn mentor nooit kwam opdagen. Met snelle likken wist Zealpaw de overeind staande plukken vacht weer te ordenen en keek hij vervolgens strak voor zich uit, wachtende op de laatste kat die zich bij de patrouille zou voegen.

Als eerste kwam Zealpaw naar haar toe en even knikte ze als begroeting. Goedemorgen," Voegde ze er ook nog aan toe toen ze ook de andere apprentice aan zag komen. Deze apprentice was nog vrij jong, maar het was altijd wel goed voor een apprentice om een keer een patrouille mee te maken. Ook al hoopte ze nu wel dat ze niet een patrouille van alleen maar warriors tegen zouden komen, want dan zou het nog wel eens lastig worden. "Zijn jullie klaar om te gaan?" Ze wachtte even op een antwoord van beide apprentices voor ze ze wenkte en door de uitgang het kamp uit liep. Daar wachtte ze even tot beide apprentices buiten het kamp waren en zette toen koers naar de Riverclanborder.

'Goedemorgen,' Knikte de witte poes terug. De tweede apprentice die erbij kwam, was iets minder aardig. Maar het kon zijn dat 'ie een ochtendhumeur had, daarom besloot Zealpaw maar om nog geen beoordelingen te maken. Voor hetzelfde geld was Numbpaw juist een vreselijk aardige kater. 'Zijn jullie klaar om te gaan?' Vroeg Wintersong vervolgens, waarop hij reageerde met een knik van zijn kopje. Vervolgens keek hij naar de andere kater en wierp hij hem een vriendelijke blik toe.
"Riverclan kan beter niet gaan wennen aan het zonnen," Merkte hij nu al lichtelijk geïrriteerd op, door het feit dat die vissenvreters zich nu eigenlijk op Thunderclan gebied konden bevinden. Alleen het gedacht eraan deed zijn nekharen al overeind zetten. De volgende keer zou hij meegaan en zou hij zijn vader wreken. Hij wist wie de moordenaar van Firestar was, en als deze kater zich daar dan ook bevond, dan kon niets of niemand Zealpaw ervan houden de kater een kopje kleiner te maken. Normaal dacht hij niet zo, maar voor deze ene keer maakte hij een uitzondering.

Wintersong liep rustig verder, maar hield ondertussen wel in de gaten of Zealpaw e Numbpaw met haar meekwamen. "Riverclan kan beter niet gaan wennen aan het zonnen," Ze was het wel eens met wat hij zei, maar ze wist ook wel dat ze voor nu beter een gevecht zouden kunnen voorkomen, ook al wist ze niet wat de apprentices zouden doen als ze een Riverclanpatrouille tegen zouden komen, maar dat zou ze dan wel zien. "Het zal vast niet lang duren voor we de zonnerotsen terug gaan nemen." Reageerde ze op de opmerking van Zealpaw. Ze kon begrijpen dat de jonge kater wraak wilde nemen voor zijn vader, maar daarmee zou hij moeten wachten tot ze de zonnerotsen weer terug zouden gaan nemen. Het was niet lang meer voor ze bij de border zouden komen, dus het leek haar maar beter om de apprentices toch te waarschuwen. "Als we een Riverclanpatrouille tegenkomen wil ik niet dat jullie ze meteen gaan aanvliegen." Zei ze dan ook, want voor het geval dat ze er een tegen zouden komen wilde ze niet hebben dat de apprentices meteen de andere patrouille aan zouden gaan vallen, want het lag er maar net aan of die patrouille dan fout zat of niet.

Numbpaw reageerde niet op zijn opmerking, Wintersong daarentegen juist weer wel. 'Het zal vast niet lang duren voor we de zonnerotsen terug gaan nemen.' Klonk haar stem. Zealpaw knikte even en versnelde vervolgens zijn passen zodat hij vlak achter de witte poes liep. 'Als we een Riverclanpatrouille tegenkomen wil ik niet dat jullie ze meteen gaan aanvliegen.' De roodwitte kater wiebelde even met zijn oortjes en wierp zijn heldere blauwe blik op haar witte vacht. "Was ik ook niet van plan." Miauwde hij luchtig, waarna hij even achterom keek om te zien of Numbpaw hen nog volgde. Als ze werkelijk waar een Riverclan patrouille zouden tegenkomen, dan hing het er vanaf wat hij deed. Zouden zij hun direct aanvallen, dan leek het hem weer dan logisch dat hij zichzelf verdedigde.

Wintersong keek even over haar schouder om te zien of beide apprentices een reactie gaven en dat deden ze gelukkig ook. Ze wilde namelijk niet dat zij meteen de eerste zouden zijn die gingen aanvallen, ook al zou ze de apprentices wel hun gang laten gaan als de Riverclankatten de eerste waren die aanvielen. Dan hadden ze waarschijnlijk alle recht om het te doen en dan zou ze ze ook niet tegenhouden. Ze zag de rivier al tussen de laatste bomen door verschijnen en stopte even toen ze er waren. "We kunnen het beste de markeringen ook maar weer opnieuw plaatsen terwijl we langs de border lopen. Mochten jullie iets ruiken moet je mij meteen waarschuwen." Zei en keek even naar de twee apprentices. "Zealpaw, zou jij die struik daar kunnen markeren?" Zei ze terwijl ze naar de struik wees. [b]"En Numbpaw zou jij die boom kunnen markeren?" Ze wees deze keer wat verderop naar een boom, want ze moesten er wel voor zorgen dat de markeringen goed verspreid waren, want ze moesten de riverclanners duidelijk maken dat ze geen stap verder in hun territorium mochten komen. Zelf liep ze dan ook nog een stukje verder en markeerde daar weer een struik, waarna ze wachtte op de twee apprentices.

Het duurde niet lang voor Zealpaw weer terug bij haar was gekomen en ook kwam Numbpaw niet veel later terug, ook al leek het erop dat hij niet goed had geweten wat te doen. "We markeren de grens om aan te geven tot hoever de Riverclankatten mogen komen en dat doen we door onze geur er achter te laten." Probeerde ze zo goed mogelijk uit te leggen. Dit was soms nog best lastig met een jonge apprentice op een patrouille, maar ze vond het ook weer niet zo erg om het uit te leggen. Ze hoopte alleen niet dat het nu tot een gevecht met een patrouille zou komen, want ze had geen idee of Numbpaw überhaupt wel wat vechttechnieken had geleerd, alleen vragen vond ze ook weer zo raar. "Laten we weer een stukje verder gaan." Zei ze en draaide zich om voor ze verder langs de rivier begon te lopen.

Voor nu liepen ze nog langs de rivier, maar op een gegeven moment ouden ze toch bij de zonnerotsen aankomen en de kans dat ze daar een riverclanpatrouille tegen zouden komen zou groter zijn. Ze ging er namelijk vanuit dat ze die grens extra goed in de gaten zouden houden. Ook al vond ze het idee nog steeds niet fijn dat er nu riverclankatten op de zonnerotsen zouden zonnen. Het enige voordeel voor hun was dan wel dat het bladval was en het dus niet altijd even warm was, maar dat maakte de katten vast niet uit. Als ze eerlijk was wist ze wel bijna zeker dat ze zich eraan zou irriteren als er een paar Riverclankatten op de zonnerotsen zouden liggen, maar ze wist dat ze zich dan in zou moeten houden. "Ik hoop dat er straks geen Riverclanners op de zonnerotsen zijn." Zei ze en wierp even een blik over haar schouder naar de twee apprentices.

Ze luisterde naar wat de apprentices achter haar zeiden en als ze eerlijk was moest ze Zealpaw gelijk geven. Zelf wilde ze de zonnerotsen ook snel weer terughebben, ook al was het de vraag wanneer Silverstar het van plan was te gaan doen. Het verlies lag namelijk nog zwaar bij de meeste katten en als ze dan nu een gevecht zouden doen wist ze eerlijk gezegd niet of ze zouden winnen. Ook al hadden ze de vorige keer opgegeven doordat Firestar dood was gegaan, dus misschien hadden ze wel gewonnen als dat niet was gebeurd. Ze hoopte dat de opmerking die Numbpaw maakte niet voor ophef zou zorgen, want wie weet hoe Zealpaw zich erover zou voelen. "Het ligt eraan wanneer Silverstar de zonnerotsen terug wil gaan nemen." Zei ze. Als het eenmaal zo ver was zou ze ook weer mee willen vechten, ook al wist ze wel dat er een kans bestond dat ze zou gevraagd worden om in het kamp te blijven, maar dat zou ze dan wel weer zien.